Μα, ναι, ήταν κλειστή, το έβλεπα από μακριά, μα συνέχησα να πηγαίνω.
Ήμουνα αποφασισμένη να αφήσω το "Δώρο" μου, είτε θα το κρέμαγα στο πόμολο της κλειστής πόρτας, είτε θα το παρέδινα δίπλα στην πολύ φιλόξενη ταβέρνα.
Δυο βήματα με χώριζαν απ' το να δοκιμάσω το πόμολο της κλειστής πόρτας, όταν άκουσα μια αντρική φωνή να μου λέει:
"Μόλις είχα φύγει, μα σας είδα και γύρισα. Θέλετε να σας ανοίξω;"
Αν ήθελα;
... Άργησα λιγάκι και η παρέα έσκασε να με περιμένει μέσα στ' αυτοκίνητο, με κατάματα τον ήλιο!
Αυτά για κει, εν ολίγοις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου