Τα δικά μου θα τα γράψω άλλη στιγμή, αν και ίσως δεν έχουν σημασία.
Έχουν να κάνουν με εκείνη την καρέκλα στον γυναικωνίτη, με την σύμπτωση να περάσω από κει και ν' ακούσω τον παπά να λέει ότι Τετάρτη βράδυ είχε αγρυπνία για τον Άγιο Αθανάσιο, με την άλλη σύμπτωση που ήταν να φύγω, κι έμεινα, με την άλλη που έχουμε εξωκκλήσι στο χωριό κι εκεί πηγαίνω κάθε χρόνο καλοκαιριάτικα και μαζεύω κυκλάμινα, με τα αποψεινά... που, όχι, δεν ήταν φωτοσκιάσεις πια, κάτι σοβαρό μου "λένε" και περιμένουν να τα καταλάβω, αλλά... αδυνατώ!
Έφυγα όταν έτυχε ο παππάς να λέει: "Δύναμις"!
Την χρειαζόμαστε όλοι μας, σκέφτηκα, κι έφυγα!
Είθε η "μετάφρασή μου" να σημαίνει: "Όλα καλά, για όλους!"
Εδώ στην βικιπαίδεια βρήκα αυτά:
Τη σύγκρουση των δύο αντιθέτων ρευμάτων ρύθμισε ο πρώτος Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους, που συνέταξε ο Αθανάσιος και επικύρωσε με την υπογραφή του ο Τσιμισκής. Είναι ο λεγόμενος «Τράγος» (δηλαδή περγαμηνή από δέρμα τράγου), που φυλλάσσεται στις Καρυές και αποτελεί το σημαντικότερο κειμήλιο της Αθωνικής Πολιτείας. Με τη βοήθεια της αυτοκρατορικής αρχής του Ιωάννη Τσιμισκή (969 - 976) οι αντιθέσεις μεταξύ των μοναχών τέθηκαν κατά μέρος και η κοινοβιακή ή κοινοτική ζωή διαδόθηκε στους ερημίτες που ζούσαν διασκορπισμένοι στις κοιλάδες και τα δάση.
Ο Αθανάσιος έγινε γενικός αββάς ή Πρώτος των πενήντα οκτώ μοναστικών κοινοτήτων του Όρους και δίκαια χαρακτηρίστηκε ως ο κύριος ιδρυτής του "κοινοβιακού μοναχισμού" του Αγίου Όρους. Από αυτήν την περιόδο χρονολογούνται οι Μονές των Ιβήρων, Βατοπεδίου, Εσφιγμένου και Ζυγού.
Έχουν να κάνουν με εκείνη την καρέκλα στον γυναικωνίτη, με την σύμπτωση να περάσω από κει και ν' ακούσω τον παπά να λέει ότι Τετάρτη βράδυ είχε αγρυπνία για τον Άγιο Αθανάσιο, με την άλλη σύμπτωση που ήταν να φύγω, κι έμεινα, με την άλλη που έχουμε εξωκκλήσι στο χωριό κι εκεί πηγαίνω κάθε χρόνο καλοκαιριάτικα και μαζεύω κυκλάμινα, με τα αποψεινά... που, όχι, δεν ήταν φωτοσκιάσεις πια, κάτι σοβαρό μου "λένε" και περιμένουν να τα καταλάβω, αλλά... αδυνατώ!
Έφυγα όταν έτυχε ο παππάς να λέει: "Δύναμις"!
Την χρειαζόμαστε όλοι μας, σκέφτηκα, κι έφυγα!
Είθε η "μετάφρασή μου" να σημαίνει: "Όλα καλά, για όλους!"
Εδώ στην βικιπαίδεια βρήκα αυτά:
Αθανάσιος ο Αθωνίτης
Περί το 960 μια εκτεταμένη μεταρρύθμιση εισήχθη από τον Πόντιο μοναχό Αθανάσιο τον Τραπεζούντιο, που αργότερα έγινε γνωστός ως Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης. Με συντρόφους του από τη Μικρά Ασία και με τη βοήθεια του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, του οποίου ήταν φίλος και εξομολογητής, ίδρυσε τη Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου επέτυχε να φθάσει τη μοναστική ζωή σε υψηλό βαθμό τελειότητας. Η μεταρρύθμιση που απέληξε στο μοναστικό τυπικό του Αγίου Αθανασίου έγινε αποδεκτή ως πρότυπο. Οι οπαδοί του αυστηρού μοναστικού βίου με επικεφαλής τον Παύλο τον Ξηροποταμίτη αντέδρασαν στις καινοτομίες του Αθανασίου και ζητησαν παρέμβαση του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή.Τη σύγκρουση των δύο αντιθέτων ρευμάτων ρύθμισε ο πρώτος Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους, που συνέταξε ο Αθανάσιος και επικύρωσε με την υπογραφή του ο Τσιμισκής. Είναι ο λεγόμενος «Τράγος» (δηλαδή περγαμηνή από δέρμα τράγου), που φυλλάσσεται στις Καρυές και αποτελεί το σημαντικότερο κειμήλιο της Αθωνικής Πολιτείας. Με τη βοήθεια της αυτοκρατορικής αρχής του Ιωάννη Τσιμισκή (969 - 976) οι αντιθέσεις μεταξύ των μοναχών τέθηκαν κατά μέρος και η κοινοβιακή ή κοινοτική ζωή διαδόθηκε στους ερημίτες που ζούσαν διασκορπισμένοι στις κοιλάδες και τα δάση.
Ο Αθανάσιος έγινε γενικός αββάς ή Πρώτος των πενήντα οκτώ μοναστικών κοινοτήτων του Όρους και δίκαια χαρακτηρίστηκε ως ο κύριος ιδρυτής του "κοινοβιακού μοναχισμού" του Αγίου Όρους. Από αυτήν την περιόδο χρονολογούνται οι Μονές των Ιβήρων, Βατοπεδίου, Εσφιγμένου και Ζυγού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου