Συνέχεια απ' τις δυο προηγούμενες αναρτήσεις
Αυτό το μπλογκ το ξεκίνησα όταν είδα πως "χρωστάω" πολλά στην ολοζώντανη θρησκεία μας.
Το ονόμασα "Θαύματα και Σημάδια" για ευνόητους λόγους, αλλά ξέρω πως στην πορεία της ζωής, δεν στάθηκα καλή οικοδέσποινα ... Απέφευγα να λέω πολλά που μου "συμβαίνουν", γιατί η επιβεβλημένη λογική της εποχής μας, δεν σηκώνει και πολλά....
Έτσι, ξέφυγε πολύ απ' το πολύ προσωπικό.
Αναγκαστικά.
...Δε θα μακρυγορήσω. Δε θα σταθώ, ούτε σε όσα έγραψα, ούτε σε όσα δεν έγραψα.
Έχω δει στη ζωή μου, άπειρα θαύματα, άπειρα σημάδια, πολλά "διαφορετικά" όνειρα, ακόμα και κάποια - τολμώ να πω, οράματα.
(Ένα κοράκι έξω ξύπνησε. Μακριά η Καλημέρα σου, καλό μου!
Προληπτική - Μια απ' τις λεγόμενες αμαρτίες μου. Προέκυψε απ' τα πολλά "σημάδια".
...Γιατί το "Ερεύνα", δεν είναι καλός "δρόμος"...)
Πάμε στ' όνειρο. Σε ότι θυμάμαι.
Κάτι, ένας χώρος γεμάτος μαναβικά. Κάποιος με ρώτησε αν θα τα πάρω.
Τάχα κοίταξα στα πιο κοντινά μου και (λάχανα - κουνουπίδι) και είδα πως ήταν όλα ανάποδα, σχεδόν μαυρισμένα και βουτηγμένα μέσα στο λάδι... Κράτησα ένα στο χέρι μου και έσταζε λάδι. Το άφησα.
Έφυγα απ' αυτό το όνειρο, ίσως δεν το θυμάμαι. Ίσως άσχετα μεταξύ τους.
Μετά, είδα ότι κοίταζα με μια φίλη μια εκκλησιά απ' έξω, απ' τις τζαμαρίες.
Κόσμος εκεί γύρω ακούγονταν, μα δεν τον έβλεπα.
Κάτι είχε συμβεί.
Κοιτάζαμε και οι δυο μας έκπληκτες μέσα στην εκκλησία που ήταν κάτασπρη και άδεια.
Απ' τον κόσμο γύρω, τάχα, έφταναν φωνές.
"Μα, πώς κάηκαν όλα; Και ποιος την καθάρισε;"
Ενώ ο κόσμος δεν φαίνονταν, αλλά έλεγε, έλεγε, η φίλη συνέχιζε να κοιτάει μέσα, ενώ εγώ απέναντι, σαν να ήταν μεγάλη οθόνη τηλεόρασης διάβαζα φράσεις που γράφονταν εκείνη την στιγμή με χρυσά γράμματα που όμως δεν προλάβαινα να διαβάσω και να συγκρατήσω, γιατί ήταν λέξεις αρχαίες, σαν Ευαγγελίου που δεν τις καταλάβαινα όλες.
"Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος... Τα καθάρισε όλα για να σωθεί το κοριτσάκι..."
Αυτό καταλάβαινα, ενώ - τάχα, σκούντησα την φίλη για να διαβάσει κι αυτή.
Κάπου εκεί άρχισα να νοιώθω ότι ξυπνάω, κι ενώ το πάλευα να συγκρατήσω "κάτι' παραπάνω απ' τις φράσεις, ένοιωσα μια "παράξενη' ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί. Πολύ διαφορετική όμως, απ' την έννοια της λέξης. Σα να με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα, με μέθοδο, με ρυθμό.
Εκεί πια, τρομαγμένη πια, ήξερα πως είχα ξυπνήσει κι ότι απλά ήταν ένα παράξενο όνειρο.
Η λογική πήρε την θέση της για δευτερόλεπτα και μη θέλοντας να σηκωθώ μέσα στη νύχτα και να ανησυχήσω και τα παιδιά, είπα στον εαυτό μου: "Ξανακοιμήσου, Κατερίνα. Όνειρο ήταν, πέρασε."
Μα, δεν πέρασε...
"Κι αν κάτι ήθελε να πει;" σκέφτηκα.
Την ίδια στιγμή, πριν μου απαντήσει η λογική "άσε τις αναλύσεις σου για την μέρα", έννοιωσα ξανά εκείνο το παράξενο ηλεκτρικό ρεύμα να με χτυπάει στα πόδια συνεχόμενα, απ' τις πατούσες μέχρι τα γόνατα. Σταμάτησε μόνο όταν άναψα το φως και σηκώθηκα.
Οι σκέψεις του φωτός, και της λογικής, αναγκαστικά έψαχναν να βρουν τι ήθελε να πει το όνειρο.
Κι εκείνο το κοριτσάκι; Σώθηκε ή θα σωθεί;
Κι εκείνη η εκκλησία η άσπρη; Ποια ήταν;
Σε δευτερόλεπτα μου ήρθε στο μυαλό το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην Κορινθία που άκουσα στις ειδήσεις, ότι σκεπάστηκε στις λάσπες. Μα το είχα δει και προχθές και κάτι έλεγαν πως έφταιγαν οι σωλήνες της αποχετεύσως και είχε απομονωθεί ήδη ένα χωριό, χωρίς δρόμο...
Κι απόψε έλεγαν βουνό, αν πρέπει να το καθαρίσουν ή να το γκρεμ...
(Καμπάνα! Άγιος Ανδρέας και γρήγορος και αλλιώς! Ήχος που με σφίγγει. Νταν νταν, νταν νταν! Αυστηρός, επιβλητικός!Παράξενο! Πριν χτυπούσε χαρούμενα!)
συνεχίζω.
ή να το γκρεμίσουν!
Δεν στάθηκα πολύ στο θέμα όμως, ήμουνα στην κουζίνα, μαγείρευα, έπλενα, ούτε τα πλάνα είδα καλά καλά. Φάνηκε σαν μια είδηση, όπως τόσες!...
Το "κλικ" αυτό μ' έκανε να σηκωθώ και να τρέξω στον υπολογιστή. Να βρω βιντεάκι, να πω, πως... κάτι θέλει να πει αυτή η λάσπη, αλλά δεν ξέρω τι.
Έγραψα αυτά στο Φεις και τώρα βγαίνω.
Στα πολλά λόγια, χάνομαι. Τα χάνω... Δύσκολες οι εξηγήσεις σε Ανώτερα "πράγματα".
Η γειτονιά ξύπνησε, ίσως με παίρνει όμως, να κοιμηθώ λιγάκι ακόμα...
*****
Αυτό το μπλογκ το ξεκίνησα όταν είδα πως "χρωστάω" πολλά στην ολοζώντανη θρησκεία μας.
Το ονόμασα "Θαύματα και Σημάδια" για ευνόητους λόγους, αλλά ξέρω πως στην πορεία της ζωής, δεν στάθηκα καλή οικοδέσποινα ... Απέφευγα να λέω πολλά που μου "συμβαίνουν", γιατί η επιβεβλημένη λογική της εποχής μας, δεν σηκώνει και πολλά....
Έτσι, ξέφυγε πολύ απ' το πολύ προσωπικό.
Αναγκαστικά.
...Δε θα μακρυγορήσω. Δε θα σταθώ, ούτε σε όσα έγραψα, ούτε σε όσα δεν έγραψα.
Έχω δει στη ζωή μου, άπειρα θαύματα, άπειρα σημάδια, πολλά "διαφορετικά" όνειρα, ακόμα και κάποια - τολμώ να πω, οράματα.
(Ένα κοράκι έξω ξύπνησε. Μακριά η Καλημέρα σου, καλό μου!
Προληπτική - Μια απ' τις λεγόμενες αμαρτίες μου. Προέκυψε απ' τα πολλά "σημάδια".
...Γιατί το "Ερεύνα", δεν είναι καλός "δρόμος"...)
Πάμε στ' όνειρο. Σε ότι θυμάμαι.
Κάτι, ένας χώρος γεμάτος μαναβικά. Κάποιος με ρώτησε αν θα τα πάρω.
Τάχα κοίταξα στα πιο κοντινά μου και (λάχανα - κουνουπίδι) και είδα πως ήταν όλα ανάποδα, σχεδόν μαυρισμένα και βουτηγμένα μέσα στο λάδι... Κράτησα ένα στο χέρι μου και έσταζε λάδι. Το άφησα.
Έφυγα απ' αυτό το όνειρο, ίσως δεν το θυμάμαι. Ίσως άσχετα μεταξύ τους.
Μετά, είδα ότι κοίταζα με μια φίλη μια εκκλησιά απ' έξω, απ' τις τζαμαρίες.
Κόσμος εκεί γύρω ακούγονταν, μα δεν τον έβλεπα.
Κάτι είχε συμβεί.
Κοιτάζαμε και οι δυο μας έκπληκτες μέσα στην εκκλησία που ήταν κάτασπρη και άδεια.
Απ' τον κόσμο γύρω, τάχα, έφταναν φωνές.
"Μα, πώς κάηκαν όλα; Και ποιος την καθάρισε;"
Ενώ ο κόσμος δεν φαίνονταν, αλλά έλεγε, έλεγε, η φίλη συνέχιζε να κοιτάει μέσα, ενώ εγώ απέναντι, σαν να ήταν μεγάλη οθόνη τηλεόρασης διάβαζα φράσεις που γράφονταν εκείνη την στιγμή με χρυσά γράμματα που όμως δεν προλάβαινα να διαβάσω και να συγκρατήσω, γιατί ήταν λέξεις αρχαίες, σαν Ευαγγελίου που δεν τις καταλάβαινα όλες.
"Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος... Τα καθάρισε όλα για να σωθεί το κοριτσάκι..."
Αυτό καταλάβαινα, ενώ - τάχα, σκούντησα την φίλη για να διαβάσει κι αυτή.
Κάπου εκεί άρχισα να νοιώθω ότι ξυπνάω, κι ενώ το πάλευα να συγκρατήσω "κάτι' παραπάνω απ' τις φράσεις, ένοιωσα μια "παράξενη' ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί. Πολύ διαφορετική όμως, απ' την έννοια της λέξης. Σα να με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα, με μέθοδο, με ρυθμό.
Εκεί πια, τρομαγμένη πια, ήξερα πως είχα ξυπνήσει κι ότι απλά ήταν ένα παράξενο όνειρο.
Η λογική πήρε την θέση της για δευτερόλεπτα και μη θέλοντας να σηκωθώ μέσα στη νύχτα και να ανησυχήσω και τα παιδιά, είπα στον εαυτό μου: "Ξανακοιμήσου, Κατερίνα. Όνειρο ήταν, πέρασε."
Μα, δεν πέρασε...
"Κι αν κάτι ήθελε να πει;" σκέφτηκα.
Την ίδια στιγμή, πριν μου απαντήσει η λογική "άσε τις αναλύσεις σου για την μέρα", έννοιωσα ξανά εκείνο το παράξενο ηλεκτρικό ρεύμα να με χτυπάει στα πόδια συνεχόμενα, απ' τις πατούσες μέχρι τα γόνατα. Σταμάτησε μόνο όταν άναψα το φως και σηκώθηκα.
Οι σκέψεις του φωτός, και της λογικής, αναγκαστικά έψαχναν να βρουν τι ήθελε να πει το όνειρο.
Κι εκείνο το κοριτσάκι; Σώθηκε ή θα σωθεί;
Κι εκείνη η εκκλησία η άσπρη; Ποια ήταν;
Σε δευτερόλεπτα μου ήρθε στο μυαλό το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην Κορινθία που άκουσα στις ειδήσεις, ότι σκεπάστηκε στις λάσπες. Μα το είχα δει και προχθές και κάτι έλεγαν πως έφταιγαν οι σωλήνες της αποχετεύσως και είχε απομονωθεί ήδη ένα χωριό, χωρίς δρόμο...
Κι απόψε έλεγαν βουνό, αν πρέπει να το καθαρίσουν ή να το γκρεμ...
(Καμπάνα! Άγιος Ανδρέας και γρήγορος και αλλιώς! Ήχος που με σφίγγει. Νταν νταν, νταν νταν! Αυστηρός, επιβλητικός!Παράξενο! Πριν χτυπούσε χαρούμενα!)
συνεχίζω.
ή να το γκρεμίσουν!
Δεν στάθηκα πολύ στο θέμα όμως, ήμουνα στην κουζίνα, μαγείρευα, έπλενα, ούτε τα πλάνα είδα καλά καλά. Φάνηκε σαν μια είδηση, όπως τόσες!...
Το "κλικ" αυτό μ' έκανε να σηκωθώ και να τρέξω στον υπολογιστή. Να βρω βιντεάκι, να πω, πως... κάτι θέλει να πει αυτή η λάσπη, αλλά δεν ξέρω τι.
Έγραψα αυτά στο Φεις και τώρα βγαίνω.
Στα πολλά λόγια, χάνομαι. Τα χάνω... Δύσκολες οι εξηγήσεις σε Ανώτερα "πράγματα".
Η γειτονιά ξύπνησε, ίσως με παίρνει όμως, να κοιμηθώ λιγάκι ακόμα...
Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε σύνδεσμο.
Δε βγαίνουν λέξεις... Είναι απ' τα πολλά που θέλω να πω. Κι από που ν' αρχίσω; Ξέρω ότι την σειρά μου θα την βρω στο μπλογκ. Σ' εκείνο με τα θαύματα και τα σημάδια... Ξύπνησα "παράξενα" από ένα παράξενο όνειρο που ένιωσα πως κάτι ήθελε να πει. Στο ξεθόλωμα του ξυπνήματος, πρώτη σκέψη αυτό το εκκλησάκι! Το όνειρο - ίσως εκεί με παρέμπεμπε. Έτρεξα να δω το βιντεάκι - το είχα δει στις ειδήσεις -φαντάστηκα πως εύκολα θα το βρω και το βρήκα. Είπα, πάλι διστακτικά, ας το δω πρώτα και μετά να γράψω... Θα με περάσουν για τρελή!... Εκτός, αν μου δώσει κάποιο σημάδι να προχωρήσω! Κι έπαθα σοκ, στην αρχή αρχή, εκεί που μέσα φωτίζεται ένας Άγιος! Πέρασε ώρα από τότε, μέχρι να γυρίσω να γράψω αυτά. Στίγμα μόνο θέλω να δώσω. Η λάσπη εκεί, δεν υποτιμάει το εκκλησάκι! Πρόκειται για θαύμα!Λάθος σημεία για την πίστη, δεν υπάρχουν! Θα καθαρίσει... Αυτό έγινε για κάποιον λόγο που ίσως εμείς να μην μάθουμε. Αρκεί ο Δήμος να μην το γκρεμίσει!!! (Κάτι που άκουσα στις ειδήσεις, χθες, φευγαλέα κι ενστικτωδώς είπα μέσα μου: "ΟΧΙ"!) αλλά μετά, έχοντας τις "χαρές" μου και τις συγκινήσεις μου, το ξέχασα... Το όνειρο όμως... Εκεί μ' έσπρωξαν...
Στο μπλογκ θα βρω μια σειρά, πιστεύω. Συγγνώμη για το απότομο. Καλημέρα...http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=259825&catid=6
Στο μπλογκ θα βρω μια σειρά, πιστεύω. Συγγνώμη για το απότομο. Καλημέρα...http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=259825&catid=6
1 σχόλιο:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63940305
Δημοσίευση σχολίου