Λίγα λόγια συγκεντρωμένα για την εκδρομή στην Ιερά Μονή Αγίου Προδρόμου, στην Ανατολή Αγιάς

..... (αντί προλόγου)
Τρίτη βράδυ ήμουνα στο μάρκετ. Θα έπαιρνα μετρημένα πράγματα, κάτι κοίταζα στα ράφια με τα κεράκια, όμως, αν είχαν κόκκινα, από εκείνα που έπαιρνα παλιά. Δεν είχαν, όμως....
Πριν γυρίσω απ' την άλλη πλευρά (πίσω μου, δηλαδή), να πάρω φυτιλάκια για το σπίτι μου, χτύπησε το κινητό μου.
Ανησύχησα, γιατί είναι μόνο για έκτακτα και το έχουν μετρημένα άτομα. Δε μ' αρέσει το κινητό, γενικά, τα τηλέφωνα.
Ακούμπησα κάτω την τσάντα και κάθισα κούκου, να το ψάξω, να προλάβω πριν κλείσει, γιατί μετά, αν και κάτι ξέρω εδώ στον υπολογιστή, εκεί δεν θέλησα ποτέ να μάθω. (Ας πούμε, έχει καμιά 80αρια αδιάβαστα μηνύματα. Σήμερα είδα, πως ο γιος μου μού είχε στείλει μήνυμα Κυριακή ξημερώματα, ότι θα αργήσει!)
Άντε, μέσα στο χάος της τσάντας, (εκεί που σμίγουν πορτοφόλια με καλώδια μηχανής, βιβλία, ημερολόγια, μολύβια, κ.λ.π.) άντε, να το βρεις!

...Πολυλογώ. (Είπαμε: Με αυτά και με τα άλλα, καταπιέσαμε την δική μας έκφραση και εκτόνωση, γνωστόν. Πάει ο χειμώνας μας! Του χρόνου, να είμαστε καλά!)

Ήταν μια φίλη.
"Κατερίνα, δε θα πάμε στην Παναγία Ξενιά, γιατί δεν ξέρουμε πως θα βρούμε το ποτάμι, αλλά, θα πάμε στον Μοναστήρι του Άγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Θέλεις να έρθεις εκεί;"

Τί είπε;
Το πήρα σαν κάλεσμα...
Πέρασα ποτάμι την Κυριακή (βιντεάκι - κεφάλαιο αδελφός), δεν ήθελα άλλα, τόσο γρήγορα... Έχω κι άλλο ποτάμι (βιντεάκι - κεφάλαιο παππούς), ήθελα να ξεφύγω από μελαγχολίες, πάλι, άλλωστε, είχα ξαναπάει στο αντρικό μοναστήρι της Παναγίας Ξενιάς (ΕΔΩ), σ' αυτό το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, δεν είχα ξαναπάει!
Χάρηκα αφάνταστα, φυσικά και είπα: "Ναι! Εκτός απροόπτου!"

Οπότε, πήρα κι άλλα φυτιλάκια, λιβάνι, καρβουνάκι, κ.λ.π.

... Όμως, να εξηγήσω "τι σημαίνει για μένα, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος":

Η ταυτότητα γράφει λάθος, αλλά κατά τα λεγόμενα της μάννας και άλλων, γεννήθηκα ξημερώματα στις 29 Αυγούστου 1960 και έψαχναν την μαμή, γιατί ήταν στο πανηγύρι τ' Άι - Γιαννιού, στο Χορευτό. Τότε εορτάζεται η αποτομή της Τίμιας Κεφαλής του. Πάντα, από παιδί, τα γενέθλιά μου τα γιορτάζαμε, τότε. Στα 18 ήρθε η ταυτότητα, κι εκεί διαπίστωσα το λάθος. (Αναριθμητισμός; Δεν ξέρω. Αργότερα τα γράφανε τότε τα παιδιά, νωρίτερα, ποτέ!)

