Στη Χίο βρέθηκε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, το διήμερο 10-11 Νοεμβρίου, προσκεκλημένος του Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών & Οινουσσών κ. Μάρκου, προκειμένου να συμμετάσχει στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για την συμπλήρωση 107 χρόνων από την απελευθέρωση της νήσου από τους Τούρκους και την μνήμη των Πολιούχων της Χίου Αγίων Μεγαλομαρτύρων Μηνά, Βίκτωρος & Βικεντίου.
Οι εορτασμοί πραγματοποιήθηκαν με πάνδημη συμμετοχή, παρουσία των Αρχών του νησιού και του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Μάκη Βορίδη, με επίκεντρο τον πανηγυρίζοντα ιερό ναό των Αγίων Βικτώρων της πόλης της Χίου. Την παραμονή της εορτής, μετά το πέρας του Εσπερινού, πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση της εικόνας των Αγίων στην παραλία της πόλης, με κατάληξη την κεντρική πλατεία, όπου πανηγυρικό χαιρετισμό απηύθυνε ο Μητροπολίτης. Ο κ. Ιγνάτιος εξήρε την ιστορία της Χίου ως τόπου μαρτύρων της πίστεως, αγωνιστών του έθνους, αλλά και ευεργετών, μέσα από τα κατορθώματά τους στην παγκόσμια ναυτιλία.
Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο μείζον προσφυγικό θέμα, με λόγο ήπιο και ενωτικό, λέγοντας ότι οι Μητροπολίτες της ηπειρωτικής Ελλάδας δεν θα πρέπει να ξεχνούν τα νησιά που σηκώνουν δυσανάλογα το φορτίο της διαχείρισής του. Μάλιστα, τάχθηκε με την επικρατούσα θέση ότι, ο αριθμός των προσφύγων και των μεταναστών πρέπει να επιμεριστεί σε ολόκληρη την Ελλάδα. Συστήνοντας ψυχραιμία και ενότητα, ο κ. Ιγνάτιος σημείωσε ότι η ορθόδοξη πίστη είναι ο συνεκτικός κρίκος του έθνους, είναι αυτή που τον κράτησε ενωμένο κάτω από δύσκολες περιόδους σκλαβιάς, επί 400 και πλέον χρόνια.
Ο ύμνος «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα» είναι ένας μη λειτουργικός ύμνος, που συνέθεσε ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης τον 19ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διευθυντής της Θεολογική Σχολής στην Ριζάρειο της Αθήνας.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ : Η παράδοση θέλει την Παρθένο να εμφανίζεται ενώπιον του Αγίου Νεκταρίου στο μοναστήρι της Αίγινας, και να του ζητάει να καταγράψει σε χαρτί έναν ιδιαίτερο ύμνο, όπου οι αγγελικές χορωδίες ήταν έτοιμες να το ψάλλουν. Αυτός ο Ύμνος ήταν ο «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα».
Ιερός τόπος τό δωμάτιο όπου εκοιμήθη ὁ Άγιος Νεκτάριος. ΦΩΤΟΣ
Της Σοφίας Χρήστου
Σε τόπο προσκυνήματος έχει μετατραπεί θάλαμος του δευτέρου ορόφου στο Αρεταίειο νoσοκομείο, το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της χώρας, επί της Βασ. Σοφίας στην Αθήνα,
καθώς εκεί βρίσκεται το δωμάτιο στο οποίο νοσηλεύτηκε για περίπου δύο μήνες και τελικά εκοιμήθη μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Νεκτάριος, στις 8 Νοεμβρίου του 1920.
Αν και αρχικά το κρεβάτι όπου εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος (κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς) βρισκόταν εγκαταλελειμμένο σε μια αποθήκη του νοσοκομείου και υπήρχε ένα σύγχρονο στη θέση του, μόλις πριν από έξι χρόνια, το 2008, εντοπίστηκε και μεταφέρθηκε στην αρχική του θέση.
Στην είσοδο του δωματίου, στον θάλαμο νούμερο 2 (ήταν θάλαμος γ’ θέσης: απορίας), υπάρχει το προσκυνητάρι με τα
τάματα των πιστών, ενώ όταν εισέρχεσαι στο εσωτερικό του αισθάνεσαι δέος και συγκίνηση από την ιερότητα που αναβλύζει στον χώρο.
Εκεί βρίσκονται εικόνες αγίων, λουλούδια και, φυσικά, η κλίνη στην οποία εκοιμήθη ο θαυματουργός Άγιος, τάματα γύρω και πλάι από αυτήν και ένα καντήλι στην πάνσετη εικόνα του, που καίει διαρκώς.
Πλήθος πιστών, ασθενών, των συγγενών τους αλλά και το προσωπικό του νοσοκομείου καθημερινά σπεύδει, ελπίζει και προσεύχεται -κυρίως για θεραπεία- στο κρεβάτι του θαυματουργού Αγίου Νεκταρίου.
