Προσκυνηματική εκδρομή στην Αίγινα - Άγιος Νεκτάριος - Χαμένη κάρτα

...Συγκλονισμένη! Χαρούμενη! Συγκινημένη!...
Όνειρο χρόνων, ήταν, να πάω στην Αίγινα, να προσκυνήσω Τον Άγιο Νεκτάριο!
...Και μ' αξίωσε... τελευταία στιγμή και τρέχοντας, απ' το χωριό!

...Κι ύστερα, είδα κι έζησα, τόσα πολλά!...
Ως συνήθως, κράτησα και άπειρες φωτογραφικές αναμνήσεις....

...Κι ύστερα, γυρίζοντας, διαπίστωσα πως χάθηκε μια κάρτα, η πιο Κύρια και γεμάτη.
Πόση στεναχώρια; Τόση; Λίγη είναι.
Πόση Προσευχή; Τόση; Αυτή κι αν είναι λίγη.
Ένα "γιατί", "που", "πως" και "πότε" χάθηκε, μ' έτρωγε.
Έκλαιγε η ψυχή μου, μα μιλώντας Του, δεχόμουν πως Εκείνος, έτσι θέλησε... κι έπρεπε να το δεχτώ.
Να είμαι ευχαριστημένη που μ' αξίωσε και πήγα και έζησα, όπου Έζησε.

Παρ' όλα αυτά, έψαξα χίλιες φορές τα πράγματά μου. Τίποτα. Πουθενά. Χαμένα ενθύμια ή κρυμμένα;
Δεν ήξερα...
Ξαναέψαξα τα πάντα, το μεσημέρι. Αν χάθηκαν, έπρεπε να τα ψάξω. Να τηλεφωνήσω.
"Μετά τις 5, είπα" και ξάπλωσα, έχοντας μια εικονίτσα του στο μαξιλάρι μου!
Δεν πρόλαβα να κοιμηθώ, ένα όνειρο με τίναξε πάνω.
Είδα ότι άνοιγα ένα συρτάρι και μέσα είχε έναν ξύλινο σταυρό με κορδόνι.
"Αυτό είναι", είπα!
"Θα τον βρω. Κάπου κρύφτηκε. Δεν έψαξα καλά, σίγουρα!", κι άρχισα για άλλη μια φορά, να ψάχνω τα πάντα που κουβαλούσα μαζί μου.
Στην σακούλα με τους Αγιασμούς και τα λαδάκια για δώρα, ξαναείδα ένα μισοκαμμένο ρεσό, που είχα ανάψει στο κελί το βράδυ, γιατί οι γιαγιούλες δεν ήθελαν φως, κι εγώ έπρεπε να βρω τα φάρμακά μου, κ.λ.π. 
"Θα τ' ανάψω και μέχρι να τελειώσει το κεράκι, θα ΤΟΝ βρω!", είπα μέσα μου!

...Κι έτσι έγινε...!
Ήταν τελικά, Προστατευμένος, σ' ένα χιλιοδιπλωμένο χαρτάκι, που σημείωνα που πήγαμε, για να μην τα ξεχάσω, όταν θα σας παρουσιάσω τις φωτογραφίες. Ήταν δίπλα στο τραπέζι μου, μαζί με πολλά άλλα μεγαλύτερα χαρτιά που μάζεψα από Εκεί και από άλλα Μοναστήρια της Αίγινας!
Πώς κρύφτηκε εκεί, αλήθεια, δεν ξέρω!
ΕΚΕΙΝΟΣ, ΣΙΓΟΥΡΑ, ΞΕΡΕΙ!
Ίσως τώρα ήταν η Στιγμή που έκρινε πως έπρεπε να βρεθεί και να σας μιλήσω...

ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ!
ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Υγ. Ήθελα να καταγράψω την χαρά... που βρήκα την χαμένη κάρτα.

Υγ2 Οι φωτογραφίες θέλουν δουλειά. Ξεχώρισμα και χρόνο.
Με την πρώτη ευκαιρία, θα τις ανεβάσω, καθ' ότι, είμαι εκτός έδρας και ίντερνετ, σχεδόν, συνέχεια.
Υπομονή!
Να περνάτε ΚΑΛΑ !
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Θα φέρω μια ΜΟΝΟ φωτογραφία, πολύ Σημαντική στιγμή για μένα...
Στο μέλλον, Πρώτα ο Θεός, περισσότερα.