Και μετά,ο οδηγός της "παρέας" κοντοστάθηκε και με ρώτησε:
"Κατερίνα, θέλεις να κατέβεις κι εδώ;"
Ήθελα, μα με τι θάρρος.
Όλη η παρέα είπε: "Σίγουρα θα είναι κλειστή!"
Ο οδηγός όμως, συμπλήρωσε:
"Θέλεις Κατερίνα, να κατέβεις να δεις;"
"Θα κάνω γρήγορα! Ευχαριστώ! Μόνο ένα κεράκι θ' ανάψω και θα τρέξω!"
Τρέχοντας να βρω την είσοδο, ρώτησα δυο κυρίες που κοντοστέκονταν και μιλούσαν:
"Η εκκλησία είναι κλειστή;"
"Ναι..." μου απάντησε η μία κυρία.
Τελίτσες; Γιατί;
"...αλλά θα ανοίξω για δυο λεπτά, γιατί θέλουμε κάτι!"
Τρέχοντας πήγαμε και οι τρεις!
Τρέχοντας έλεγα: "Ευχαριστώ", τόσο σ' εκείνες, όσο και στην "παρέα", όσο και Κει ψηλά!...
Η "παρέα" "έπαθε" "λίγο" μαζί μου, απ' τα γενικά της ημέρας και απ' τα λίγα που τους είπα, μα όλα αυτά είναι για βιβλίο, κι όχι για δω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου