Τα 23 τελώνια της ψυχής

 Τα 23 τελώνια της ψυχής

Καθυστερημένο... αλλά...

 όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων των σελίδων της ζωής μου.

Φέρνω δυο τραγούδια, επαναστατικά, όχι τυχαία.

*

Μαρία Δημητριάδη - Αφροδίτη Μάνου - Ήρωες | Official Audio Release

**

https://www.youtube.com/watch?v=H3wsCLJ5ePc

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του - Σοφία Βέμπο

***

Και λίγο (όσο γίνεται) από λόγια. Η ανάρτηση αυτή θα μπορούσε να έχει τίτλο: 

"Ο δάσκαλός μου, ο εγγονός μου." (Τρίχρονο παρακαλώ...)

***

26 Οκτώβρη μάθαμε την έκπληξη. "Μαμά, ερχόμαστε, σας πεθυμήσαμε!"

Να πεις "ΟΧΙ, τώρα", σε κάτι που λαχταράει η ψυχή σου;

Όχι, βέβαια!

27 τα μαστόρια είχαν το πρόγραμμά τους.

28 πρωί, μάζευα μπετά, καρβούνες, μαγείρευα και κυρίως ετοίμαζα μια γωνιά για το παιδί, για τα παιχνίδια μας.

Εν ολίγοις, "χόρευα".

Μεσημεράκι και φτάσανε. "Όχι, ξενοδοχείο, σπίτι μας! Στην γιαγιά και στον παππού!"

Άντε να του πουν "όχι" να του εξηγήσουν να καταλάβει, αν δεν δει, πως το σπίτι μας μυρίζει μπογιές, κ.λ.π. κ.λ.π. (Να εξηγήσω στους περίεργους, πως από αρχές Σεπτέμβρη, σάπιοι σωλήνες ύδρευσης, μας ανάγκασαν σε νέες εγκαταστάσεις, κι από κει και πέρα, αφού ξεσπιτωθήκαμε και έγινε τόσο ανακάτεμα, φτάσαμε και σε άλλες ανακαινήσεις, μέχρι και στην καμινάδα.)

Είδε το παιδί, κατάλαβε. Του αρκούσε που θα βλεπόμασταν έξω και πως η γωνιά μας ήταν έτοιμη για τις 29, την άλλη μέρα, μόνοι μας, μόνο για παιχνίδι!

Πλατιάζω και δεν έχω την πολυτέλεια χρόνου.

Τα σημαντικά να πω στα γρήγορα. 

Εκεί που τα πρισμένα πόδια απ' την κούραση δυο μηνών, έβγαλαν φτερά κοντά του και χοροπηδάγαμε στην παραλία, τον άκουσα πολλές φορές να τραγουδάει τους ΗΡΩΕΣ και τον Ντούτσε.

Εκεί έπαθα σοκ. Εγώ θυμόμουνα μόνο το ρεφραίν, κι έκανα παραλλαγές με λόγια και λέξεις που αφορούσαν την χαρά μου και την αγάπη μου για κείνον, κι εκείνος γελούσε.

Όταν αποχαιρετιστήκαμε για βράδυ, κι ήθελε να έρθει πάλι σπίτι μας, μου χάϊδευε τα μαλλιά, έπαιζε με τα κορδόνια και τα γυαλιά μου και γελούσε.

Φοβήθηκα για τα δεύτερα μάτια μου και του είπα:

"Αγόρι μου, πρόσεχε λίγο τα γυαλιά μου, γιατί αν χαλάσουν τώρα που είσαι κοντά μου, δεν θα μπορώ να βλέπω καθαρά το προσωπάκι σου, τα ματάκια σου, τα κάτασπρα δοντάκια σου που συνέχεια πλένεις κι ο μάστορας θ' ανοίξει την Δευτέρα, είναι κλειστός, κι εσύ θα έχεις φύγει!

...Δε θα ξεχάσω το χάδι του στα μαλλιά... και την σοβαρότητά του...

