"Ακούει!" - "Ακούνε"!

...Πάντα δύσκολη η αρχή και οι εξηγήσεις.
Δε θέλω να πω πολλά, παρά μόνο την "σύμπτωση".

....Μέσα σε όλα αυτά που είχα να κάνω σήμερα, ήταν, τουλάχιστον, να ποτίσω τα λουλούδια μου!
Έτσι τα ξεγελάω και εκείνα περιμένουν την καλή μου στιγμή που θα τα περιποιηθώ.
Ελπίζουν, όπως κι εγώ...!

Κατεβαίνοντας, "θυμάμαι" το προσκυνητάρι μου...
Του εξηγώ, νοητά.
Προσευχή είναι κι αυτό.
Θα, θα, "θα", στο μέλλον.

Καθυστέρησα λίγο στον κήπο, ανεβαίνοντας, πάλι "θα" και θα... του είπα Καληνυχτώντας το.

Δεν είχα καταλάβει ότι είχε έρθει ο άντρας μου και στεναχωρέθηκα που είχα αργήσει.
Είχε φέρει κάποιες σακκούλες με ψώνια και σε μία είδα εικονίτσες!
"Τίνος είναι αυτές, άντρα μου;"
"Δικές σου!"
"....Πώς;" (Τελευταίως, έχει γίνει και άθεος!.... Ποτέ δεν μαλώσαμε για την Πίστη μας, τελευταία... βλέπω αλλαγές!Ίσως είναι μόδα που κυκλοφορεί.... Αφού κι ο πρωθυπουργός μας!...)
"Ο Γιώργος μου τις έδωσε."
"Ποιος Γιώργος;"
"Τον ξέρεις, δεν τον θυμάσαι..."
"Σ' ευχαριστώ που μού τις έφερες"!
Στον άντρα μου τις χάρισε, μού τις έφερε!
Καλό αυτό! Υπάρχει η βάση!
Το πήρα σαν σημάδι...
Ήξερα που θα τις πάω, έστω και πρόχειρα, για όσο.
Συγκινήθηκα, δεν το συζητάμε!
Άλλο ένα βράδυ, χρόνια πριν, είχαμε ξεμείνει από λάδι, η απάντηση της προσευχής στην "Συγγνώμη" μου στο εσωτερικό καντηλάκι του σπιτιού, ήταν να χτυπήσει το κουδούνι 12 η ώρα τη νύχτα και να μας φέρουν δώρο απ' το χωριό έναν τενεκέ λάδι κ.α.
Πολλά τα άγραφτά μου, πάρα πολλά.
Τίτλος;
"Ακούει!"
και συνάμα, ζητάει!
Δίνω με την ψυχή μου, δίνω και την ψυχή μου!