Ασκητής Σεράπειος - Σταμάτιος Χρηστίδης

Πάμε  να τα πάρω με την σειρά, γιατί έχω μια σελίδα με μπερδεμένες σημειώσεις που δεν βρίσκω άκρη.
Πρίν αρχίσω, να πω, πως η ανάρτηση αυτή θα διορθωθεί (γιατί σίγουρα, με μπέρδεψαν τα ονόματα και τα σόϊα), συν, μπορεί και να εμπλουτιστεί.

Υπάρχει λόγος όμως, όχι για πλάκα! (και πήγε και 3 παρά!)

...Ξέροντας, λοιπόν, πως θα πάω στο "Σαρανταλείτουργο", του Αγίου Ανδρέα, (ΕΔΩ) το έλεγα σε γνωστούς και φίλους και έγραφα ονόματα, απ' όσους ήθελαν, πέρα απ' την οικογένειά μου, πέρα από φίλους που παίρνω πρωτοβουλία μόνη μου. (Όσους δεν πρόλαβα να γράψω, γιατί δικό μου το τρέξιμο... τους σκεφτόμουνα εκεί, νοερά.)

Κάποιοι λοιπόν και κάποιες, γνωστοί μου και γνωστές μου, τα έγραφαν σε χαρτάκια, τα οποία, αντέγραψα, σε δυο μεγάλες κόλλες, από χέρι!

Κι εδώ στο "χέρι" ήθελα να πω. Κι όμως, Υπάρχουν άνθρωποι την σήμερον ημέρα, που ναι, δεν τους φαίνεται, "δεν γνωρίζει η αριστερά τους, τι ποιεί η δεξιά τους..."

Δίνουν, δίνουν, δίνουν. Μπορούν, δεν μπορούν, έχουν δεν έχουν.

Πάμε, παρακάτω.
Σ' ένα χαρτί, λοιπόν, μια Κυρία, έγραψε ονόματα και μού το έδωσε.
Το κοίταξα λίγο, κάτι μού φάνηκε παράξενο.

"Τί γράφεις εδώ; Τί είναι αυτό;" την ρώτησα.
"Ο προπάππους μου: Σεράπειος ο Ιερομόναχος" ή σωστότερα, ο "Ασκητής". Ασκητής ήταν στο Άγιο Όρος, μαζί με τον Άγιο Παϊσιο, αλλά δεν ξέρω περισσότερα."
"Κάτσε, βρε, παιδάκι μου!... 'Ξήγα μου, λίγο, έστω και στα γρήγορα...

Τα είπε μια φορά, δεν τα συγκράτησα.
Πήρε χαρτί την δεύτερη φορά, πάλι δεν με φώτιζε η ενημέρωσή της.
Τρίτη φορά, κράτησα σημειώσεις, μόνη μου, τσάκα - τσάκα!

(Α! Να ειδούμε, αν θα βγάλω άκρη τώρα!)

Λοιπόν, δεν είναι παραμύθι, γι' αυτό πάμε, κοντά στο 1900.

(Η γκουγκλ που έψαξα, δεν με διαφώτισε... γι' αυτό, θα το ψάξω μόνη μου. Ίσως προκύψει και βοήθεια κοινού, ποτέ δεν ξέρεις, πως μπορείς να μάθεις για τις ρίζες!)

Ήταν μια οικογένεια.

Βάση. Γιαγιά Ανθούλα γεννήθηκε 1927. Πέθανε 77 χρονών. Άρα, πέθανε το 2004.

Ρίζα. Μια οικογένεια είχε 14 παιδιά.
Τα 7 έζησαν, κάποια ως τα 90.
Η Χρυσούλα ήταν η κόρη του Σταμάτη. (προγιαγιά της Ανθούλας!)
Η μαμά της Άγνωστης, πέθανε όταν η Χρυσούλα ήταν δύο ετών.
Ο μπαμπάς της, ο Σταμάτης, φεύγει απ' το χωριό και την αφήνει στον Γιάννη, έναν φίλο του, να την μεγαλώσει.
Αφού μεγάλωσαν και οι δυο, ο Γιάννης την κάνει και γυναίκα του!

Δεν ξαναείχαν ίχνος ζωής για τον Σταμάτη, ο οποίος (έμαθαν!) έγινε ασκητής με όνομα Σεράπειος, στο Άγιον Όρος!
Καταλάβατε;
Εγώ, ακόμα!
Σβήνοντας σημειώσεις, ξεκαθαρίζω .... (και τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Πρέπει όμως, να βγει η ανάρτηση, εις μνήμην του Ασκητού Σεράπειου, κατά κόσμον Σταμάτη Χρηστίδη.)

Υγ. Η πρώτη αδελφή της Χρυσούλας, έγινε παπαδιά (από "φλέβα", έτσι είπε, έτσι έγραψα) και πέθανε 67 χρονών, από φλεβίτη!
(Νά 'την η φλέβα, μέσα είμαι όμως και στην Άλλη!)
Η παπαδιά έκανε 4 παιδιά.
Κάτι γράφω και για Ελένη

Κι εκεί στα παιδιά που έμειναν ορφανά: Το ένα ήταν φαντάρος και το άλλο μικρό, δηλαδή, η Χρυσούλα!

Αχ! ρε, φιλενάδα, πρέπει να βρούμε χρόνο, να τα "μαζέψουμε" σωστά!
Ως τότε, ας "αερίζεται" η ανάρτηση, κι ας είναι μπερδεμένη!

Αιωνία του η Μνήμη του Ασκητού Σεράπειου - κατά κόσμον, Σταμάτη! (που μαζί μου το θυμήθηκε η φίλη Κυρία, που το είχε ξεχάσει, επαναλαμβάνοντας το όνομα Σεράπειος, τόσα χρόνια!)

Δεν μπορεί! Εκεί στο Άγιον Όρος, θα υπάρχουν στοιχεία!
Κάποιος θα βρει, πως έζησε, πως και πότε Έφυγε!

Υγ. Τόσο με φώτισαν οι σημειώσεις μου. Είναι και αργά για τηλεφωνήματα.

Να μείνει;
Βεβαίως!
Να δημοσιευτεί;
Έτσι;
Βεβαίως!
Στην βράση κολλάει το σίδερο!

Να βρω και μία φωτογραφία να φέρω!
Σκέφτηκα λουλούδια... μα όχι!
Αυτή θα φέρω, πάλι! "Κάτι" μού έλεγε, Αυτή!
3 και 27, ξημερώματα Τετάρτης 23 Δεκεμβρίου 2015 - Βόλος



"