Ο θεσμός της οικογένειας

Αυτοί που διαμορφώνουν την σύγχρονη πραγματικότητα μέσα στην κοινωνία και μέσα στην οικογένεια, δημιουργώντας νέα ήθη, καταστάσεις και συνθήκες ζωής, λαμβάνουν αποφάσεις που πλήττουν βάναυσα τον θεσμό της οικογενείας αλλά και την εκπαίδευση παραδίδοντας τα παιδιά μας στην σύγχυση και την πνευματική ανεστιότητα. Η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, εκτός του ότι συνιστά πρωτίστως έναν δρόμο αντίθετο προς το θέλημα του Θεού, πλήττει βάναυσα και την συνοχή της ελληνικής οικογένειας. Μία ελληνική οικογένεια η οποία παραδοσιακά είχε συνηθίσει, είχε παραλάβει, να συγκεντρώνεται γύρω από το οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής. Αλλά και αυτό φαίνεται ότι έπρεπε να καταργηθεί. Στην λογική της παγκοσμιοποιήσεως, ένα προς ένα τα ουσιώδη θεμέλια της ζωής μας και της εθνικής μας ταυτότητος που αιώνες μας κράτησαν ζωντανούς, δυνατούς δημιουργικούς, επιβάλλεται να υποχωρήσουν για να δώσουν την θέση τους σε νέα «αήθη» ήθη. Δυστυχώς, τις τελευταίες δεκαετίες, πολλά νομοθετήματα της πατρίδος μας, το ένα μετά το άλλο, φαίνεται ότι σταθερά αποβλέπουν στην πλήρη αποχριστιανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Επιδιώκεται συστηματικά ένα οριστικό διαζύγιο και με την ζωηφόρο παράδοση και με την αγία ορθόδοξη πίστη μας, ωσάν τα δύο αυτά κορυφαία μεγέθη της ζωής μας νά είναι ανώφελα αν όχι και επιβλαβή για αυτόν τον τόπο. Δεν έχουν διδαχθεί τίποτε δυστυχώς όλοι αυτοί που μας οδήγησαν εκεί που μας οδήγησαν. Δεν έχουν διδαχθεί από την πρωτοφανή αυτή κρίση, που είναι πρωτίστως πνευματική, και συνεχίζονται τα λάθη το ένα μετά το άλλο. Αντί με ταπεινό φρόνημα να διδαχθούμε και αντί να προσθέσουμε δάκρυα μετανοίας στην ζωή μας και να δούμε την αιτία των σφαλμάτων μας, επαναλαμβάνουμε με ακόμη πιο οικτρό τρόπο τα λάθη, το ένα μετά το άλλο… Δυστυχώς λείπει η μετάνοια.
Και συνήθως οι καλοί χριστιανοί μας παραμένουν ανησυχούντες, αλλά σιωπηροί. Δεν θέλουν να χαλάσουν τις καλές τους σχέσεις, την ησυχία τους, την βόλεψή τους. Οι σύγχρονοι χριστιανοί φαίνεται ότι επιλέγουν για τον εαυτό τους την εύκολη οδό. Με αὐτό τον τρόπο, από ημέρα σε ημέρα οδηγούμεθα σε βαθύτερες κρίσεις πού απειλούν την ίδια την εθνική μας υπόσταση και διάρκεια και απεργαζόμεθα, χωρίς να το αντιλαμβανόμεθα, για την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας καταστάσεις καταστροφικές.
Η ευθύνη ανήκει σε όλους μας και η ιστορία θα είναι ιδιαιτέρως αυστηρή με την τωρινή γενιά, στο μέτρο που δεν αντιστεκόμεθα στην πνευματική και ηθική χρεωκοπία του τόπου. Έχουν μεγάλη ευθύνη ασφαλώς όσοι απεργάζονται την συστηματική αποχριστιανοποίηση του τόπου μας, αλλά έχουμε κι εμείς ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη που δεχόμεθα τα πάντα αδιαμαρτύρητα, που δεν ομιλούμε, που δεν γράφουμε, που δεν λέμε δυνατά, με ευπρέπεια αλλά και με θάρρος, αυτά που ψιθυριστά λέμε ο ένας στον άλλον. Μένουμε μέχρι εδώ. Από κει και πέρα θέλουμε την ησυχία μας, την βόλεψή μας, να μην μπούμε στο στόχαστρο κανενός και από κει και πέρα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμεθα και καλοί χριστιανοί και ενσυνείδητοι Έλληνες. Κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους, μεταθέτουμε τις ευθύνες πάντοτε στους άλλους, διαμαρτυρόμεθα μόνον όταν αδειάζουν τα πορτοφόλια μας, αλλά όχι όταν πτωχεύουν οι ψυχές μας, και έτσι κατεβαίνουμε και ως πατρίδα και ως κοινωνία και ως πρόσωπα τα σκαλοπάτια το ένα μετά το άλλο στου κακού την σκάλα.
Ο Θεός να μας ελεήσει!

Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ.κ. Θεολόγος

πηγή