"Πώς να τα βάλω γιαγιά; Έτσι; Έτσι;"

"Όχι, τόσο κοντά, αγόρι μου, σε βλέπω θολά, λίγο πιο έξω..."

Εν ολίγοις, εκείνο το βράδυ μου έβαλε τόσο τρυφερά τα γυαλιά που καμιά περιγραφή με λέξεις, δε γίνεται.

Στις 30 που μείναμε πολλές ώρες σπίτι και μόνοι μας, μου έβαλε τα άλλα γυαλιά που ίσως χρειάζονται και οι δασκαλοι, για να βλέπουν καλύτερα...

"Να σε μάθω τα τραγούδια, γιαγιά, να τα λέμε σωστά, μαζί!"

"Ναι, δάσκαλέ μου, ήρωα!

Πιάσαμε τραπέζι κουζίνα, που επιτέλους μπήκε στην θέση του.

Πάτησα και τα πρώτα που βρήκα, ήταν αυτά τα βίντεο που ανέβασα, ήδη.

(Δεν ήξερα πως το τραγουδάνε και τα ζουζούνια, αλλά καμία σχέση με την δύσκολη ερμηνεία των επαναστατικών!)

Στους ΗΡΩΕΣ, δεν βρήκα στίχους, έτσι αναγκάστηκα να τους γράφω, όσους προλάβαινα, με το πρώτο άκουσμα και το δεύτερο.

Ο μικρός με περίμενε με υπομονή, σιγοτραγουδώντας και ζωγραφίζοντας στοίβες χαρτιά που του είχα μπροστά του.

Όταν πήγα στον Ντούτσε, παρ' όλο που οι στίχοι ήταν γραμμένοι, τα βρήκα μπαστούνια!

Το τραγούδι τελείωνε και μου έλειπαν λόγια.

"Άλλη μια φορά, αγόρι μου, γιατί η γιαγιά δεν προλαβαίνει και τα λόγια είναι πολλά."

"Γράψε γιαγιά, εγώ θα ζωγραφίσω κι άλλο, αλλά θέλω να βλέπω τις εικόνες στα βουνά."

"Λίγο ακόμα υπομονή, αγόρι μου, για να προλάβω εγώ να γράψω στο χαρτί, όλα τα λόγια, να το μάθω, όπως κι εσύ!"

"Εντάξει..."

Εν πολλοίς, δεν τα κατάφερα να τον συνοδέψω στα Γαλλικά τραγούδια που ήξερε και μου έδειξε να μάθω, κλείσαμε τον υπολογιστή και καθίσαμε στο πάτωμα στο σαλόνι, με στοίβες παιχνίδια, αλλά εκείνος ήθελε να πλύνουμε όλα τα καπάκια απ' τα νερά, για να είναι καθαρά για την ανακύκλωση που θα βοηθήσουν τους άρρωστους ανθρώπους και παιδάκια.

Μέχρι την ώρα κοινής ησυχίας, όλη η γειτονιά άκουγε τους δυο μας, να τραγουδάμε αυτά τα δυο τραγούδια και με πολλές διακοπές και διορθώσεις απ' τον μικρό μαέστρο δάσκαλο:

"Όχι, έτσι γιαγιά! Έτσι! Εμπρός! Ωχχχχ! Έλα πάλι. Πες το σωστά!" τύφλα να έχουν οι δάσκαλοι μουσικής, μπροστά στο τρίχρονο!

Μου έβαλε όντως τα γυαλιά, σε πολλά θέματα, που θα χρειαστώ βιβλίο και δεν σκοπεύω.

Υγ. Να είναι ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ταλαντούχα, έξυπνα ή όχι και η αγάπη μας να τα "αγγίζει" με λεπτότητα και να είναι αληθινή, γιατί τα παιδιά διαισθάνονται την αληθινή αγάπη απ' την ψεύτικη ή την ορμητική που ανάγκη έχει να καλύψει τις δικές μας ανάγκες.

Κι εδώ θέλω να τονίσω κάποιες άγαρμπες αγκαλιές και φιλιά από γνωστούς, γειτόνους, κ.λ.π. που δεν αμφιβάλλω για την αγάπη τους, μα για την "μόρφωσή" τους, για την συμπεριφορά τους, απέναντι σε ένα τρίχρονο παιδί που βλέπει αγνώστους να ορμάνε πάνω του.

Η λογικότατη αντίδρασή του είναι τσίριγμα και τρέξιμο στην αγκαλιά της μαμάς.

Η σίγουρη προστασία. Η μαμά και ο μπαμπάς.

Αυτά και πέρασε η ώρα, πάλι!

Υγ2. Αυτή η ανάρτηση γράφτηκε βιαστικά το μεσημέρι και κλείνοντάς την στα πρόχειρα, είδα πως την έγραψα κατά λάθος, εδώ, αντί στο Αγάντα!

Αφού προέκυψε έτσι, εδώ και θα μείνει.

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ΠΙΣΤΕΥΩ!

Τα μπερδεμένα - Αλήθειες και ψέματα

Την άκουσα και όσο είδα, αυτή την εκπομπή.

Θέλω να την κρατήσω για πιο χαλαρή στιγμή.

Συμπέρασμα;

Κάθε άνθρωπος κι ένα δικό του, ανάλογα τις "εμπειρίες" του.

ΑΥΤΟΨΙΑ: ΘΑΥΜΑΤΑ και ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ, ΑΛΗΘΕΙΕΣ και ΨΕΜΑΤΑ

ΕΔΩ: 

*

ΠΗΓΗ

*

*

15χρονος ιδιοφυΐα από την Ελλάδα: «Υπάρχει Θεός»!

Οι άθεοι  προσπαθούν να πουν ότι δεν υπάρχει Θεός, ενώ στην πραγματικότητα χρειάζεται περισσότερη πίστη για να πιστέψει κανείς ότι δεν υπάρχει Θεός παρά για να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός»

Πάνε σχεδόν έξι χρόνια από τότε που ο Ουίλιαμ (Βασίλειος) Μαΐλλης, μάγευε το κοινό στην τελετή αποφοίτησής του από το λύκειο Penn-Trafford στο Πίτσμπεργκ,  απαγγέλλοντας στίχους από τη Βίβλο στα αρχαία Ελληνικά και εξηγώντας αποφθέγματα του Καρτέσιου.

Τότε ήταν μόλις εννέα ετών.

Πριν από τέσσερα χρόνια ο μικρός ομογενής -παιδί θαύμα τον χαρακτήρισαν από την ηλικία των πέντε ετών- αποφοίτησε από το κολλέγιο Saint Petersburg στη Φλόριντα και ετοιμαζόταν να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα, όπως είπε σε τοπική εφημερίδα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, την ενορία του ιερέα πατέρα του, π. Πέτρου Μαϊλλη, στην περιοχή Τάμπα Μπέι.

Πριν από δύο χρόνια η ιστοσελίδα upsocl.com έκανε εκτεταμένο αφιέρωμα για τον Ουίλιαμ (Βασίλειος) Μαΐλλη, με τίτλο «13χρονος ιδιοφυΐα προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Stephen Hawking έχει άδικο. Ισχυρίζεται ότι ‘ο Θεός υπάρχει’».

Η θεωρία για τον θεό

«Οι άθεοι τότε προσπαθούν να πουν ότι δεν υπάρχει Θεός, ενώ στην πραγματικότητα χρειάζεται περισσότερη πίστη για να πιστέψει κανείς ότι δεν υπάρχει Θεός παρά για να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός». Τόσο κατηγορηματικός ήταν ο μικρός ιδιοφυής Ουίλιαμ (Βασίλειος) Μαΐλλης όταν προσπάθησε να εξηγήσει γιατί ο Stephen Hawking έκανε λάθος, όπως και όλοι οι άθεοι, λέει το δημοσίευμα.