«Προτού χειρουργήσω ασθενή, ανάβω ένα κεράκι και ζητάω πάντα τη βοήθεια του Αγίου», δηλώνει στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» χειρουργός του νοσοκομείου.
«Το δωμάτιο του Αγίου διαφυλάχθηκε σαν τόπος ιερός… Εδώ έρχομαι να προσευχηθώ με το που θα φτάσω στο νοσοκομείο και ο Άγιος είναι πάντα δίπλα μου, όπως και στους ασθενείς…
Δεν μ’ έχει εγκαταλείψει ποτέ!», λέει στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» φανερά συγκινημένη η Μ.Κ., νοσηλεύτρια του Αρεταίειου.Στην πτέρυγα αυτή, γνωστή ως Τζιβανοπούλειο, νοσηλεύονται κυρίως χειρουργημένοι ασθενείς, πάσχοντες από καρκίνο.
«Στον θαυματουργό Άγιο Νεκτάριο, που στον θάλαμο τούτο μου ξανάδωσε τη ζωή (χειρουργικά) το 1963.
Με ανείπωτη ευλάβεια και αιώνια ευγνωμοσύνη», έγραφε ο λογοτέχνης Ιωάννης Σηφάκης, σε μια εικόνα που βρίσκεται πάνω από την κλίνη του Αγίου.
Μάλιστα, και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, κατά τη δίμηνη νοσηλεία του στο Αρεταίειο, το
2007, σχεδόν καθημερινά έμπαινε μόνος του στο δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου για να προσευχηθεί.
Το πρώτο θαύμα
Τα θαύματα του Αγίου Νεκταρίου είναι πολλά. Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί για αυτά. Ωστόσο, σύμφωνα με τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, το πρώτο θαύμα έγινε μέσα στο Αρεταίειο νοσοκομείο.
Ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος ήταν λαοφιλής ποιμενάρχης, ταξίδεψε το 1920 από την Αίγινα, μαζί με δύο μοναχές και έναν ακόμα, τον Κωστή Σακκόπουλο, και
εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη. Δύο μήνες μετά, ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη, σε ηλικία 74 ετών.
Σύμφωνα με τον βίο του, αφού εξέπνευσε, οι μοναχές έβγαλαν τα ρούχα του και τα ακούμπησαν στο διπλανό κρεβάτι,
όπου νοσηλευόταν ένας 40χρονος που είχε μείνει παράλυτος έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Όταν ακούμπησαν τα ρούχα του Αγίου Νεκταρίου στο σώμα του, έγινε το θαύμα. Εκείνος σηκώθηκε και περπάτησε!
«Σηκώθηκα, περπατάω!», ανέκραξε δυνατά, «Θεέ μου, έγινα καλά! Τι έχει αυτή η φανέλα;». Το νεκρό σώμα μοσχομύριζε.
Η γερόντισσα πήρε τη φανέλα, την έβαλε ένα κουβάρι στο ράσο της. Τα χέρια της έτρεμαν. Απόρησαν oι γιατροί, απόρησε και το
προσωπικό του νοσοκομείου όταν έμαθαν πως ο φτωχός ρασοφόρος από την Aίγινα ήταν άλλοτε γενικός διευθυντής στη Ριζάρειο και δεσπότης», αναφέρεται στον βίο του.
Αυτό ήταν και το πρώτο θαύμα του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης που καταγράφηκε αμέσως μετά τον θάνατό του.
Να σημειωθεί ότι το σκήνωμα του Αγίου Νεκταρίου μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πειραιά και εν συνεχεία στον Ιερό Ναό Αγ. Τριάδος – Αγ. Νεκταρίου στην Αίγινα.
Η επίσημη αναγνώριση
Μια υπόθεση στην οποία αφιέρωσε κόπο και χρόνο ήταν αυτή της επίσημης αναγνώρισης της Μονής στην Αίγινα από την Εκκλησία της Ελλάδος.
Αναγνώριση που τελικά επιτεύχθηκε τέσσερα χρόνια μετά την κοίμησή του και ανακοινώθηκε στις μοναχές με επιστολή του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου, στις 15 Μαΐου του 1924.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Άγιος Νεκτάριος έπασχε από χρόνια προστατίτιδα, η
οποία του δημιουργούσε αφόρητους πόνους, και έτσι ήρθε στην Αθήνα, στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Εκεί νοσηλεύτηκε για σχεδόν δύο μήνες.
Στο πλευρό του, καθ’ όλη την διάρκεια της νοσηλείας του, ήταν συνεχώς οι μοναχές Ευφημία και Αγαπία.
Τελικά, γύρω στα μεσάνυχτα της 8ης προς 9η Νοεμβρίου του 1920 ανεχώρησε για τους Ουρανούς, σε ηλικία 74 ετών.
