Ροή ημέρας και νύχτας

Η ώρα είναι 1 και 38, ξημερώματα Κυριακής 29 Νοέμβρη 2015, κι ενώ είμαι στον κόσμο μου και δεν έχω ενημέρωση ειδήσεων, πολλών ωρών (ενώ, δεν την προλαβαίνεις, αλλάζει στην στιγμή, ενώ για την σωστή πληροφορία πρέπει να ψαχτείς πολύ) ενώ πολλές φωτογραφίες μου, πήραν ροή αέρα, ενώ ο υπολογιστής κωλύεται, "δεν προλαβαίνει τα πολλάς εντολάς μου..." και επιθυμίες μου, (δεν είχαμε κάνει καμιά τέτοια συμφωνία, μού λέει, ταλαιπωρημένος πολύ και αυτός... δεν το συζητάμε...), ενώ, ήδη, αγχώθηκα, με την ώρα, με πνίγει ροή λέξεων από μέσα - μέσα, που αν δεν γράψω "κάτι" απ' αυτές, τώρα, θα σιωπήσουν και δε θα ξαναβγούν, νιώθω, σα να με απειλούνε...
Δεν φοβήθηκα ποτέ άλλες απειλές, αυτές με κάναν δυνατότερη, μα ξέρω καλά από λέξεις μου που έθαψα η ίδια, σκοτώνουν, γι' αυτό, σ'χωράτε την ροή μου.
Ήθελα να ξεκινήσω απ' αυτή την σελίδα που την ονόμασα πριν κάποια χρόνια και δεν έχει αλλάξει ποτέ της τίτλο: "Θαύματα και Σημάδια".
Στην αρχή έγραφα τα δικά μου που δεν ήταν λίγα και παλιότερα, απλά, βλέποντας πως δεν "ενδειέφεραν", όσο η τέχνη, τα παρέβλεψα... και κατά καιρούς αντέγραφα Βίους Αγιών και άλλα και τα έφερνα εδώ, έτσι, να υπάρχουν, είτε γιατί μ' άρεσαν, είτε γιατί μάθαινα, είτε για λοιπά πολλά.
ΑΝ ΚΑΙ, σε όποιο μπλογκ κι αν βρισκόμουνα, κατά καιρούς, το Κεφάλαιο Πίστη, δεν λείπει από μέσα.
Άλλο ήθελα, όμως να πω.
Αλλού ήθελα να καταλήξω.
Δεν είμαι πολυδιαβασμένος άνθρωπος, ούτε στα μέσα και στα έξω Πολιτικής, Θρησκείας, Πολιτισμού και τεχνών, Κομμάτων, Συλλόγων, κ.λ.π. δεν κατέχω πολλά, κάποτε ντρεπόμουνα γι' αυτό, τώρα το χαίρομαι, λιγάκι.
Είναι καλό να είσαι αγράμματος, τελικά, γιατί βάση των γνώσεών σου και της νοημοσύνης σου, λειτουργείς και ανόλογα κρίνεσαι. Οι άλλοι δεν έχουν πολλές απαιτήσεις από σένα, κι είναι καλό!
Άλλο να είσαι πράγματι φιλόσοφος και να λες: "Ουδέν Οίδα", κι άλλο, πράγματι, να μην κατέχεις, κι απλά... να "μαζεύεις" και να κρατάς σαν φυλαχτό, ότι, δεν μπόρεσες να κατέχεις...
Αυτό ήθελα να πω.
Ώς "αγράμματη" μπορεί να έχω φέρει εδώ, σ' αυτή την σελίδα, που μόνη της αποφασίζει πια, τι θα κρατήσει και τι θα πετάξει εκτός (δεν υπακούει ή δεν δέχεται κάποιες επιλογές μου, σα να λέει Κάποιος, ΟΧΙ!) και άρθρα που είναι από χέρι Διαβόλου, μπορεί και Ψέμα, μπορεί και μη ακριβές.
Κάποτε τα πράγματα στο ίντερνετ, ήταν πιο εμπιστεύσιμα, (παρόλο που δεν είχα τεχνικές γνώσεις), τώρα, δεν εμπιστεύομαι, δεν ξέρω αν αυτά που γράφω απόψε, αν θα παραμείνουν έτσι και αύριο. (¨Όχι επειδή τα άλλαξα εγώ, φυσικά!)
Ήθελα να σας πω, πως: Όλοι μας είμαστε άξιοι και μπορούμε να επιλέξουμε το ΚΑΛΟ απ' το Κακό, την αλήθεια απ' το ψέμα, ακόμα κι αν βρίσκεται μόνο σε μια φράση, ενός κακοπροαίρετου blog.
Δεν είμαι θρησκόλητη, τόσα κατέχω απ' την ζωή μου στα δύσκολα, τόσα θυμάμαι απ' το σχολείο και το Κατηχητικό και ήμουνα πολύ καλή μαθήτρια, πάντα, στα θρησκευτικά.
Πολλά ξέχασα, γερνάω, μα οι ρίζες μου, παραμένουν γερές, όσον αφορά την Πίστη μου.
Δεν ακολουθώ γραμμές ή συμφέροντα, λειτουργώ αυθόρμητα, με ότι μ' αγγίζει ή μου μιλάει, χωρίς προθέσεις.
Σέβομαι την πίστη καθενός, αρκεί να σέβεται και την δική μου, έτσι, όπως την νιώθω, μόνο γράφοντας και όχι πυροβολώντας ανθρώπινες ζωές.
