Μπουκάλι στην θάλασσα

 

Το τηλέφωνο ήταν αυτό που με ξύπνησε, όχι το γατί, ούτε ένα νέο όνειρο.

Το μπουκάλι μου φτάνει κοντά σε "στεριά".

Άξιος ο καπετάνιος, μα ανησυχεί, μην χαθεί, μην γυρίσει πίσω!

Μην ανησυχείς, καπετάνιε!

Αφού έφτασε ως εκεί,

τόσο γρήγορα, 

με αέρα,

με μικρή βαρκούλα,

με ναύτες που ξέρουν,

από λευκά μηνύματα,

σε χέρια "καλά",

δε θα χαθεί!

Μα, κι αν χαθεί, 

αρκεί

που έφτασε ως εκεί!!!

Λίγο δεν είναι!

Υγ. Ευχαριστώ, καπετάνιε!

Ευχαριστώ, άξιοι ναύτες!

Ευχαριστώ, Παναγιά μου,

που ξημέρωσα πάλι!...

Δεν ήμουνα σίγουρη,

πριν κοιμηθώ.

Ευλογημένη και άξια, να είναι η μέρα μου

και η όση μου, ζωή,

τόσο για μένα,

όσο και για ΟΛΟΝ τον κόσμο!