Στο χωριό μου, την Ζαγορά Πηλίου, ΕΚΕΙ, δίπλα στον Σχολείο του Ρήγα Φερραίου, του Βελεστιλνή, είναι το μεγάλο Εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννου και δίπλα το Νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου.
Εκεί πήγαινα από παιδί, με το Σχολείο, κι αργότερα, για να χαιρετήσω τους δικούς μου. Καθώς Έφυγε η μάννα, δε, πρώτα πάω εκεί και μετά στο σπίτι...
Άπειρα τα βιντεάκια, ας μην ψάχνω...

"Κουβέντα" λοιπόν, μεγάλη με τον Άγιο Ιωάννη, δεν το συζητάμε! Άκουσε τόσο πολύ τις προσευχές μου, που εδώ και πάρα πολλά - πολλά χρόνια, ενώ τα κυκλάμινα έβγαιναν Οκτώβρη και μετά, μού "μαρτύρησε" μια κρυψώνα και έβρισκα κάθε φορά, την ημέρα των γενεθλίων μου, Αύγουστο!
Και δεν συζητάμε για τα τελευταία χρόνια που άλλαξε το κλίμα! Πριν 9!
Πριν δυο χρόνια (ή τρεία; να μην ανατρέχω σε βιντεάκια και κείμενα και ξημερώσει - σκόρπια είναι, σαν κι εμένα), μού είχε έκπληξη, εκεί κοντά Του!
Τώρα, πια, κατεβαίνουν παρακάτω... κοντεύουν να φτάσουν Χορευτό! (Μάλλον, ΄"άκουσε" και τα γραφόμενα μιας ηρωίδας Κυκλαμίνας, που έμεινε μισή, στα γραμμένα της! Δεν εξηγείται, αλλιώς!)

Στο Χορευτό, για να γίνεται πανηγύρι, εννοείται πως υπάρχει το εξωκκλήσι Του! (Δίπλα στα θέματα, θα τα βρείτε όλα!) Πάω πάντα, εκεί είδα και το ουράνιο τόξο, μετά τον κατακλυσμό, πρόπερσι!

Άλλο: Είχα χαθεί πέρσι με μια φίλη, με θυμήθηκε όμως σε μια εκδήλωση στον Παλαιό Πλάτανο Αλμυρού, που φυσικά, με συγκλόνησε ο καμμένος Ιερός Ναός Του!

Και τώρα, άλλαξε το πρόγραμμα της εκδρομής!

Πόσες "συμπτώσεις";
Πόσα άλλα ακόμα, άγραφα ή και γραμμένα;

Οπότε, λογικό ήταν, να το πάρω σαν "κάλεσμά" ΤΟΥ!
Για κάποιον λόγο, νόμιζα, ότι ήθελε κάτι να μου "πει"!
Είχα αγωνία, είχα δουλειές, δεν θα άνοιγα υπολογιστή, ήθελα όμως και να μάθω περισσότερα, να ψάξω, να μάθω, προσπαθώ τελευταία, να μην πηγαίνω ανημέρωτη, πουθενά, γιατί ξεμένω από κάρτες στην φωτογραφική μηχανή μου. Αν κάτι παραπάνω ξέρω, κρατάω τα κουμάντα μου...

Αν μπεις στο ίντερνετ, κάτι θα άλλο θα σού τραβήξει την προσοχή. Είτε είδηση, είτε μήνυμα, είτε σχόλιο, σίγουρα, εύκολα θα ξεφύγει ο νους, γι' αυτό και παραμελώ φίλους, γι' αυτό και κατέβασα τις ονομαστικές μου σελίδες απ' το Φεις. Αν έχεις να κάνεις με Πατρίδα, φίλους, συγγενείς ή με πολλούς Καλλιτέχνες (συγγραφείς, ποιητές, ηθοποιούς, τραγουδιστές και ειδήσεις, κ.λ.π.) σίγουρα πας ξημέρωμα, χωρίς να πεις τα δικά σου, συχνά τα ξεχνάς, κιόλας!