Διαφωνώ με πολλούς αυστηρούς κανόνες της Εκκλησίας μας (απ' όσους ξέρω, δηλαδή), επειδή είχα μια (λάθος;) μάννα που επειδή με τάϊζε ντοματόρυζο (αλάδωτο) όλη την βδομάδα, τα Σάββατα, αν μας έδινε ο χασάπης κόκκαλα (και τα έβραζε και τα έκανε λίπος), αν είχε και κανένα ξεχασμένο κοψιδάκι, μού το έδινε να το φάω, να δυναμώσω, χωρίς να το θεωρεί αμαρτία, ότι την Κυριακή το παιδί της θα κοινωνούσε και με έπεισε γι' αυτό.
Κοινωνάω εύκολα, πια, μετά από αυτοτιμωρία 24ων ολόκληρων χρόνων, από τότε που Έφυγε η μάννα, με δυο εξαιρέσεις ανάμεσα, στο Φευγιό των πεθερικών μου.
Αν πετύχω Θεία Κοινωνία και ο Χριστός μας, με καλεί με τα Σημάδια Του, ναι, πάντα θα είμαι κι εγώ Εκεί, στην σειρά, ότι κι αν έχω φάει.
Φαίνεται ο άνθρωπος απ' την εικόνα του, πόσο τρώει, αν πρέπει, πότε και γιατί.
"Καθαρή συνείδηση", θεωρώ, το καλύτερο φαί.
Όχι, ότι δεν πρέπει να σεβόμαστε, εννοείται!
Υπήρξαν και πολλές φορές που βρέθηκα εκεί, στο Ιερό Μυστήριο και κάθισα εκεί στην άκρη, τιμωρία, όπως και έπρεπε, από μόνη μου, χωρίς να ξεγελάσω, κανέναν!
Αυτό ήθελα να πω.
Μη σας ξεγελάσει η σελίδα μου, λοιπόν, αν έφερα κάποια άρθρα (κατά λάθος) που δεν συμφωνούν με την θρησκεία μας, γιατί είμαι πολύ μπερδεμένη.
Κάποτε, παλιά, είχαμε κι έναν Καζαμία και κοιτάζαμε τα όνειρα ή μας τα εξηγούσαν οι γεροντότεροι.
Δεν ξέρω, αν από τότε, αυτή κίνηση ήταν κακό. (Δες ανάπτυξη στο υστερόγραφο *)
Τώρα, χωρίς να κοιτάξω Καζαμία, ένα όνειρο που είδα, δεν μ' άρεσε.
Ίσως να αφορά και "κάτι" απ' την σελίδα αυτή.
Υπάρχουν πολλές εκδοχές, το σκέφτομαι, ακόμα.
Ίσως, επειδή ζούμε σε μια πολύ μπερδεμένη εποχή, ίσως να πρέπει, τουλάχιστον, να σταματήσω να αντιγράφω και να φέρνω μόνο τις φωτογραφίες μου, παλιές ή καινούργιες (τόσες, περιμένουν!) ή να γράφω μόνο σκέψεις μου, εφόσον μού επιτρέπεται ακόμα και μπορώ, να έχω προσωπικό-δημόσιο ημερολόγιο.
Αυτή είμαι, καλώς ή κακώς, διορθώνομαι, κι αυτό, πάλι από ένστικτο, και ΆΛΛΑ. (Άλαλα)
Υγ. Δεν ξέρω, αν η εποχή μας πλησιάζει στο τσιπάκι ή περάσαμε όλοι ήδη, από κει, χωρίς να το καταλάβουμε και τώρα, αργότερα, το μετά μας... θα φανεί.
Κι αυτό το ψάχνω, δεν ξέρω αν θα μ' αξιώσει να το δω, εύχομαι όλοι όσοι με διαβάσατε, να το δείτε και είναι ΚΑΛΟ και πραγματική Άνοιξη!
Αν πω, ότι το αηδονάκι που κελαηδούσε χθες βράδυ, μου κάνει συντροφιά κι απόψε, μάρτυρες όλη η γειτονιά, μέσ' το καταχείμωνο και τα γενικά σκοτάδια (μέρας και νύχτας), μη με πείτε: τρελή!
Σαλή απ' την Τέχνη και τα καμώματά μου, ναι!
Έτσι με έλεγε ο μπάρμπα - Μήτσος, πριν 15 σχεδόν χρόνια, όταν γυάλιζα με λούστρο στην παλιά αυλή (στο χωριό) τις πολύχρωμες πέτρες που κουβαλούσα απ' την θάλασσα.
Τότε, έβλεπα μόνο τα ωραία και σπάνια χρώματα.
Αργότερα, "έβλεπα" (ανακάλυψα) και πρόσωπα στις πέτρες.
Μού "άνοιξε" τα μάτια μια φωτογραφική μηχανή, γιατί ήξερε να κρατάει καλά τις στιγμές και να μεγεθύνει την εικόνα, με όλες της τις λεπτομέρειες.
Δεν το θεωρώ κακό, ούτε αμαρτία.
Υπάρχουν, σκόρπια τα "σαλά" μου...
Η Τέχνη του ανθρώπου, ψάχνοντας τον Θεό, πολλά δικαιολογεί.
Αρκεί να πηγάζει, να αναγνωρίζει και να καταλήγει Σ' Αυτόν που μας την έδωσε...
Έτσι, σκέφτομαι.
Παρασύρθηκα, τό 'χω.


Αυτά και κούρασα και πήγε 2:52

Υγ* Δεν ήξερα πως δεν κάνει να πηδάμε τα στεφάνια του Άι - Γιαννιού.
Δεν ήξερα πως δεν κάνει να γιορτάζουμε γενέθλια.
Δεν ήξερα πως η μετάφραση απ' τα σύννεφα, του καιρού, των πουλιών, και γενικότερα, πολλά έργα της Φύσης, είναι πρόληψη κακή ή δεισιδαιμονία, όπως το λένε κάποιοι τώρα.
Δεν ήξερα πολλά, δεν ξέρω πια, τι προλαβαίνω να μάθω, να διορθώσω ή να πράξω, μα έμαθα πως ποτέ δεν είναι αργά, να μάθεις αλήθειες που δεν φαντάστηκες ή δεν γράφτηκαν ποτέ, με όποιον τρόπο σου δοθούν, είτε μέσα απ' το σχολείο, είτε απ' το κατηχητικό, είτε "αεράτες", είτε μέσα από ένα σωστό και ολοκληρωμένο βιβλίο, χωρίς διορθώσεις, χωρίς περικοπές και χωρίς παρεμβολές από εποχές, συνθήκες, κ.λ.π.
Υγ** Επίσης, στα μοναστήρια μας, μην ακούσουν για ίντερνετ!
Μεγάλος εχθρός!
(Το ξέρω από πρώτο χέρι, μα αυτό είναι η εξέλιξη της ζωής. Πώς να το κάνουμε;)
Αντίθετα, οι Εκκλησιές μας, σε πρώτο πλάνο, (ιντερνετικά) απ' την ίδια την Εκκλησία.
Μπερδεύτηκα.
Πού είμαι λάθος, που "έτυχα" και άνθρωπος που θαύμασε την ανθρώπινη Τέχνη, κι έχασα τόσον χρόνο ζωής; (Να μείνει το ν, ν' ακουστεί καλά.)

Θεό, όπως τον φαντάστηκα, πουθενά δεν είδα, εκτός απ' τα φυσικά Σημάδια Του, που τα γράφω, κιόλας, η καημένη... και κινδυνεύω να θεωρηθώ και τρελή, λες και εμένα, δεν μ' αρέσουν τα "ωραία" της ζωής, λες κι εγώ κατούρησα σε πηγάδι!

Σ' χωράτε με, τσιπαρισμένοι, έτσι κι αλλιώς, όλοι μας και προ πολλού.
Ειδικά αυτοί που τόλμησαν και ξανοίχτηκαν στις θάλασσες του ίντερνετ με βάρκα την ελπίδα και χωρίς να ξέρουν από σύνορα, κυρίως γεωγραφικά, γιατί τα ηθικά, αν τα έχεις, δεν τα χάνεις, ποτέ!

Να φύγει κι ανάρτηση, έτσι, δεν με πειράζει, καθόλου!
Να ξεκουράσω και σας, να ξεκουράσω και τον υπολογιστή, να φάω κι εγώ, ότι έχει η κατσαρόλα μας, ευλογημένο να είναι και να υπάρχει, να λες!
Πρόβα στη νηστεία, δεν γίνεται.
Ο νηστικός, καταλαβαίνει καλύτερα.
Κι ο Θεός μας, κάτι "τέτοια", τα σ'χωρνά, είμαι βέβαιη!