Πριν το ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

Καιρό έχω να "ακουμπήσω" στιγμές μου, εδώ...
Γέμισαν οι δίσκοι μου και δε θέλω να χαθούν, "άδοξα"...
Υπήρξαν πέρα από φωτογραφίες, δυνατές στιγμές που σε μένα τουλάχιστον, "κάτι" λένε.
Δε θα χρησιμοποιήσω πολλές λέξεις.
Μόνο ένα "δέσιμο", τόσο όσο, "κάτι" παραπάνω να "λένε"...

Ψυχοσσάβατο σήμερα. Παρασκευή χθες και όλες οι Ψυχές των αγαπημένων μου ανθρώπων, ελπίζω, ότι είναι αναπαυμένες!

Μια αρχή, υπάρχει .ΕΚΕΙ

...Κι ύστερα, αφού ετοίμασα το σταράκι μου, με ότι "υλικά" είχα αυτή τη φορά (γιατί κι εδώ βγήκα εκτός), πήρα τους δρόμους...πρωί πρωί, για τα δικά μου δεδομένα.

Σκεφτόμενη τον ποδαρόδρομο και στο που με βόλευαν τα λεωφορεία, να μην ανεβω-κατεβαίνω με τις τσάντες και βάση και άλλων υποχρεώσεων που είχα, δεν είχα αποφασίσει αν θα διάβαζα το σταράκι στο Παλιό Νεκροταφείο Βόλου, στον Άγιο Νεκτάριο Νέας Ιωνίας ή στην Ανάληψη του Βόλου.

Άφησα το θέμα ανοιχτό, για όπου με βγάλει ο "Δρόμος"...

Αφήνω την ΣΤΑΣΗ, για άλλη Στάση.

Λεωφορείο. Σχεδόν άδειο. Πού να καθίσω; Να εκεί. Στην μονή καρέκλα, κοντά στο παράθυρο.
Η ματιά ακόμα σε γενικό πλάνο.
Κρίμα! Φιμέ τζάμια. Δε θα βλέπω την θέα.
Κρίμα...
Να βολέψω τις τσάντες μου, κι ότι βλέπω...

Τι να δω;
Πρώτο ΣΟΚ!

Υπήρχε μια "Τρύπα" για μένα στο παράθυρο κι ο Ήλιος συχνά μού έκλεινε το μάτι...
...Συνειδητοποίησα ότι είχα αφήσει ήδη πίσω μου τον Άγιο Νεκτάριο, το προσκυνητάρι, το ποτάμι...

...Κατέβηκα στην στροφή. Τα πόδια δεν συμβάδιζαν με το μυαλό. Είχα πει απ' το σπίτι, φεύγοντας, πως... "όποια εκκλησιά βρεθεί ανοιχτή μπροστά μου, εκεί θα διαβάσω το σταράκι μου"!
Περπατούσα... και... σα να ξύπνησα βιαστικά!

"Δεν το πιστεύω!" μουρμούρισα δυνατά, με την έννοια όμως του "Πιστεύω!"
Δεν ξέρω αν το κατάλαβε αυτό η νεοκόρος του Αγίου Νεκταρίου, Βόλου!

"Συγγνώμη!... Είναι κάποιος Ιερέας μέσα;"
"Ναι."
"Μπορώ να διαβάσω ένα σταράκι;"
"Ναι."

Το ΣΟΚ μου, φάνηκε... και το εξήγησα στον παπά - Δημοσθένη.
Ο Άγιος Νεκτάριος με περίμενε εδώ!
Γιατί οι Άγιοι είναι παντού! Δεν έχουν ΣΤΕΚΙ!

Συγκλονισμένη απ' την φωνή του Ιερέα!... Ένιωθα να "τρίζει" η εκκλησιά! Τα αργά και καθαρά "λεγόμενά" του!...
Κάποια στιγμή σήκωσα το κεφάλι. Ζαλίστηκα... Ισορρόπησα μη διακόψω το κάλεσμα των Ψυχών...
Δίπλα μου, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!  Στην γιορτή του γεννήθηκα.
Δεύτερη ματιά δεξιά, τρίτη ματιά μπροστά μου, Άγιοι Γνωστοί...που μού "μιλούσαν"...

Ο ιερέας διάβαζε τα ονόματα...
Αγαπημένα πρόσωπα και άγνωστα μαζί, μα εξίσου διαβασμένα.

Εδώ, δεν έχει φωτογραφίες.

"Θα ξανάρθω, εδώ..." είπα συγκινημένη στον Ιερέα, κι έφυγα....

Απ' έξω, η κίτρινη βιολέτα και ένα άσπρο κουτάλι, με πήγαν αλλού.

Παραπέρα.... ένα κυκλάμινο σε μια βιτρίνα. Πολλές οι τιμές του εμπορεύματος. 15 είχε ο μήνας. Το κυκλάμινο δεν ήταν προς "πώλησιν". Στόλιζε μόνο, την βιτρίνα.

...Μετά και μετά.... ΟΛΑ είναι "δρόμος". Του δρόμου...