Αυτή η 13χρονη ιδιοφυΐα, που έχει ήδη αποφοιτήσει από το κολέγιο, σπουδάζει για να γίνει αστροφυσικός για να αποδείξει ότι ο Θεός υπάρχει, βασίζοντας τα επιχειρήματά του στα έργα του Χόκινγκ.

Με αυτόν τον τρόπο, συμμετέχει στην (αιώνια) συζήτηση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. Ωστόσο, στην πορεία απαξιώνει την τελευταία ιδιοφυΐα που είχε ο πλανήτης μας.

Μάλιστα, πέρα από τις προσωπικές του πεποιθήσεις, ο Μαΐλλης εξήγησε με επιστημονικά επιχειρήματα γιατί ισχυρίστηκε όλα αυτά.

«Το πρώτο ποτό από το ποτήρι της φυσικής επιστήμης θα σε κάνει άθεο, αλλά στον πάτο του ποτηριού σε περιμένει ο Θεός. Λοιπόν, οι άθεοι προσπαθούν στη συνέχεια να πουν ότι δεν υπάρχει Θεός, ενώ στην πραγματικότητα χρειάζεται περισσότερη πίστη για να πιστέψεις ότι δεν υπάρχει Θεός παρά για να πιστέψεις ότι υπάρχει Θεός…

Γιατί είναι πιο λογικό ότι κάτι δημιούργησε το σύμπαν παρά ότι το σύμπαν δημιούργησε τον εαυτό του. Χρειάζεται περισσότερη πίστη για να πεις ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε μόνο του παρά για να πεις ότι κάτι άλλο δημιούργησε το σύμπαν, επειδή αυτό είναι πιο λογικό» εξηγεί.

Ποιος είναι ο Ουίλιαμ (Βασίλειος) Μαΐλλης

Από την ηλικία των επτά μηνών ο Ουίλιαμ -με καταγωγή από την Κάλυμνο- μιλούσε με ολοκληρωμένες προτάσεις. Έμαθε πρόσθεση και αφαίρεση πριν κλείσει τα δύο, γνώριζε το αλφάβητο τριών γλωσσών ένα χρόνο αργότερα και στα τέσσερα ο μεγαλύτερος αδελφός του του είχε ήδη διδάξει άλγεβρα. Όταν ήταν πέντε ετών, διάβασε ένα βιβλίο γεωμετρίας 209 σελίδων σε μία νύχτα και ξύπνησε την άλλη μέρα λύνοντας περίπλοκα προβλήματα.

«Έκανε τα πάντα να φαίνονται σαν παιχνίδι», είπε ο πατέρας του. Σ’ ένα βίντεο που ο ίδιος ανήρτησε στο ΥοuTube, το καμάρι του διακρίνεται σε ηλικία τεσσάρων ετών να λύνει εξισώσεις και στην ίδια ηλικία να εξηγεί την έλλειψη ζωής στον πλανήτη Άρη.

Ο ψυχολόγος Τζόαν Ρούθζατς του Πανεπιστημίου του Οχάιο, που ασχολήθηκε με τον Ουίλιαμ, είπε ότι παιδιά σαν κι αυτόν γεννιώνται μια φορά στα δέκα εκατομμύρια κι ότι έχουν μια έμφυτη τάση προς τον αλτρουϊσμό.

«Οι ιδιοφυίες έχουν αυτή την τάση να κάνουν το καλό. Εστιάζουν στην ευρύτερη εικόνα της ανθρωπότητας», λέει. Κι όπως επισημαίνει, ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που συναντούν στο δρόμο τους είναι ότι το επίπεδο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσης δεν ικανοποιεί τα δυνατά μυαλά τους, ότι νιώθουν αποξενωμένοι από τους συνομηλίκους τους. Το κολλέγιο «φαντάζει πολύ καλύτερο μέρος για τα παιδιά-θαύματα. Οι άνθρωποι τα αποδέχονται… Έχουν πιο πολλά κοινά ενδιαφέροντα με μια οκτάχρονη ιδιοφυία απ’ ό,τι οι συνομήλικοί του».

