Κι ύστερα - Δρόμος - περιφερειακός και Σταυρός!

Κι ύστερα - Δρόμος - περιφερειακός και Σταυρός!
Πάντα, όταν περνάω από κει!
Για όσο ζω!
Στον δρόμο μάζευα αγριολούλουδα.
Πήρε η ματιά μου κάποια μικρούλια μπλε, όσο κι αν τα έψαξα μετά, δεν τα έβρισκα.

Πόσες φορές έχω περάσει από κει;
Πόσες;
Τις περισσότερες φορές με κατεβασμένο το κεφάλι.
Την Κυριακή κοίταζα τα σύννεφα και η ταμπέλα που έγραφε:
ΠΡΟΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ,
ΕΥΘΕΙΑ...
κι εγώ...
από κει είχα γυρίσει, (Κυριακή 8 Φλεβάρη 2015, αφού πήγα τυχαία!!!)
κι από ΕΚΕΙΝΗ είχα σωθεί με όραμα, πριν χρόνια, πώς να μην σοκαριστώ;
Η ταμπέλα στο σωστό σημείο, η κάθοδος και η άνοδος, ΟΛΑ "μιλάνε"!...
Ναι, τότε ήταν η ΙΔΙΑ, με το κόκκινο αυτοκίνητο και φόρεμα που με σταμάτησε το μεσημέρι και που με έσωσε το βράδυ, κι ας μη με πίστεψε τότε, ο ιερέας, αλλά ούτε και η ίδια η οικογένειά μου, ακόμα!
ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ!