Άγιος Απόστολος ο Νέος - Κριθαριά Βόλου

Ήταν 25 Ιούλη του 2013. Παραμονή της Αγίας Παρασκευής.
"Θα πάμε για μπάνιο, Καίτη;"
"Θα πάμε, άντρα μου...!"
Αλλού πηγαίναμε κάποτε, σε θάλασσες τρέχαμε τώρα...
Ούτε που ξέραμε που θα απαγγειάζαμε τις σκέψεις μας.
Ο καθένας... τις δικές του, μα κοινοί οι ήρωες.
Κατιάσαμε στην Κριθαριά. Προέκυψε. Είχαμε ξαναπάει εκεί, ένα βράδυ πριν 25 χρόνια σ' ένα σπίτι, δεν είχαμε δει την θάλασσα, ούτε την γαλήνη της.


 Το τοπίο μας ενέπνευσε και μας χαλάρωσε, πολύ διαφορετικά από άλλες θάλασσες.
Ίσως γιατί έτυχε να μην έχει κόσμο.
Ίσως γιατί βρήκαν χρόνο να κατακάτσουν οι σκέψεις μας.
Μέσα στις δικές μου σκέψεις, επικρατούσε αυτή:
"Πρέπει να βρω οπωσδήποτε μια εκκλησιά ή ένα εξωκκλήσι, ν' ανάψω κεράκια απόψε!"
Δεν είπα όμως, τίποτα!
Αν βρίσκαμε στον δρόμο μας, θα του ζητούσα να σταματήσει. Κι αν όχι, θα του ζήταγα να σταματήσει στην στροφή, κοντά στο σπίτι μας.

Βράδιαζε, ο ήλιος πήγε να φέξει άλλους κόσμους και ξεκινήσαμε να φύγουμε.
Δεν ξέρω γιατί, ο άντρας μου μπερδεύτηκε να βρει τον ίδιο δρόμο που πήγαμε, κι όλο έβγαινε σε χωματόδρομους, σε σπίτια και αδιέξοδα.
Πρωτοφανές, δε νευρίασε!
Εκεί που έκανε μπρος πίσω, πήρε η ματιά μου έναν σταυρό!
"Δημήτρη, σταμάτα! Εκκλησάκι! Θέλω ν' ανάψω κεράκι απόψε!"
"Μα, αυτό είναι σπίτι!"
"Δεν είναι. Είδα! Εκκλησάκι είναι!"
Έκανε την μανούβρα του, πάρκαρε...
"Δε θα κατέβεις;"
Εμ, δε θα κατέβαινε, σήμερα;
"Ώ! Δεν το πιστεύω! Είναι Μεγάλο! Έχει και σκάλες!
Τις ανεβήκαμε!...
Ο Άγιος Απόστολος ο Νέος!
Σταυρός!
Είσοδος, η εικόνα της Αγίας Παρασκευής!
Σταυρός!
Κοντά στο κηροπήγιο, η εικόνα του Αγίου Εφραίμ!
Σταυρός!
Όλοι μαζεμένοι εδώ, περίμεναν!
Κι ο Άγιος Νικόλαος!
Σταυρός!
"Συγγνώμη.Να ρωτήσω κάτι; Το εκκλησάκι λειτουργεί τακτικά;"
"Κάθε Κυριακή πρωί. Απόψε κάνουμε αγρυπνία στην Αγία Παρασκευή!"
Σταυρός! Διπλός και τριπλός!
Τόση τύχη!

Τόση γαλήνη, τόσο τυχαία, δε ξαναθυμάμαι...
Μεγάλη η Χάρη Της!