ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

Στο ερώτημα ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να χαρακτηρισθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία ένας Χριστιανός ως Άγιος, ο αείμνηστος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός Αμίλκας Αλιβιζάτος σε μια μελέτη του σημειώνει:

α. Η ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας (δια του Αγίου Βαπτίσματος)

β. το μαρτύριον υπέρ της Χριστιανικής πίστεως

γ. ο άγιος κατά πάντα βίος

δ. εξέχουσα όλως υπηρεσίες προς την Χριστιανική Θρησκεία (π.χ. Ο Μέγας Κωνσταντίνος) και

ε. η μαρτυρία διενεργηθέντων και διενεργούμενων θαυμάτων υπό του Θεού τη μεσιτεία του αγίου προσώπου, είτε εν ζωή είτε μετά θάνατο (1)

1. Αμίλκα Αλιβιζάτου, Η αναγνώρισις των Αγίων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, Θεολογία ΚΒ΄, σσ. 45 - 46

Πηγή: Άγιος Σπυρίδων, Η ιστορία του ιερού ναού και του πανίερου λειψάνου, Ιωάννης Δημ. Σκιαδόπουλος, Πρωτοπρεσβύτερος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, εκδόσεις απόστροφος, α΄ έκδοση, Νοέμβριος 2000, σ. 141

Ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς λέει ότι: οι «Βίοι των αγίων» φανερώνουν σαφώς και αποδεικνύουν ότι κάθε Άγιος είναι ό Χριστός επαναλαμβανόμενος. Εις την πραγματικότητα αυτό είναι και ό κάθε χριστιανός, αλλά «κατά το μέτρο της πίστεως» του. Όλη ή ζωή της Εκκλησίας, όλες οι καθημερινές ακολουθίες της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία διαρκής πρόσκλησης εις αυτό: Να επαναλαμβάνουμε και ημείς την ζωή του Χρίστου μαζί με τον άγιο, που εορτάζουμε την τάδε ημέρα, ζώντες μέσα εις την προσευχή και την χάριν και βιώνοντας ολόκληρη την ζωή και τα έργα των αγίων, όπως εκείνοι εβίωσαν την ζωή και τα έργα του Χρίστου (Α΄ Κορινθίους, Κεφ. Ια΄  «1 Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ.»

Αυτή ή μίμηση της ζωής των αγίων γίνεται ακόμη πιο έντονη και πιο ζωντανή όταν ενατενίζουμε τις πάνσεπτες μορφές στις αγίες εικόνες τους. Όταν κοιτάζουμε το βλέμμα του αγίου, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, τη μορφή του ολόκληρη, εμπνεόμαστε και για το δι­κό μας πνευματικό αγώνα. Ή εικόνα του αγίου γίνεται για μας πρότυπο ζωής. Όχι σαν αντικείμενο, άπαγε της βλασφημίας. Άλλα επειδή επάνω στο σανίδι ό αγιογρά­φος αποτύπωσε με το χρωστήρα και την προσευχή του την καλή αλλοίωση που υπέστη ό εικονιζόμενος άγιος από την επαφή του με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Γι’ αυτό το έργο του αγιογράφου είναι εξαιρετικά δύσκολο. Καλείται με τα πενιχρότατα υλικά μέσα που διαθέτει να διαζωγραφίσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστι­κά γνωρίσματα και χαρίσματα με τα όποια ό εικονιζόμε­νος άγιος διακρίθηκε στον πνευματικό στίβο. Με την πρώτη ματιά ό ευλαβής προσκυνητής πρέπει ν’ απολαμ­βάνει το πνευματικό άρωμα που αναδύεται μέσα από τη μορφή του εικονιζόμενου αγίου. Ο αγιογράφος εργάζε­ται με τέτοιο τρόπο ώστε αμέσως να φαίνεται η ιδιαίτε­ρη ταυτότητα του αγίου. Να φαίνεται δηλαδή αν ο άγιος είναι ασκητής, επίσκοπος, κοσμικός, λαϊκός ή κληρικός, νέος ή γέροντας, μάρτυρας, ομολογητής, απόστολος, σύγχρονος ή παλαιός.

 (Πηγή:  Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Εικόνα Πραότητας, ο Άγιος Νικόλαος στην εικονογραφική παράδοση της Εκκλησίας, Οικονόμου Δημητρίου Κατούνη, Θεολόγου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 109 - 110)

Πηγή και συνέχεια, ΕΔΩ 

Υγ. και στα σχόλια θα "κρατήσω" την "παράξενη" βραδιά μου. ...