Θ' ανέβει;

Η καμπάνα χτυπάει σαν τρελή!
Κι εγώ βρήκα την χαμένη ανάρτησή μου που επιμένει να μην ανεβαίνει!
Μια δοκιμή ακόμα, με νέο κόπυ.

Δυο λόγια του "απόψε" ήταν ο τίτλος.

Ναι, του "απόψε", γιατί το αύριό μας, μπορεί να το ελπίζουμε, (για να μην πω "το έχουμε σίγουρο" εμείς οι άνθρωποι), μα δεν το ξέρουμε.
Θέλω να γράψω κανά δυο λόγια για μένα, ξανά!
Θρήσκος άνθρωπος ήμουνα πάντα, μα την εκλησία την είχα μέσα μου.
Με τα ωράριά της, τους κανόνες της, ποτέ δεν τα πήγαινα καλά.
Άναβα τα κεράκια μου, τα καντηλάκια απ' τα ξωκκλήσια, έταζα, έτρεχα, προσευχόμουνα, ευχαριστούσα, όλα καλά!
Όλα φυσιολογικά και για τους άλλους, κυρίως!
Προέκυψε να μου φανερωθεί στον ύπνο μου ο Άγιος Εφραίμ, να τον γνωρίσω και να κολλήσω μαζί Του!
Μέχρι κι εκεί, όλα καλά! Φυσιολογικά... εν μέρει, για τους άλλους!
Μετά το Ευχέλαιο στο σπίτι τελευταίως, προέκυψε να πάω σε τρεις αγρυπνίες!
Κουφάθηκαν, όλοι!
"Για καλόγρια πας;" με ρωτούν.
Δεν τολμώ και να πω που πήγα!
Εκεί καταντήσαμε την σήμερον ημέρα!
"Ε, ναι! Αφού δεν ξυπνάω πρωί να πάω τις Κυριακές όπως εσύ, εγώ πηγαίνω νύχτα, γιατί μ' αρέσει η ατμόσφαιρα, ο λίγος κόσμος και κυρίως γιατί είμαι εδώ και τυχαίνει να το μαθαίνω! Πού είναι το κακό;"
Ξέρω γυναίκες που πάνε χρόνια στις αγρυπνίες! Δεν γίνανε και καλόγριες! Για να γίνεις καλόγρια πρέπει να υπακούς σε ωράρια και κανόνες! Μόνο για κει, δεν κάνω!Εκείνες κοιμούνται με τις κόττες! Εγώ τότε ξυπνώ!
Λοιπόν! Πάω καλά απ' αυτή την πλευρά, μην ανησυχείτε!
Όταν έχεις οικογένεια και υποχρεώσεις, δεν πας να μονάσεις!
Το Καλό μπορείς να το κάνεις παντού!
Άλλαξαν οι καιροί.
Εκείνο που μ' ανησυχεί είναι  η δύσκολη και πολύ ύποπτη εποχή μας...
Εγώ ήμουνα στο αλλού, όπως όλος ο κόσμος.
Όμως, τελευταίως έχω πολύ προβληματιστεί με τα όσα προαισθάνομαι και βγαίνουν, με τα όνειρά μου, αλλά κυρίως με τις συμπτώσεις των αγρυπνιών και για τις φωτοσκιάσεις που επιμένουν...
Δεν είναι αυθυποβολή, ίσα ίσα που τις φοβάμαι πια και τις αποφεύγω...
Εκείνες όμως επιμένουν και θέλοντας και μη "κάτι" μου λένε.
Δεν σκοπεύω να τρελαθώ (γιατί μόνο έτσι εξηγείται στην εποχή μας, αν πεις είδα όραμα, άκουσα μια φωνή, κ.λ.π.) κυρίως δεν έχω σκοπό να τρελάνω κι εσάς!
Άγιοι υπάρχουν χιλιάδες, κάθε μέρα όλο και Κάποιος θα γιορτάζει, δεν ανέλαβα να σας ενημερώσω γι' αυτούς (ώς, τι, άλλωστε; Κι εγώ μαζί σας τους μαθαίνω, γι' αυτό και το όλο μπέρδεμα αυτού του μπλογκ)
Ωστόσο, αναρωτιέμαι, μήπως θα έπρεπε να επαγρυπνούμε, μήπως "σκάσει" κάτι κακό και εννοώ την πείνα και την δυστυχία, κι εμείς εδώ στο ίντερνετ λέμε "παραμυθάκια;"
Ας έχουμε το νου μας, κι ας ανοίξουμε καλύτερα όλοι μας τις κεραίες μας.
Είθε να βρίσκομαι εγώ σε "αρχή τρέλας"!
Τι άλλο να πω;
Ξέρω ότι ζω από απανωτά θαύματα.
Δεν μπορώ να ξέρω όμως και τον σκοπό Του!
Και να θέλω να "στρίψω" ολοταχώς, Άλλος γράφει ιστορία, κι όχι εγώ!
Ίσως επιλέγει και ανθρώπους που δεν το περιμένουν!
Ποιος να ξέρει;
Το μέλλον θα δείξει.
Ίσως εσείς καταλάβετε περισσότερα από μένα, εφόσον εγώ βάζοντας την λογική, λέω πως: "πάω για Αλτσχάιμερ!" τουλάχιστον!
Αν βάλω όμως την ψυχή που την έχω δουλέψει απ' τα 30 μου, λόγω πολλών θανάτων αγαπημένων μου ανθρώπων, λέω πως, τίποτα δεν τελειώνει εδώ και ότι η θρησκεία μας είναι ολοζώντανη, άσχετα αν εμείς την θάψαμε!
Αυτά και στον αέρα, κι ας είναι ένα χαρτί που δεν με συμφέρει...