Τα μάτια ΤΟΥ!

... Κι είχε ξεψυχήσει την Μεγάλη Παρασκευή η φωτο-μηχανή μου... (ΕΔΩ)

Κι ύστερα, "φωτογράφιζαν" τα μάτια μου, δεν είχα καμιά απόδειξη για κανέναν.
Ούτε και χρειάζονται, τελικά, οι αποδείξεις!
Ωστόσο, παίρναγε ο καιρός, πολλά τα εμπόδια και οι καθυστερήσεις για νέα μηχανή, πότε ηθελημένα και πότε αθέλητα.
Το "αθέλητα" το καταλάβαινα έντονα.
Το "γιατί" δεν μπορούσα να εξηγήσω.
Απ' όλες τις αφωτογράφητες Θρησκευτικές μου στιγμές, δύο ήταν πολύ δυνατές.
Ναι, ίσως και παραπάνω.
Για την δεύτερη, μού έλυσε απορίες το ψάξιμο σε εικόνες του γκουγκλ. (Εν μέρει.)
Οι εικόνες που μού τράβηξαν την προσοχή, ήξερα πως θα είναι εκεί που τις είδα, οπότε, εύκολα, κάποτε, πρώτα ο Θεός, θα τις ξαναδώ.
Τα μάτια Του, όμως;

Κι ήρθε μια ωραία μέρα που τα λεφτά μου έφταναν για μια πολύ φτηνούλα φωτο-μηχανή.
Σίγουρο το μαγαζί, πολλές οι ευκαιρίες, πολλά τα εμπόδια, μπήκα, βγήκα, χωρίς μηχανή!
Δεν το πίστευα ότι είχα πέσει πάνω σε έναν τόσο αδιάφορο υπάλληλο ή σε άλλο ... Κακό εμπόδιο.

Έφυγα, λυπημένη. Ρώτησα κι άλλα μαγαζιά, ακόμα και άσχετα. Για κάποιον λόγο, χρειαζόμουνα μηχανή.
Τελευταία στιγμή βρέθηκα σε ένα άλλο μαγαζί, μάλλον τυχαία.
Μπήκα.
Πολλές οι φωτομηχανές στα ράφια, μία μού έκλεινε το μάτι. Ήταν ίδια με την παλιότερή μου, είχα και ανταλλακτικά, ήταν και η πιο φτηνή, έφταναν και τα λεφτά μου!

"Δε νομίζω να έχουμε στην αποθήκη. Να δούμε. Αυτή είναι δειγματολόγιο."

Είχαν!
Την πήρα κι έφυγα!
Την ήξερα! Σα να είχαμε χαθεί, δυο χρόνια; Ίσως και λιγότερο, εφόσον με βόηθαγε με ζιλοτέιπ, μέχρι που έχασα το καπάκι. Στην ουσία, αυτή έβγαζε ασπροπρόσωπη και την πιο καινούργια που χάλασε την Μεγάλη Παρασκευή, όταν ξέμενα από μπαταρίες και κάρτες ή ανάγκες ασπρόμαυρης, εφόσον η νέα δεν είχε!

....Καθισμένη στο λεωφορείο, γυρίζοντας, της συστήθηκα. Την έψαξα, δεν καταλάβαινα, δεν με πήγαινε στις γνωστές μου εντολές, αναγκάστhκα να ζητήσω βοήθεια από μια φοιτήτρια που καθόταν δίπλα μου και που ζητούσε απ' τους φίλους της ακουστικά, για το κινητό της.

Ζήτησα συγγνώμη, κ.λ.π. η κοπέλα με βοήθησε, την ρύθμισε.
Κι ύστερα, έβγαλα τις πρώτες μου φωτογραφίες αραιά και που, χωρίς να είμαι όπως παλιότερα υπερβολική και χωρίς να αδειάζω αμέσως την κάρτα.

Μιά μέρα που άδειασα στον υπολογιστή τις φωτογραφίες, είδα πως κρατούσε ημερομηνία και μάλιστα, Λάθος! Σεπτέμβρη του 2014! Κι ήταν Απρίλης και Μάης 2015!
Τρελάθηκα!
Για μέρες ζήταγα απ' όποιον κατείχε, να μού την ρυθμίσει σωστά.
Κανένας!
Ακόμα και η Πρωτομαγιά στο χωριό, λέει Σεπτέμβρης 2014!
Πατρίδα χωρίς φωτογραφική υπερβολή δεν πάει!
Τράβηξα πολλές, πάρα πολλές!
Όπου γινόταν και δεν χάλαγε η φωτογραφία και μπορούσα, την έκοψα.
Οι άλλες έμειναν να γράφουν λάθος ημερομηνία.

...Σταθερά, λοιπόν, τα φωτογραφικά μου εμπόδια.
Το "γιατί", δεν καταλάβαινα.
Όπως και το γιατί έχει ήδη η καινούργια μου, προβληματικό πορτάκι μπαταριών που σύντομα θα σπάσει.
Την κράτησα όμως, γιατί ήταν η τελευταία και την χρειαζόμουνα!
Ίσως, αυτή να με περίμενε...

...Και, ήταν 5 Μάη, απόγευμα, ημέρα της γιορτής του Αγίου Εφραίμ, όταν πήγα στον Άγιο Νικόλαο, πρώτα, να δω, τα μάτια ΤΟΥ!
Ήταν όπως την άλλη φορά;
Κοίταζαν πάλι  προς το μέρος μου, απ' όποια πλευρά κι αν Τον κοίταζα;

ΚΙ ΟΜΩΣ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ της Ανάστασης του Αγίου Νικολάου Βόλου, επέμενε να έχει αληθινή ματιά και φαίνεται ακόμα και στις φωτογραφίες μου που τόλμησα να βγάλω, όταν έφευγα, δειλά δειλά, συγκινημένη, μα και χωρίς να μπορώ να μεταφράσω, κι αν αυτό συμβαίνει μόνο σε μένα...

Η μετάφραση ήρθε λίγες ώρες μετά, μα σε άλλη ανάρτηση, άλλη στιγμή.
Τώρα, μόνο τα μάτια Του!

Οι τελευταίες φώτο με λάθος ημερομηνία μηχανής
και οι πρώτες φώτο με χωρίς ημερομηνία, λίγη ώρα μετά.
Παναγιώτης ήξερε να την διορθώσει, απ' την Παναγία βγαίνει το όνομά του, την Μητέρα όλων μας!