... Δε θα φέρω είδήσεις, τις μάθατε, μαθαίνετε, όπως κι εγώ, Πιστεύω...!
Κι επειδή "Πιστεύω", δε μπορώ να μην πιστέψω, πως δεν είναι "σημάδι",
το νά χάσω τα γυαλιά μου!
Υγ. Άν δεν το έγραφα, θα έσκαγα!
Είναι και ημερολόγιό μου, συνάμα...
Κι άλλα σημάδια, τι να λέω;
Τα γυαλιά, όμως, κομμένα χέρια.
Κάτι μού λέει, πως δεν θα τα βρω, κρύφτηκαν, όπως και τα σπόρια απ' τις νεροκολοκύθες που δεν έφτασαν ποτέ, εκεί που αρχικά ήθελα.
Κάτι μού λέει, να μη βιαστώ για καινούργια.
Ίσως με βοηθήσει η απώλειά τους, να "δω" καλύτερα και να απεξαρτηθώ απ' το ίντερνετ...
θα δείξει...
Έτσι κι αλλιώς, η ζωή με πάει... αλλού, της έχω εμπιστοσύνη.
Άλλωστε, από απανωτά θαύματα ζω, κάποιος λόγος θα υπάρχει γι' αυτό, δε μπορεί...
Η αγρυπνία της Αγίας Υπομονής, πριν κάποια χρόνια, Απίστευτη!...
Ποιες φωτοσκιάσεις;....
Προμηνύματα ήταν... ο επίλογος είναι που με κρατάει όρθια, ακόμα, ψυχικά!
Αγάντα μας, έχουμε κουπί, υπάρχει όμως, στεριά!
***
Υγ. Ξημερώματα 13 Μαρτίου 2016 ώρα: 2:47 Κυριακή Της Τυρινής.
Σαν σήμερα Απεβίωσε και δεν είναι καθόλου τυχαίο, που το έμαθα!
Ποιες φωτοσκιάσεις;....
Μιλούσε, τότε, εγώ, δεν ήμουνα καλή στην "μετάφραση"...!
Γι' αυτό "σώπαινε" ο Άγιος Εφραίμ, για να καταλάβω, αλλά... εύκολο είναι, νομίζεις;
Είμαι ακόμα Εκεί, χρόνια, τώρα...
Ολοζώντανη...
...Μ' αξίωνε να δω εικόνες απ' το μέλλον... αλλά...
Μεγάλη η Χάρη Της, κι ας μην την ξέρει κόσμος, ακόμα...
Θα Την μάθει, ειδικά, αν ξέρει στην ζωή του, από υπομονή!
Κι επειδή η μάννα μου... δεν έλεγε τίποτ' άλλο και δεν έκανε τίποτ' άλλο, μια ζωή, να προσθέσω κι αυτό το βιντεάκι, απ' το καλοκαίρι του 2016.
"Κάνε ένα κουράϊ"... = "Κάνε ένα κουράγιο, υπομονή"
Κι επειδή "Πιστεύω", δε μπορώ να μην πιστέψω, πως δεν είναι "σημάδι",
το νά χάσω τα γυαλιά μου!
Υγ. Άν δεν το έγραφα, θα έσκαγα!
Είναι και ημερολόγιό μου, συνάμα...
Κι άλλα σημάδια, τι να λέω;
Τα γυαλιά, όμως, κομμένα χέρια.
Κάτι μού λέει, πως δεν θα τα βρω, κρύφτηκαν, όπως και τα σπόρια απ' τις νεροκολοκύθες που δεν έφτασαν ποτέ, εκεί που αρχικά ήθελα.
Κάτι μού λέει, να μη βιαστώ για καινούργια.
Ίσως με βοηθήσει η απώλειά τους, να "δω" καλύτερα και να απεξαρτηθώ απ' το ίντερνετ...
θα δείξει...
Έτσι κι αλλιώς, η ζωή με πάει... αλλού, της έχω εμπιστοσύνη.
Άλλωστε, από απανωτά θαύματα ζω, κάποιος λόγος θα υπάρχει γι' αυτό, δε μπορεί...
Η αγρυπνία της Αγίας Υπομονής, πριν κάποια χρόνια, Απίστευτη!...
Ποιες φωτοσκιάσεις;....
Προμηνύματα ήταν... ο επίλογος είναι που με κρατάει όρθια, ακόμα, ψυχικά!
Αγάντα μας, έχουμε κουπί, υπάρχει όμως, στεριά!
***
Υγ. Ξημερώματα 13 Μαρτίου 2016 ώρα: 2:47 Κυριακή Της Τυρινής.
Σαν σήμερα Απεβίωσε και δεν είναι καθόλου τυχαίο, που το έμαθα!
Ποιες φωτοσκιάσεις;....
Μιλούσε, τότε, εγώ, δεν ήμουνα καλή στην "μετάφραση"...!
Γι' αυτό "σώπαινε" ο Άγιος Εφραίμ, για να καταλάβω, αλλά... εύκολο είναι, νομίζεις;
Είμαι ακόμα Εκεί, χρόνια, τώρα...
Ολοζώντανη...
...Μ' αξίωνε να δω εικόνες απ' το μέλλον... αλλά...
Μεγάλη η Χάρη Της, κι ας μην την ξέρει κόσμος, ακόμα...
Θα Την μάθει, ειδικά, αν ξέρει στην ζωή του, από υπομονή!
Κι επειδή η μάννα μου... δεν έλεγε τίποτ' άλλο και δεν έκανε τίποτ' άλλο, μια ζωή, να προσθέσω κι αυτό το βιντεάκι, απ' το καλοκαίρι του 2016.
"Κάνε ένα κουράϊ"... = "Κάνε ένα κουράγιο, υπομονή"
2 σχόλια:
Ώπα! Λες και με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα!...
Σκεφτόμουνα να πάω να γράψω στο άλλο μπλογκ, πως, δεν έχει νόημα να παιδεύομαι έτσι, (να τεντώνομαι στα 10 εκατοστά για να δω, να διαβάσω, κ.λ.π, ζαλίζομαι, συν... δεν πρέπει, έχω και μια ευαίσθητη υγεία), έτσι κι αλλιώς, τα νέα μαθαίνονται (χίλιοι οι τρόποι), ας νομίζουν ότι απέχω, δεν με πειράζει,
αλλά είπα μετά, ας δω τις αναρτήσεις της Αγίας Υπομονής και μετά...
Κι εκεί... ο Άγιος Εφραίμ... ακόμα ηλεκτρίζει...
Συν το παράξενο στο καντηλάκι Του, απόψε.
Παιδιά, μη μετράτε την ζωή σας, βάση τραπεζών, ούτε προγραμμάτων εξελίξεων... Δευτέρας, Τρίτης, ημερομηνιών, κ.λ.π.
Ξεκουραστείτε, ψυχραιμία, Σταυρό, αγκαλιά όλον τον κόσμο που έχει ανάγκη και το νου σας, για ποιο δύσκολα, πρωτόγνωρα για την εποχή μας.
Μπορούμε να τα καταφέρουμε, όπως τα καταφέραμε κι απόψε...
Όλοι μαζί, άλλη αντιμετώπιση.
Καληνύχτα μας!
Οι γαρδένια Του, δε, νύφη!
Συμπλήρωσα ένα υστερόγραφο απόψε, στην παλιά ανάρτηση.
Η μάννα έλεγε συνέχεια "Απομονή", αντί για Υπομονή.
Θυμάμαι τον γαμπρό μου, που την κορόϊδευε, αστειευόμενος.
"Απομονή κι απομονή, έχουμε μάνα, αλλά, απ' τ' άλλα δεν έχουμε..."
Κι εννοούσε τα λεφτά, νομίζω.
Αυτά, γι' απόψε.
Δημοσίευση σχολίου