.....όσον αφορά, το "για μένα"

... Κι έτσι, φτάσαμε σ' αυτό το μπλογκ, χθες, τις 500 αναρτήσεις.
Απόψε έγιναν 507 και μία αυτή που γράφω, γίνονται 508.

...Ωραία. Εύκολο το "μέτρημα", αφού μάς το δίνει κι αυτό έτοιμο ο μπλόγγερ!
Πώς αλλιώς;

Ήθελα να πω, σήμερα, κάτι γι' αυτό το μπλογκ.
Την ώθηση για να πω, μού την έδωσαν οι αναρτήσεις κόπυ που ανεβάζω τελευταίως.
Τυχαίνει να τις δω, με πολλές απ' αυτές συμφωνώ, τις ανεβάζω κι εδώ, άλλες δεν προλαβαίνω να τις διαβάσω ολόκληρες και τις "κρατάω" (πάλι, εδώ), για άλλη στιγμή, εν τω μεταξύ, διαβάζουν και άλλοι, κάτι παίρνουν, κάτι αφήνουν, κάπως έτσι.

Σήμερα σκέφτηκα, πως κάποιοι ίσως πουν:
Η Κατερίνα το παίζει "σωστή", παπαδάκι, είναι θρησκόληπτη, είναι, είναι... τρέχα γύρευε, τι!
Επειδή δεν είναι τίποτα όπως φαίνεται, όμως, να πω λίγα πράγματα για μένα.
Είμαι μια συηθισμένη γυναίκα.
Η ταυτότητά μου γράφει Χριστιανή Ορθόδοξος.
Έτσι τα βρήκα, έτσι θα τ' αφήσω.
Νιώθω ότι "κουβαλάω" την Εκκλησία μέσα μου, (όχι επειδή εκκλησιάζομαι, όχι επειδή φοβάμαι, όχι επειδή διαβάζω θρησκευτικά βιβλία, όχι επειδή κοινωνώ, εξομολογούμαι, τηρώ κανόνες, κ.λ.π. - είμαι πολύ αμαρτωλή Χριστιανή, βάση αυτών των κανόνων), αλλά επειδή κάποια "σπόρια" των παιδικών μου χρόνων, φυτεύτηκαν γερά, δεν σάπισαν, άντεξαν και αντέχουν στον χρόνο.
Αυτό είναι και τό 'χω ψάξει πολύ καλά μέσα μου, εδώ και χρόνια.

Εννοείται, πως έχω φίλους πολύ ωραίους ανθρώπους, Μουσουλμάνους, ακόμα και γείτονες, πολύ καλούς Ιεχωβάδες!
Και πολύ κακούς Χριστιανούς, όμως!
Οπότε, αυτό σημαίνει, πως σέβομαι πολύ τον Θεό του άλλου, όπως σέβομαι και τον άθεο! Έχω και τέτοιους φίλους!
Ζούμε σε μια πολιτισμένη μεγάλη κοινωνία και όλα τα δικαιώματα των άλλων, πρέπει να τα σεβόμαστε, αρκεί όμως, να μην "βλάπτουν" και τα δικά μας.

Αυτά, ώς προς αυτό το θέμα.

Πάμε τώρα σ' αυτό το μπλογκ, που ήταν και η αφορμή για να γράψω, απόψε.

Το ξεκίνησα κάποτε, όταν είδα πως στη ζωή μου συνέβαιναν πολλά "πράγματα" θαυματουργά και ήθελα να έχω μια ξεχωριστή γωνιά για να τα γράφω.
Στην πορεία, μού κόπηκε η "φόρα", όμως, και άρχισα τις αντιγραφές.
Συνάμα, όμως, διάβαζα κι εγώ, οπότε, όλα τα εμπόδια είχαν και το νόημά τους και τον σκοπό τους!
Τίποτα τυχαίο σ' αυτή τη ζωή!
Πιο συνάμα, απ' το συνάμα, όμως, μού συνέβηκαν τόσο "δυνατά" πράγματα που ούτε παλιότερα, ούτε τώρα μπορώ να τα γράψω, γιατί μπορεί να θεωρηθώ και τρελή!
Πρέπει να είναι "έτοιμος" ο άλλος να δεχτεί να σ' ακούσει, πολύ περισσότερο δε, και ο όποιος γράφων, να γράψει!