Το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκε στην Αίγινα και από το λιμάνι μέχρι τη Μονή το μετέφεραν στα χέρια τους οι πιστοί.
Το ιερό του σκήνωμα ήδη είχε αρχίσει να αναδίδει ευωδία. Η ταφή του έγινε στο προαύλιο της Μονής, δίπλα στο αγαπημένο του πεύκο.
Όταν, έπειτα από έξι μήνες, άνοιξαν το μνήμα για να τοποθετηθεί μια επιτύμβια πλάκα -δωρεά της Ριζαρείου-, το σκήνωμά του εξακολουθούσε να ευωδιάζει,
χωρίς να παρουσιάζει το παραμικρό σημάδι αλλοίωσης. Ενάμιση χρόνο αργότερα, το μνήμα ξανανοίχτηκε και το ιερό σκήνωμά του εξακολουθούσε να παραμένει άφθαρτο και ευωδιάζον.
Το ίδιο συνέβη και τρία χρόνια μετά την κοίμησή του. Συνολικά, το σκήνωμα του παρέμεινε σε αυτή την κατάσταση για είκοσι ολόκληρα χρόνια!
Τριάντα δύο χρόνια, δε, μετά την κοίμησή του έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953, από τον Μητροπολίτη Προκόπιο.
Η επίσημη αναγνώρισή του ως αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας έγινε το 1961 με Πατριαρχική Συνοδική Πράξη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τότε καθορίστηκε και η 9η Νοεμβρίου ως ημέρα εορτής του Αγίου Νεκταρίου.
Για άλλη μια φορά βλεπουμε ολοζώντανη την παρουσία του Αγίου μας ενώ αποτυπώνονται τα μάτια του στη χαραγμένη ατσάλινη μορφή του στην λάρνακα του Μεγάλου Ναού της Μονής.. Η ευλογία του Μεθ´ υμων!
Στον Άγιο Νεκτάριο Αίγινας σήμερα, νίκησε η Ορθοδοξία, νίκησε η αλήθεια
Ο Μητροπολίτης Ύδρας κ. Εφραίμ κατάφερε σήμερα να πάει κόντρα στις πιέσεις που δεχόταν τις τελευταίες μέρες και επέλεξε να επικρατήσει η Ορθόδοξη λογική. Με τη στάση του απέφυγε να εδραιωθεί και στο Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, το σχίσμα που δημιούργησε το Φανάρι στην Ουκρανία και σε όλη την Ορθοδοξία. Σήμερα λοιπόν σύμφωνα με πληροφορίες του oukraniko.blogspot, ενώ από ότι φάνηκε πραγματοποιήθηκε κανονικά το προσκύνημα των Ουκρανών στην Ι. Μονή του Αγίου Νεκταρίου, οι σχισματικοί επίσκοποι Συμεών και Αλέξανδρος, οι οποίοι θα προεξήρχαν του προσκυνήματος, δεν παρουσιάστηκαν καθόλου στον Ναό.
Είτε δεν έφθασαν ποτέ την Αίγινα φοβούμενοι τις αντιδράσεις που είχαν οργανωθεί, είτε απέφυγαν διακριτικά να πλησιάσουν τον Ναό κατά τη διάρκεια της Θείας λειτουργίας.
Οπωσδήποτε όμως εκείνο που τους επηρέασε περισσότερο, ήταν η σθεναρή στάση του Μητροπολίτη Υδρας κ. Εφραίμ ο οποίος διεμήνυε σε όλους τους τόνους και προς πάσαν κατεύθυνση, «προσκύνημα ναι συλλείτουργο όχι».
Σε κάθε περίπτωση αυτό που συνέβη στην Αίγινα, ανήμερα της εορτής του Αγίου Νεκταρίου, ήταν μία μεγάλη επιτυχία της Ορθοδοξίας και του Μητροπολίτη Υδρας κ. Εφραίμ, τον οποίο ο θρησκευόμενος Ορθόδοξος κόσμος θεωρούσε άξιο διάδοχο του ανδρείου Ορθοδόξου Μητροπολίτη Μακαριστού Ιεροθέου.
Από σήμερα πλέον η παραπάνω απλή θεώρηση γίνεται βεβαιότητα, γιατί πρέπει να παραδεχθούμε ότι θα πρέπει να χρειάστηκε μεγάλη δύναμη για να αντιπαλέψει με τα θηρία που θέλουν να επιβάλουν τους σχισματικούς της Ουκρανίας ως κανονική Εκκλησία. Επί πλέον θα πρέπει να διαφώνησε και με τον αδελφό του, Μητροπολίτη Κορέας κ. Αμβρόσιο, ο οποίος είναι από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας.
Η δυσκολία δε ήταν σήμερα ακόμη μεγαλύτερη για τον κ. Εφραίμ σήμερα, μετά την αναγνώριση των σχισματικών από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
