ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΙΔΟΥ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ. Πατήρ Ιωάννης ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ 

ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Και ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα στις αναζητήσεις του μυαλού μου. Γιατί άραγε;

Ποια η αιτία μέσα σε ένα αχανές ,και ατελείωτο σύμπαν, να υπάρχει λόγος στα σχέδια του Θεού ,για την δημιουργία αυτού του είδους; Για την δημιουργία του ανθρώπου.

Ποια κενά υπήρχε ανάγκη να καλύψει; Ποια μελλοντικά σχέδια του Θεού να εκπληρώσει; Ποια η αιτία να υπάρχει ο άνθρωπος;

Σίγουρα δεν μας έφτιαξε, γιατί είχε ανάγκη κάποια όντα στο σύμπαν ,να τον αποκαλούν Θεό.

Είναι κάτι που ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να αναρωτηθεί κάποια στιγμή.

Ποιος είναι αλήθεια ο λόγος που υπάρχει ο κάθε ένας από εμάς;

 Στον πλανήτη Γη, η ύπαρξη της ζωής βασίζεται στο ότι το ένα είδος , είναι απαραίτητο για να μπορεί να υπάρχει και κάποιο άλλο, που πιθανόν να τρέφεται με αυτό, ή να στηρίζεται βιολογικά από την ύπαρξη του.

 Όλα μαζί τα είδη συμβάλουν για την λειτουργία και ισορροπία του πλανήτη ,σαν ζωντανός μηχανισμός. Αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε ζωή. 

Για παράδειγμα, αν ξαφνικά χαθούν οι μέλισσες , τα δέντρα και τα φυτά δεν θα μπορούν να γονιμοποιηθούν , με αποτέλεσμα να μην παράγουν φρούτα ,λαχανικά, και γενικά τροφή.

Η φύση θα σταματήσει να παράγει. Ένα εφιαλτικό σενάριο με απρόβλεπτες συνέπειες για τον άνθρωπο.

Υπάρχουν ζώα που τρέφονται με τα παράσιτα  ,άλλων ζώων, βοηθώντας  τα να μην υποφέρουν από αυτά. Αυτό συμβαίνει και στην ξηρά και στην Θάλασσα.

Όλες οι υπάρξεις ,μικρές η μεγάλες ,που υπάρχουν στην Γη ,είναι με τον τρόπο τους απαραίτητες για την ύπαρξη και συνέχιση της ζωής.

Παντού απλωμένη η σοφία του Θεού. Όλα αρμονικά λειτουργούν και υπάρχουν σε μια κατάσταση ,που εμείς οι άνθρωποι ονομάσαμε φύση. Ονομάσαμε ζωή.

Και αναρωτιέμαι τώρα.

Αν τόσο σοφά ο Δημιουργός μας , έδωσε σε κάθε του δημιουργία έναν ρόλο ,για να μπορεί να υπάρχει ισορροπία ,και ζωή στον πλανήτη αυτόν, ποιόν ρόλο άραγε, έχει αναθέσει στον άνθρωπο ,για την ισορροπία και αρμονία του σύμπαντος;

Για ποιο λόγο να φτιάξει τον άνθρωπο ;  Τι μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος στο έργο του Θεού; Σε τι του είναι απαραίτητος;  

Όπου βάζει ο άνθρωπος το χέρι του ,μόνο καταστροφή και ανισορροπία, επιφέρει σε όλα αυτά που δημιούργησε ο Θεός.

Σίγουρα δεν μπορώ να απαντήσω στο ερώτημα μου αυτό. 

Μόνο ο Θεός ξέρει.

Θα προσπαθήσω όμως ,ζητώντας την Φώτιση του Θεού, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, προσπαθώντας να προσεγγίσω την ερώτηση αυτή ,από  την δική μου οπτική γωνία.

Κατ’ αρχήν δεν πιστεύω ότι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, όπως βλέπουμε τον άνθρωπο σήμερα όλοι μας. 

Αυτό που βλέπουμε τώρα και ονομάζουμε άνθρωπο, είναι ο άνθρωπος, όπως τον έφτιαξαν οι άνθρωποι. Και όχι ο Θεός.

Φτιαγμένος από την ενέργεια του Θεού, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει το ταξίδι της ύπαρξης του, με σκάρτα υλικά, όπως αυτά που βλέπουμε σήμερα.