«Θέλω ο κόσμος να ξέρει την αλήθεια»

Αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του προσελκύει το διάστημα. Τον Αύγουστο ο μικρός θα αρχίσει σπουδές Φυσικής, ώστε να κάνει αργότερα -στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον – καριέρα στην Αστροφυσική και να εργαστεί στη NASA.

«Ο στόχος μου είναι να έχω πάρει το διδακτορικό μου μέχρι να κλείσω τα 18», λέει. Έχει μάλιστα συγκεκριμένα σχέδια για το πώς θα αξιοποιήσει τις γνώσεις του: «Θέλω να αποδείξω μέσω της επιστήμης την ύπαρξη του Θεού για να μπορεί να ξέρει ο κόσμος την αλήθεια».

Ο Ουίλιαμ έχει μάλιστα τη δική του θεωρία ότι η αθεϊα στηρίζεται εξίσου στην πίστη όσο και η θρησκεία κι ότι είναι πιθανότερο το σύμπαν να αποτελεί δημιούργημα μιας Ανώτερης Δύναμης παρά ένα τυχαίο περιστατικό. «Η Επιστήμη κι η Θρησκεία δεν διαφέρουν», λέει. «Η επιστήμη είναι ένα εργαλείο εξήγησης του κόσμου, δεν αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει Θεός»…

***

ΠΗΓΗ 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

...Μια φορά Αναστήθηκε, για ΠΑΝΤΑ Θ' ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ!

 ΕΙΡΗΝΗ, ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ σε ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Ο Ακάθιστος Ύμνος

 ***

Ἄγγελος πρωτοστάτης,
οὐρανόθεν ἐπέμφθη,
εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε·
καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,
σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε,
ἐξίστατο καὶ ἵστατο,
κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία,
ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ,
φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως·
τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς,
δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται·
ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως,
τὴν κύησιν πὼς λέγεις κράζων·
Ἀλληλούια.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι,
ἡ Παρθένος ζητοῦσα,
ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα·
ἐκ λαγόνων ἁγνῶν,
υἷον πῶς ἔσται τεχθῆναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρὸς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ,
πλὴν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός,
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,
χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν,
Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου,
ἐπεσκίασε τότε,
πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω·
καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν,
ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι,
τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,
ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούια.

Ἔχουσα θεοδόχον,
ἡ Παρθένος τὴν μήτραν,
ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ.
Τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθὺς ἐπιγνόν,
τὸν ταύτης ἀσπασμὸν ἔχαιρε,
καὶ ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν,
ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμάραντου κλῆμα,
χαῖρε, καρποῦ ἀκήρατου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον,
χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα,
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν,
χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις,
χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.
Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα,
χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία,
χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παρρησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων,
λογισμῶν ἀμφιβόλων,
ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη·
πρὸς τὴν ἄγαμόν σὲ θεωρῶν,
καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε·
μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν,
ἐκ Πνεύματος Ἁγίου,
ἔφη·
Ἀλληλούια.

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,
τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,
τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·
καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,
θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,
ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,
ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·
Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,
χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,
χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,
χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,
χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα,
θεωρήσαντες Μάγοι,
τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·
καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,
δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,
καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,
ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·
Ἀλληλούια.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων,
ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,
τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους·
καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,
εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,
ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,
καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·
Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,
χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,
χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,
χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,
χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,
γεγονότες οἱ Μάγοι,
ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,
ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,
καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,
ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,
μὴ εἰδότα ψάλλειν·
Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,
φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,
τοῦ ψεύδους τὸ σκότος·
τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,
μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,
οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,
ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,
χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,
χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,
χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος,
τοῦ παρόντος αἰῶνος,
μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,
ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,
ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος·
διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,
κράζων·
Ἀλληλούια.