Εκείνο το βράδυ, με κυνηγούσε και ο χρόνος, όσο μπόρεσα, αντιστάθηκα.
Έτσι, πέτυχα εύκολα, την σελίδα της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου  Ανατολή Ελλάς (ΕΔΩ) . Λόγω ελλείψεως χρόνου, διάβασα λίγο βιαστικά, είδα λίγες εικόνες, Παλιός Ναός, Νέος Ναός, Άγιος Δαμιανός, έμαθα για τα ζώα, τα σπόρια, κάτι για το νερό, έπιασα, δυσκολίες πολλές, αγώνας, "ΝΑΙ!", είπα, θα πάω και θα βοηθήσω κιόλας, όσο με παίρνει και παραπάνω απ' ότι μπορώ!

(Εδώ θα ήθελα να γράψω το τώρα μου, αλλά... θα κάνω υπομονή να το γράψω παρακάτω. Ώρα 3:17, ξημερώματα του Λαζάρου 2015)

Απ' την νύχτα ετοίμαζα, τί να πάω, μην τα ξεχάσω το πρωί!
Είχα και σπόρια! και τί σπόρια! Απ' τις παλιές και τις νέες νεροκολοκύθες μου! Θα τους πήγαινα.
Κράτησα ελάχιστα, αν και μού ζήτησαν πολλοί! Μπορούν να τις φυτέψουν, ν' ανταλλάξουν και σπόρια, μπορούν και να ζωγραφιστούν, ακόμα και για να κουβαλήσουν νερό!
Τόσο αυθόρμητα το σκέφτηκα, έτσι και ετοίμασα το σακκουλάκι, και μετά σε άλλο, με οδηγίες, συν, ότι πήρα απ' το μάρκετ, φυτιλάκια, καρβουνάκια, λιβάνι. Λαδάκι απ' του σπιτιού, λουλουδάκι απ' το μπαλκόνι. Δυο τα κυκλάμινα... δυο οι γαρδένιες, επέλεξα την μικρή, γιατί, αυτή με τον κορμό, ήταν ταμένη για τον Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης, κι ακόμα να μού ανοίξει δρόμους, να πάω!

3:27 Τώρα στα γρήγορα.
Όταν πλησιάσαμε εκεί, έξω στο πάρκινγκ της Ιεράς Μονής, όλοι οι πιστοί τράβηξαν μπροστά, εγώ έμεινα να κοιτάζω εκείνα τα ερρείπια! Ανατρίχιασα!
"Τί είναι;" ρώταγαν κάποιες κυρίες.
"Μη μού πεις, το Παλιό!" παραμιλούσα. Δεν είχα προλάβει να τα διαβάσω όλα, δεν είχα δει όλες τις εικόνες της σελίδας, έμεινα πιο πολύ στα ζώα, στα σπόρια, στην σκληρή δουλειά των καλογριών!

Μας υποδέχτηκαν, γήινοι Άγγελοι! Νεότατες, μαυροντυμένες με ράσσα, κοπέλες, σαν τα κρύα νερά! (Κάθε χώρας! Ρωσίδες, Αγγλίδες, κ.λ.π.  Τό μόνο μοναστήρι που έχει τόσο νέες και από διαφορετικές χώρες, καλόγριες!)

