Πολλοί οι τίτλοι...

Συγκλονισμένη απ' τη νύχτα και τη μέρα, απ' τα εδώ κι απ' τα Εκεί, κι απ' τα Παραπέρα....
Μόνο που δεν πρέπει να τα γράψω στα βιαστικά, γιατί όλη η ουσία βρίσκεται στην λεπτομέρεια και στις επεξηγήσεις.

Ένα "Ευχαριστώ" κι ένα γενικό "Γιατί, σε μένα;" πάντα θα πλανάται, ακόμα....

Γιατί υπάρχει διαφορά στο να πηγαίνεις μόνος σου "κάπου" κι άλλο να σε πηγαίνει η ζωή από μόνη της Εκεί!

Διαλεχτή, χρέος ή τιμωρία;

Δεν ξέρω.

Εκείνο που μου εξηγήθηκε απλόχερα αυτές τις μέρες είναι:

"Να, ο λόγος για το ανεξήγητο φαινόμενο να γράφω!"

Όσο κι αν το υποτιμώ, έχει τον σκοπό Του!

Δεν θα το ξαναυποτιμήσω, γιατί δεν έχω το δικαίωμα και κυρίως, γιατί δεν είναι δικό μου, ούτε τυχαίο χάρισμα.

Αυτά τα λίγα, σαν σφραγίδα ζωής αυτή την εβδομάδα.