Νέαν ἔδειξε κτίσιν,
ἐμφανίσας ὁ Κτίστης,
ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις·
ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός,
καὶ φυλάξας ταύτην,
ὥσπερ ἦν ἄφθορον,
ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες,
ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες·
Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας,
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα,
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί,
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις,
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις,
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας,
χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες,
ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες·
διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός,
ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος·
βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος,
τοὺς αὐτῷ βοώντας·
Ἀλληλούια.

Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω,
καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν,
ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος·
συγκατάβασις γὰρ θεϊκή,
οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε,
καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου,
ἀκουούσης ταῦτα·
Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα,
χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,
χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ,
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις,
χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας,
χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων,
κατεπλάγη τὸ μέγα,
τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον·
τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν,
ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον,
ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα,
ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως·
Ἀλληλούια.

Ρήτορας πολυφθόγγους,
ὡς ἰχθύας ἀφώνους,
ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε·
ἀποροῦσι γὰρ λέγειν,
τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις,
καὶ τεκεῖν ἴσχυσας·
ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες,
πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον,
χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα,
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί,
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα,
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα,
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι,
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον,
ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ,
πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε·
καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός,
δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος·
ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας,
ὡς Θεὸς ἀκούει·
Ἀλληλούια.

Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων,
Θεοτόκε Παρθένε,
καὶ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων.
Ὁ γὰρ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς,
κατεσκεύασέ σε ποιητής, Ἄχραντε,
οἰκήσας ἐν τῇ μήτρα σου,
καὶ πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας·
Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας,
χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτήριας.
Χαῖρε, ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως,
χαῖρε, χορηγὲ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Χαῖρε, σὺ γὰρ ἀνεγέννησας τοὺς συλληφθέντας αἰσχρῶς,
χαῖρε, σὺ γὰρ ἐνουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τὸν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα,
χαῖρε, ἡ τὸν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως,
χαῖρε, πιστοὺς Κυρίῳ ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων,
χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται,
συνεκτείνεσθαι σπεύδων,
τῷ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου·
ἰσαρίθμους γὰρ τῇ ψάμμῳ ὠδάς,
ἂν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε,
οὐδὲν τελοῦμεν ἄξιον,
ὧν δέδωκας ἡμῖν τοῖς σοὶ βοῶσιν·
Ἀλληλούια.

Φωτοδόχον λαμπάδα,
τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν,
ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον·
τὸ γὰρ ἄυλον ἅπτουσα φῶς,
ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας,
αὐγῇ τὸν νοῦν φωτίζουσα,
κραυγῇ δὲ τιμωμένη ταῦτα·
Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ ἡλίου,
χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα,
χαῖρε, ὡς βροντὴ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,
χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.
Χαῖρε, λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,
χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,
χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Χάριν δοῦναι θελήσας,
ὀφλημάτων ἀρχαίων,
ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων,
ἐπεδήμησε δι’ἑαυτοῦ,
πρὸς τοὺς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ Χάριτος·
καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον,
ἀκούει παρὰ πάντων οὕτως·
Ἀλληλούια.

Ψάλλοντές σου τὸν τόκον,
ἀνυμνοῦμέν σε πάντες,
ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε.
Ἐν τῇ σῇ γὰρ οὶκήσας γαστρί,
ὁ συνέχων πάντα τῇ χειρὶ Κύριος,
ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοὶ πάντας·
Χαῖρε, σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου,
χαῖρε, Ἁγία ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι,
χαῖρε, θησαυρὲ τῆς ζωῆς ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εὐσεβῶν,
χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος,
χαῖρε, τῆς Βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε, δι' ἧς ἐγείρονται τρόπαια,
χαῖρε, δι' ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτὸς τοῦ ἐμοῦ θεραπεία,
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὦ πανύμνητε Μῆτερ,
ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων,
ἁγιώτατον Λόγον·
δεξαμένη γὰρ τὴν νῦν προσφοράν,
ἀπὸ πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας,
καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,
τοὺς σοὶ βοῶντας·
Ἀλληλούια.

***

ΠΗΓΗ