Ταμένο blog... στίγματα κάποιων στιγμών και θαυμάτων
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΡΑΛΛΗ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΡΑΛΛΗ
Η Κ.ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΡΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ 90 ΧΡΟΝΩΝ.ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΤΗΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ.ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΟΥΣ.
****
Ήταν μετά από ένα τραγούδι.
Παράξενο... πως βρέθηκα να την ακούω.
Δεν ήταν στο πρόγραμμά μου...
Παράξενο.... Χθες βράδυ έπεσε μια εικονίτσα απ' το προσκυνητάρι μου και μετά είδα πως ήταν των τριών Αγίων της Μυτιλήνης.
... Κι ήρθε ο γιος. "Τί έχεις, μάνα;" "Έχω συγκλονιστεί, κ.λ.π. με τον Άγιο Ραφαήλ. Χθες έπεσε η εικονίτσα, κ.λ.π." "Κάτι άκουσα, μέσα στον ύπνο μου. Έχω να σου πω κι εγώ κάτι, για τον Άγιο Ραφαήλ!" Δεν το πιστεύω! "Μιλάει ο Άγιος, απόψε!" "Μου είπε η κυρία Τάδε να σου πω, φέρνουν τα οστά του στον Βόλο, να πας, να τα χαιρετήσεις..." "Το ήξερα, γιε μου, θα πήγαινα, μα Αυτός, βιαζέται! Και κάτι άλλο θέλει! Μεγάλη η Χάρη Του!
Η βραδιά απόψε είναι "περίεργη". Συνάμα, ακούω την κυρία Βασιλική, γιατί είναι μεγάλη η αφήγησή της. Κάποτε, μέσω των ονείρων, "μιλούσαν" οι Άγιοι. Οι απλοί οι άνθρωποι πιο πιστοί και επίμονοι, τα πίστευαν, τα έψαχναν. Τώρα... αν τολμήσεις να πεις δυνατά όνειρά σου ή "Άλλα", θα σε πουν εύκολα, τρελό ή ότι είναι του σατανά κίνηση. Και παλιά, πρόβλημα τα εμπόδια: "Σε ποιον να απευθυνθείς;... Αφού οι ίδιοι οι θρησκευτικοί φορείς, δεν πιστεύουν!" Σκέψου, σήμερα. Όπως και να έχει, η ζωντανή θρησκεία μας βρίσκει τρόπο να "μιλήσει".
Ήθελα να πάω Μυτιλήνη, ειδικά αυτή την εποχή, αλλά... ο Άγιος, ξέρει. Ήθελα να μείνω εκεί, δε με ένοιαζε που, αρκεί να άντεχε η υγεία μου... γι' αυτό δεν έταξα, όταν έπεσε η εικονίτσα: "Θά 'ρθω..."
Δεν θυμήθηκα καθόλου ότι θα ερχόταν Εκείνος, στον Βόλο! (εκείνη την στιγμή)
Η εικονίτσα είχε και τους τρεις Αγίους. Πρώτη φορά τον είδα τον Άγιο Ραφαήλ σε εικόνα, μόνο του, κι ήταν απόψε, ολοζώντανος, όμως! Σχεδόν, σα να μην υπήρχε κάδρο....
Να συμπληρώσω: Έχω δει μεγάλο θαύμα απ' τον Άγιο Ραφαήλ, παλιότερα. Γιος συναδέλφου μου χτυπήθηκε από αυτοκίνητο, το κεφάλι του κομματάκια. Έκανα έρανο, πήγα Θεσσαλονίκη με τον άντρα μου, έδωσα τα λεφτά και το βιβλίο του Αγίου Ραφαήλ στην μητέρα, εκείνη ένιωσε την ευωδία και το παιδί... ώρες μετά, άρχισε να συνέρχεται. Έκανε άπειρες εγχειρήσεις στο κεφάλι, πέρασαν χρόνια και χρόνια, χαθήκαμε, αλλά ξέρω ότι ζει, είναι καλά, παλιότερα είχε έρθει υγιέστατος και στο σπίτι μου!
Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον, αντί για αναρτήσεις, θα πρέπει να συμπληρώνω θαύματα που έχω ζήσει από κοντά, για να τα θυμάμαι κι εγώ και για να υπάρχουν. Άνθρωποι είμαστε, κανένας δεν ζει αιώνια. Δεν μπορεί να τ' αφήνω όλα για τα γεράματα, που ίσως και να μην έρθουν, αλλά να πάω... Κι αν δεν τα πω εγώ, που έχω πολλά, τότε, ποιος άλλος ξενύχτης; Είναι κι αυτό ένα θέμα! Να μπορείς να ξενυχτάς και κυρίως, να θέλεις!
4 σχόλια:
...
Κι ήρθε ο γιος.
"Τί έχεις, μάνα;"
"Έχω συγκλονιστεί, κ.λ.π. με τον Άγιο Ραφαήλ. Χθες έπεσε η εικονίτσα, κ.λ.π."
"Κάτι άκουσα, μέσα στον ύπνο μου. Έχω να σου πω κι εγώ κάτι, για τον Άγιο Ραφαήλ!"
Δεν το πιστεύω! "Μιλάει ο Άγιος, απόψε!"
"Μου είπε η κυρία Τάδε να σου πω, φέρνουν τα οστά του στον Βόλο, να πας, να τα χαιρετήσεις..."
"Το ήξερα, γιε μου, θα πήγαινα, μα Αυτός, βιαζέται!
Και κάτι άλλο θέλει!
Μεγάλη η Χάρη Του!
Η βραδιά απόψε είναι "περίεργη".
Συνάμα, ακούω την κυρία Βασιλική, γιατί είναι μεγάλη η αφήγησή της.
Κάποτε, μέσω των ονείρων, "μιλούσαν" οι Άγιοι.
Οι απλοί οι άνθρωποι πιο πιστοί και επίμονοι, τα πίστευαν, τα έψαχναν.
Τώρα... αν τολμήσεις να πεις δυνατά όνειρά σου ή "Άλλα", θα σε πουν εύκολα, τρελό ή ότι είναι του σατανά κίνηση.
Και παλιά, πρόβλημα τα εμπόδια: "Σε ποιον να απευθυνθείς;... Αφού οι ίδιοι οι θρησκευτικοί φορείς, δεν πιστεύουν!" Σκέψου, σήμερα.
Όπως και να έχει, η ζωντανή θρησκεία μας βρίσκει τρόπο να "μιλήσει".
Σίγασα την σκέψη, πριν εκφραστεί.
Είναι η φράση που έγραψα προχθές, κι έτσι ήταν.
Ήθελα να πάω Μυτιλήνη, ειδικά αυτή την εποχή, αλλά... ο Άγιος, ξέρει.
Ήθελα να μείνω εκεί, δε με ένοιαζε που, αρκεί να άντεχε η υγεία μου... γι' αυτό δεν έταξα, όταν έπεσε η εικονίτσα: "Θά 'ρθω..."
Δεν θυμήθηκα καθόλου ότι θα ερχόταν Εκείνος, στον Βόλο! (εκείνη την στιγμή)
Η εικονίτσα είχε και τους τρεις Αγίους.
Πρώτη φορά τον είδα τον Άγιο Ραφαήλ σε εικόνα, μόνο του, κι ήταν απόψε, ολοζώντανος, όμως!
Σχεδόν, σα να μην υπήρχε κάδρο....
Να συμπληρώσω: Έχω δει μεγάλο θαύμα απ' τον Άγιο Ραφαήλ, παλιότερα.
Γιος συναδέλφου μου χτυπήθηκε από αυτοκίνητο, το κεφάλι του κομματάκια.
Έκανα έρανο, πήγα Θεσσαλονίκη με τον άντρα μου, έδωσα τα λεφτά και το βιβλίο του Αγίου Ραφαήλ στην μητέρα, εκείνη ένιωσε την ευωδία και το παιδί... ώρες μετά, άρχισε να συνέρχεται. Έκανε άπειρες εγχειρήσεις στο κεφάλι, πέρασαν χρόνια και χρόνια, χαθήκαμε, αλλά ξέρω ότι ζει, είναι καλά, παλιότερα είχε έρθει υγιέστατος και στο σπίτι μου!
Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον, αντί για αναρτήσεις, θα πρέπει να συμπληρώνω θαύματα που έχω ζήσει από κοντά, για να τα θυμάμαι κι εγώ και για να υπάρχουν.
Άνθρωποι είμαστε, κανένας δεν ζει αιώνια. Δεν μπορεί να τ' αφήνω όλα για τα γεράματα, που ίσως και να μην έρθουν, αλλά να πάω...
Κι αν δεν τα πω εγώ, που έχω πολλά, τότε, ποιος άλλος ξενύχτης; Είναι κι αυτό ένα θέμα! Να μπορείς να ξενυχτάς και κυρίως, να θέλεις!
Δημοσίευση σχολίου