Ξημέρωσε και σήμερα...

"Ξημέρωσε και σήμερα..." ήταν το πρώτο που σκέφτηκα, μόλις άνοιξα τα μάτια, νωρίτερα.
Μεγάλη υπόθεση να ξημερώνει και να νυχτώνει, κι άντε πάλι, ξανά!
Κάποιοι άνθρωποι το θεωρούν δεδομένο, εγώ, όχι, εδώ και αρκετά χρόνια, γι' αυτό δίνω και αξία στην κάθε μου στιγμή και δε θέλω να πηγαίνει χαμένη.
Κυριακή βράδυ γύρισα απ' το χωριό, (διακοπές το λένε), πήγε Παρασκευή, μαστόρια προέκυψαν εκτάκτως, (ας είναι για καλό!), χαλαρωμένη η σωματική μου μηχανή, πήρε γρήγορες στροφές, (ελπίζω να τα καταφέρω να βάλω εγκαίρως τάξη σ' αυτό το σπίτι, πριν μου φύγει κι αυτή η βδομάδα... άλαλη, ιντερνετικά ή καταρρεύσω...
...Έτσι, μισή και λάθος η πρόταση... Σαν τις βρύσες που μπλοκάρουν... μετά τις διακοπές νερού και βγάζουν αέρα, πετραδάκια, σκουπίδια, και μετά καθαρό νεράκι....
Ναι, να ξημερώνει να λες, να πίνεις καφεδάκι (και τσιγαράκι... κακώς!), να είναι στη θέση του ένα τραπέζι με ανοιχτό υπολογιστή που κι αυτός ν' αντέχει.... γιατί πρέπει....
Πάμε λοιπόν!
Μεγάλο θαύμα είναι το κάθε ξημέρωμα και η κάθε στιγμή, με πρώτο αυτό, σαν βάση, θα πω (μάλλον θα δείξω) στα γρήγορα και τα άλλα.... των "διακοπών" μου, ξεκινώντας απ' τον Άγιο Νικολάκη, σε συνδυασμό με τον σημερινό μάστορα ...
Δε γίνεται κι αλλιώς!
Ο χρόνος τρέχει, μαζί του κι εγώ!
Αφού ξεκινάω από δω, (έτσι ΤΟΥ πρέπει), εύχομαι από δω: "ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ, ΧΕΙΜΩΝΑ, ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ και στη μέση ΥΓΕΙΑ", γιατί ΑΓΑΠΗ έχουμε, κι αυτή όλα τα λύνει...
Υπομονή κι ΑΓΑΝΤΑ κι από δω, με μεγάλη πίστη ότι μας προσέχει ο Ανώτερος, έτσι κι αλλιώς!... Εκείνος είναι η θάλασσα, κι εμείς βαρκούλες...
Νομίζουμε ότι είμαστε εμείς οι καπετάνιοι....
Νομίζουμε...!