Για να μπορέσει όμως να εξελιχθεί ερευνώντας τα πάντα γύρω του, έλαβε από τον Θεό και στοιχεία, όπως η περιέργεια, ή ανήσυχη φύση, η καχυποψία, και άλλα πολλά , που όμως αντί να τα χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος για την εξέλιξη του, τα χρησιμοποίησε για να στραφεί εναντίον του Θεού.

Ζήτησε και προσπάθησε να αποκτήσει περισσότερη γνώση, από αυτήν που μπορούσε να διαχειριστεί στα αρχικά του στάδια, παρακούοντας την ρητή απαγορευτική εντολή του Δημιουργού του. Έδειξε  ανυπακοή, επαναστάτησε.

Έτσι απομακρύνθηκε από τον δημιουργό του.

Χρησιμοποιώντας την ελεύθερη βούληση{ ένα δώρο που του είχε δώσει ο πλάστης του}  ακολούθησε μια διαφορετική γραμμή εξέλιξης, από αυτήν που του προόριζε ο Θεός, όταν τον έπλασε. Και έφτασε δω που έφτασε.

Εξελίχθηκε τεχνολογικά, σε σύγκριση με την αρχική του παρουσία στην Γή, αλλά υποβαθμίστηκε κατακόρυφα σαν αξία στο σύμπαν.

Ο κάθε ένας προσπαθεί να φάει τον άλλο ,για να επιβιώσει αυτός. Και αυτό το λέει ζωή.

Δεν σέβεται τον διπλανό του, ούτε και τα άλλα δημιουργήματα του Θεού. Και αυτό το λέει ζωή.

Κάνει πολύ εύκολα το κακό. 

Προδίδει την εμπιστοσύνη που κάποιος θα του δείξει.

Λέει ψέματα, εξαπατά, κλέβει, καταστρέφει, ταλαιπωρεί τους άλλους και την οικογένεια του, και το κυριότερο δεν αγαπά κανέναν και τίποτα.

Όλα γύρω του πρέπει να τα αποκτήσει, είτε επιτρέπονται είτε όχι, πατώντας πάνω σε πτώματα και κατεστραμμένες  ψυχές  που ο ίδιος δημιούργησε.

Επαναλαμβάνει  καθημερινά το προπατορικό αμάρτημα, πάλι και πάλι , θέλοντας να αποκτήσει κάτι που του απαγορεύεται, αδιαφορώντας για το τίμημα.

Αδιαφορώντας για τον πόνο που θα προκαλέσει στους υπόλοιπους. Αλλά και τελικά στον εαυτό του τον ίδιο.

Αν και γνωρίζει ότι όλα αυτά κάποτε ,θα τελειώσουν, ότι ο χρόνος του εδώ είναι περιορισμένος και ελάχιστος , σε σύγκριση με τον χρόνο του σύμπαντος, αυτός προτιμά να θυμηθεί τον θάνατο λίγο πριν πεθάνει.

Και έως τότε ,προτιμά να προκαλεί αυτός
τον θάνατο σε όλους τους άλλους.

Είτε κυριολεκτικά αφαιρώντας την ζωή κάποιου, είτε με τον χαρακτήρα του σκοτώνοντας ανθρώπων ψυχές.

Ειλικρινά, υπάρχει έστω και ένας που ακούει τώρα , να πιστεύει ότι αυτό το πράγμα, αυτή την μηχανή καταστροφής  και κακίας που ονομάζουμε άνθρωπο, την έφτιαξε ο Θεός γιατί υπήρχε ανάγκη στα σχέδια του για να φτιαχτεί; Γιατί έπρεπε να υπάρχει…

Εγώ τουλάχιστον δεν το πιστεύω.

Αυτό το πράγμα δεν είναι ο άνθρωπος που έφτιαξε ο Θεός. 

Είναι ο άνθρωπος όπως τον έφτιαξαν οι άνθρωποι.

Έχω πει πολλές φορές ότι τα πάντα είναι ενέργεια. 

Εμείς οι ίδιοι είμαστε ενέργεια.

Οι σκέψεις μας, παράγουν ενέργεια, τα λόγια μας, οι πράξεις μας, όλα παράγουν ενέργεια.

Όλα είναι ενέργεια. Και τι ενέργεια παράγει ο άνθρωπος;

Ολόκληρη η ανθρωπότητα τι ενέργεια παράγει; Αρνητική ενέργεια. Παράγει κακό.

Ποια είναι η συνεισφορά μας στην αρμονία του σύμπαντος; Δυσαρμονία.