Τελευταία, ακούω, "Θαύμα εδώ και θαύμα, εκεί! Σημάδι εδώ, σημάδι εκεί!"
"Χαίρομαι", σε εισαγωγικά, βέβαια και λέω μέσα μου:
"Κατερίνα, τουλάχιστον μιλάνε κι άλλοι, δεν είσαι τρελλή!"
Το θέμα, βέβαια... είναι, πως οι άλλοι έχουν μόνο ένα "σημάδι" για να πουν, εγώ έχω πολλά, οπότε, επειδή δεν τα πάω τα ψυχοφάρμακα, βάζω τη ζωή μου σε τάξη, ξεχωρίζω τα κεφάλαια της λογικής, της επιστήμης, της μεταφυσικής, της πίστης, κ.λ.π. , για να βοηθήσω πρώτ' απ' όλα τον εαυτό μου, την οικογένεια, τους φίλους, κ.λ.π.
Ανάλογα τι θα "φέρει"η κάθε στιγμή, το συζητούμε, αν είναι εύκολο το θέμα, του βάζουμε ετικέτα, αν όχι, αναλόγως, κρίνουμε και πολλές φορές, ότι καλύτερο, δεν το συζητούμε!

*****

...Και να σκεφτείτε, όλο αυτό το κατεβατό των εξηγήσεων, για να πω τα παρακάτω! Έλεος!
Θα μπορούσε να είναι στο θέμα "Ονειρα", "Θαύματα", "Συμπτώσεις". "Φωτοσκιάσεις", "Φαντασία", κ.άλ.

********************** ανθάκια

Πέρασαν κάποια χρόνια από τότε. Μετά την "συνάντηση| με τον Άγιο Εφραίμ, μετά "το όραμα" της Παναγίας στον περιφερειακό. (Υπάρχουν γι' αυτά, αυθόρμητες αναρτήσεις!)

Ένα βράδυ (πρωί στέκει σε μένα, με τις ώρες που κοιμάμαι) ξύπνησα τρομαγμένη από ένα κακό όνειρο.

Εν περιλήψει:
Βρέθηκα μέσα σε μια υπέρλαμπρη εκκλησιά, γεμάτη Αγιογραφίες και πολύ φωτεινούς πολυελαίους!
Δεν πρόλαβα να "χαρώ" το μεγαλείο που μού έδειχνε ο τόσο Ιερός χώρος και μόλις έκανα να δω καλύτερα, από ψηλά και δίπλα αριστερά, είδα την εκκλησιά να κόβεται στα δυο, ν' ακούγονται αλλιώτικοι ψαλμοί απ' το "Ωσανά", έβλεπα από κάτω προς τα πάνω τις Αγιογραφίες του τοίχου που μου απέμεινε και όλες οι κεφαλές των Αγίων μας, έπαιρναν την μορφή του Διαβόλου!...
Η μισή εκκλησιά μαύρισε, χάθηκε...
Τρελάθηκα και ξύπνησα.

Πάμε παρακάτω.
Τρομαγμένη, δεν το συζητάμε. "Μετάφραση", αδύνατη, τότε!

Μετά από 40 μέρες, ακριβώς, (μετά το γεγονός τις μέτρησα), έτυχε να βρεθώ εκτός πόλης και φιλοξενούμενη σε μια γνωστή. Εκείνη ήξερε μια πλούσια οικογένεια που είχαν ιδιωτικό εκκλησάκι. Εκείνη δεν θα πήγαινε σε μια ιδιωτική αγρυπνία, εγώ όμως, θέλησα να πάω, κι ας μην τους ήξερα, κι ας μη με ήξεραν.
..."Αν αγαπούσαμε τον ίδιο Θεό, θα με δέχονταν", σκέφτηκα και πήγα.
Δε θα πω, πολλά.
Θα πω μόνο, πως τόσες οφθαλμαπάτες... δεν έχω ξαναδεί, ούτε θα ξαναδώ στο ξύπνιο μου!
Κάθε εικόνα και μού "μίλαγε"!
Όλοι και όλα, "κάτι" έλεγαν!
Ο παπάς, ένας Χριστός του σήμερα, σε λάθος χώρο, με λάθος ανθρώπους προσκυνητές!
Το κομποσκοίνι, πήγαινε και 'ρχότανε, καθώς και οι μετάνοιες!
Εγώ, τίποτα!
Δεν ήξερα τροπάρια απ' έξω, δεν ήξερα πως λυγίζει το κορμί, κάπου εκεί στα γόνατα, ίδιο με όλους!
Δεν ήξερα, κοίταζα τις εικόνες!
Μοσχοβολούσαν πραγματικά ψεύτικες ανθοδέσμες, όταν ήμουνα δίπλα τους, γιατί άλλαζα και θέσεις συχνά (14ώρες, δε ξανάγινε στη ζωή μου!) για να "μεταφράσω" και να "εκλογικεύσω", κάθε μη λογικό που "έβλεπα". Ίδιο κι απαράλλαχτο, ακόμα και με διαφορετικές σκιές καντηλιών και ανθρώπων.
Όλοι οι Άγιοι σκοτεινοί, στενοχωρημένοι, απίστευτες "περιγραφές"!
Εκεί όμως που τρελάθηκα, είναι με τις "οφθαλμαπάτες"... που μου "έδειχνε" η Παναγία, που είχε αγκαλιά της το μωρό, που αυτές τις μέρες θα γεννηθεί, τον Χριστό μας!
Λυπημένη στην αρχή και μετά, όταν "κατάλαβε" πως "κατάλαβα" ότι μού μιλούσε (και δεν έφευγα από δίπλα της και τής "έλεγα" νοητά: "δώσε μου κι άλλα σημάδια, να πιστέψω πως δεν είμαι τρελή", κι Εκείνη μού "'δειχνε" και τρελαινόμουνα, κι έμενα όρθια εκεί, άρρωστη, νηστική και βάλε,) πήρε η ματιά της και το στόμα της, ένα ύφος τόσο τρομαγμένο, σα να "φώναζε": "Στάσου! Κάνε κάτι! Μη μ' αφήνεις εδώ! Σώσε με!"

Δεν έχω κάνει κάτι γι' αυτό...
Δε μπορώ να κάνω εγώ, "κάτι" γι' αυτό.
Οι εικόνες είναι αντίγραφα των Αγίων, του Θεού μας που πιστεύουμε, που "θαυμάζουμε" και σεβόμαστε το "Εργο" τους και την Ζωή τους.
Καθ' ένας άνθρωπος, τα χειρίζεται όπως τον "βολεύει".
Δε μπορώ να κρίνω...
Απ' ότι με "προσβάλλει", φεύγω.
Και χωρίς να "προσβάλλω", μόνο ευχαριστώντας, αλλά εξηγώντας και "τι" με "πλήγωσε", πάλι φεύγω.

... Φεύγω κι απ' την ανάρτηση, πέρα απ' την δική μου "τρέλλα" (δυο τα λ, μ' αρέσουν τέτοια λάθη) που όλο και αποδεικνύεται γραπτώς, περνάμε ζόρικες εποχές, προσέχετε!

Όσον αφορά το κεφάλαιο "Πίστη", μην πιστέψετε ποτέ από φόβο, ούτε γιατί σας κάνουν κήρυγμα οι άλλοι (π.χ. εγώ).
Λίγο αν κάνετε μια αναδρομή στη ζωή σας, σίγουρα θα βρείτε τον Θεό που σας κράτησε όρθιους σε δύσκολες στιγμές.
ΚΑΙ, δε μιλάω για στιγμή που κερδίσατε το λαχείο, φυσικά!
Όλα τ' άλλα είναι... "μετρητές", "νά 'χαμε να λέγαμε", κ.λ.π.

Αυτά και τελεία (αναλύσεων και επεξηγήσεων), από μένα, όσον αφορά, το "για μένα"!

"Χαρούμενα Χριστούγεννα" και "Ευτυχισμένο το 2015"!