Τι εκπέμπει ο πλανήτης ολόκληρος; Τι είναι αυτό που φεύγει από την γη και σκορπίζεται σαν ενέργεια στο σύμπαν;

 Η ενέργεια από τραγικά συναισθήματα ψυχών ,που πεθαίνουν βίαια από άλλους ανθρώπους, συναισθήματα  πόνου, αδικίας, απελπισίας, προδοσίας, και εγκατάλειψης.

Αυτή είναι η ενέργεια που εκπέμπει ολόκληρος ο πλανήτης στο σύμπαν. Το απόλυτο κακό.

Ένα μεγάλο ενεργειακό μπέρδεμα.

Σίγουρα δεν είχε αυτόν τον σκοπό ο Θεός όταν δημιούργησε τον άνθρωπο. Σίγουρα δεν είναι αυτή η αποστολή μας. 

Σίγουρα δεν πρέπει να είναι αυτός ο λόγος που υπάρχουμε.

Τότε ποιος να είναι άραγε ο λόγος που μας δημιούργησε; 

Ποιόν σκοπό να εξυπηρετήσουμε στα σχέδια του; Σε τι θα του ήμασταν  χρήσιμοι αν δεν είχαμε πάρει την λάθος κατεύθυνση;

Θα τολμήσω να απαντήσω για αυτόν. 

Είπα και στην αρχή ,ότι θα προσπαθήσω  να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, προσπαθώντας να προσεγγίσω την ερώτηση αυτή από  την δική μου οπτική γωνία.

Και η δική μου προσέγγιση , η δική μου οπτική γωνία, θα με οδηγήσει να δω με την φαντασία μου, έναν κόσμο όπως θα τον ήθελε ο Θεός, όταν έφτιαχνε τον άνθρωπο.

Ένα κόσμο όπου ο ένας  άνθρωπος ,θα αντιμετώπιζε με αγάπη τον άλλο.

 Αξιοπρεπής ο άνθρωπος ,θα αντιμετώπιζε την κάθε ημέρα με σοφία γνώσης, καλοπροαίρετος προς τους άλλους ανθρώπους, και μεγαλόκαρδος με όλα τα άλλα δημιουργήματα του Θεού.

Συνειδητοποιημένος ,ότι και ο διπλανός του ,έχει την ίδια αξία για τον Θεό, όπως και αυτός.

Το γεγονός ότι μπορεί να είμαστε διαφορετικοί από κάποιον άλλο, δεν μας δίνει το δικαίωμα να τον κρίνουμε υποτιμητικά, να τον περιθωριοποιούμε, να τον εξευτελίζουμε, και να του σκοτώνουμε την ψυχή.

Με ποιο δικαίωμα άραγε να κάνουμε κάτι τέτοιο; Και ειδικά όταν λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί. Ακόλουθοι του Θεού της αγάπης.

Απλά είμαστε διαφορετικοί. Αν και μόνο το γεγονός ότι είμαστε διαφορετικοί από κάποιον άλλο, μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε δικαίωμα να του φερθούμε έτσι………..

Τότε δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι και εμείς για αυτόν είμαστε διαφορετικοί.!!!!!!!!!!!!!

Άρα, του δίνουμε το δικαίωμα ,{ αφού θεωρούμε ότι έχουμε δίκιο για την δική μας στάση} να μας φερθεί και αυτός με τον ίδιο τρόπο.

Συνεχίζοντας  το ταξίδι της φαντασίας μου, θα έβλεπα έναν άνθρωπο ανήσυχο, ερευνητή, που προσπαθεί να ξεκλειδώσει την γνώση ,για το καλό των ανθρώπων και της ποιότητας της ζωής τους.

Κάποιον άνθρωπο που προσπαθεί να φτάσει στον Θεό σαν πολεμιστής του Φωτός, για να ενωθεί μαζί του, και όχι σαν καλικάντζαρος, να πάει να του μαγαρίσει τον κόσμο του.

Θα έβλεπα έναν άνθρωπο που καθημερινά αγωνίζεται να γίνει καλύτερος, χωρίς καμία διάθεση να κρύψει τις αδυναμίες του.

Θα έβλεπα έναν άνθρωπο, που θα έδινε στην έννοια της λέξεως άνθρωπος, άλλη υπόσταση και αξία. 

Που θα έκανε υπερήφανο τον δημιουργό του.

Αυτός ο άνθρωπος που περιέγραψα, αυτός ο άνθρωπος  ,πολύ πιθανόν να ήταν ο αρχικός στόχος του Θεού, όταν μας δημιούργησε.

Για αυτό και μας έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση, δίνοντας μας δικά του στοιχεία και δική του ενέργεια.

Αυτός ο άνθρωπος, ο άνθρωπος του Θεού και όχι των ανθρώπων, αν ζούσε σήμερα στον πλανήτη αυτόν τι θα συνέβαινε;

Ζώντας μια γαλήνια και ευλογημένη ζωή, δεν θα είχε λόγο να φοβάται σαν αγρίμι.

 Παντού σε όλη την Γή θα υπήρχε αρμονία, καλές σκέψεις, , ηρεμία, δικαιοσύνη, αγάπη, αγάπη, αγάπη. !!!!!!!!!

Ο ένας θα υποστήριζε και θα νοιαζόταν για τον άλλο, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο είδος, να γινότανε ένα δυνατό και ξεχωριστό δημιούργημα για το ίδιο το είδος, για τον Θεό, και για το σύμπαν ολόκληρο.

Από τον πλανήτη Γή, αντί να εκπέμπεται προς το σύμπαν μια καταστροφική αρνητική ενέργεια όπως τώρα, θα ακτινοβολούσε και θα διοχετευόταν προς τον κόσμο του Θεού, καθαρή και θετική ενέργεια. Απαραίτητη για τον κόσμο του Δημιουργού μας.

Γιατί με αυτήν ισορροπεί τα σύμπαντα σε πλήρη αρμονία.

Ο άνθρωπος που φτιάχτηκε από την ίδια ενέργεια του Θεού, θα ακτινοβολούσε το Φως του Θεού. 

Συνεχώς θα εξέπεμπε προς τον κόσμο του Θεού, την ίδια ποιότητα Φωτός που έλαβε και αυτός με την δημιουργία του ,και η οποία συνεχώς θα αναπληρωνόταν και θα δυνάμωνε.

Ο άνθρωπος θα είχε γίνει και αυτός με τον τρόπο του μια πυγολαμπίδα ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ. 

Ένας μικρός Θεός, άξιος να σταθεί κάποτε και αυτός στον κόσμο του Θεού, χωρίς να κινδυνεύει να τυφλωθεί από την δύναμη του Φωτός του.

Θα ήταν έτοιμος να δεχτεί ,και να διαχειριστεί πλέον την γνώση που κάποτε πήγε να κλέψει. Ο Θεός θα του δώσει ελεύθερη πρόσβαση , με πολύ μεγάλη του χαρά.

Αυτός κατά την δική μου οπτική γωνία που προσέγγισα το σημερινό μου θέμα, ήταν και ο λόγος που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Για να τον κάνει Θεό. Και όχι σκλάβο.

Αν ήθελε σκλάβους, έφτιαχνε όσους ήθελε στον ουρανό, χωρίς ελεύθερη βούληση   αλλά προγραμματισμένους σε συγκεκριμένες εντολές, και σίγουρα θα τον υπηρετούσαν καλύτερα από τον άνθρωπο.

Αδέλφια μου, παιδιά μου, ας τα σκεφτούμε όλα αυτά.

 Έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε πολλά, προς το καλύτερο,  έστω και την τελευταία στιγμή.

Καμία καταστροφή δεν θα συμβεί  από τον Θεό, αν του δείξουμε ότι αξίζουμε μια ακόμη ευκαιρία.

Όταν αρχίσουμε να παράγουμε, και να στέλνουμε θετική ενέργεια. Κανείς δεν καταστρέφει κάτι που είναι  ωφέλιμο.

Μόνο ό σημερινός άνθρωπος μπορεί και το κάνει αυτό. 

Ο Θεός όχι.

Ας καταλάβουμε τον λόγο που ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, ας ελευθερωθούμε , ας διώξουμε τον φόβο ,που εντέχνως μας διοχετεύουν, ας δούμε την αλήθεια πίσω από τις λέξεις και τις εικόνες.

Δεν έχουμε φτερά, και όμως μπορούμε να φτάσουμε πολύ ψηλά.

Εκεί που κανένα πουλί από την Γή ,ποτέ δεν πέταξε.

Να είστε ευλογημένοι. Και υπερήφανοι που είστε άνθρωποι.

Πατήρ Ιωάννης
πηγή