Έδωσα τι ήταν να δώσω, πριν μπω, εδώ τα σπόρια μου, εκεί το σακκουλάκι μου, αυτό, πουθενά!
"Ω! Θα το ξέχασα σπίτι!)
(Για να μην επανέρχομαι, εξαφανίστηκε το σακκουλάκι, με όλα μαζί, συν τις οδηγίες μου και τα τηλέφωνά μου! Απ' την ώρα που το ετοίμασα, δεν το ματαείδα! Κι όμως, ότι ετοίμαζα, το έβαζα στον έξτρα σάκκο που είχα πάρει στην πλάτη! Τα έψαχνα, αλλά νωρίς σκέφτηκα, ίσως ο Άγιος να μην τα ήθελε και να μην ήταν σωστό, γιατί το θέμα πάει λίγο στο αστείο, μ' αυτά τα σπόρια, απ' τις νεροκολοκύθες. Σχεδόν, ντράπηκα, όταν μού "μιλούσαν" τα ερρείπια... του Παλαιού Μοναστηριού. (Και να σκεφτείτε, έβλεπα από μακριά, ότι φαίνεται στις φωτογραφίες μου!)

...Κάτι ρώτησα, μπαίνοντας στο Νέο Μοναστήρι, του Αγίου Δαμιανού (αν είχαν εικόνα του Αγίου Εφραίμ), μπήκα, άναψα τα κεράκια μου, κατανυκτικός και τόσο ζεστός ο χώρος, (απ' όλα τα είδη Φωτός) μα το πιο Φωτεινό, ήταν εκεί στην Σκάλα για το πατάρι!

...Με πόνεσε...
Χαιρέτησα τόσους Αγίους, για να Τον φτάσω! Όλοι οι Άγιοί μας είναι τιμώμενοι, πόσο μάλλον οι τοπικοί μας, μα... ο Άγιος Ιωάννης;
Ο Άγιος Ιωάννης;
Χριστός, Παναγία, Άγιος Ιωάννης, πάει μετά! Ο Πρόδρομος και Βαπτιστής, και Μαθητής και Άγιος;
Και να Τον ψάχνω;

Δε με "χωρούσε"... ωστόσο, ο χρόνος έτρεχε. Το ηλιοβασίλεμα θα πήγαινε για ν' Ανατείλει στην υπόλοιπη γη, μία καλόγρια εξηγούσε την Ιστορία της Ιερά Μονής, κατά πού να κάνω;
Ούτε τσιγάρο, ούτε τουαλέτα;
Μη μας πιάσει η νύχτα...

...Με "μάζεψαν" να φωτογραφίζω τις Ιερές Πέτρες, από άλλη οπιτική γωνία, με θέα το φράγμα απ' τα ζώα.

Πού σε πονεί και πού σε σφάζει!...

Ούτε στο Μουσείο της Ακροπόλεως δεν ένιωσα έτσι, εκεί, στο κενό της έβδομης Καρυάτιδας!

Κάποιος με είδε. Είπα την σκέψη μου δυνατά.
"Πάρε μια μικρή πετρούλα, τότε!..."
"Εγώ; Από κει; Ποτέ!"

...Κι όμως, μού έδωσε ένα ξύσμα πέτρας και το έβαλα στο τσαντάκι μου...!

Γυρίζοντας στο πούλμαν, είδα εκείνο το κίτρινο ταμπελάκι. Με γυαλιά ή χωρίς, έβλεπα ένα χρυσό παραθυράκι στον κορμό ενός γυμνού δέντρου, που σκορπούσε ακτίνες φωτός! Μια αναμμένη ελπίδα! Μετά είδα το ταμπελάκι... όταν το "επεξεργάστηκα" πολύ, από κοντά.

Η γλυκύτατη καλόγρια, μάς εξήγησε για τις αμέτρητες δυσκολίες που πέρασαν και περνάνε, ακόμα, ώστε να τα καταφέρουν με τις "πλάτες" τους (μιλάμε, σκληρές δουλειές για γυναίκες!) και με την βοήθεια των πιστών, έφτασαν ως εδώ!

Να αξιώσουν και να τιμήσουν τον Άγιο Δαμιανό, που είναι τοπικός Άγιος, και με σκοπό να αναστηλώσουν το Παλιό Μοναστήρι και τον Παλιό Ιερό Ναό, όσο γίνεται!

Κάτι που επείγει όμως, πρώτα, είναι ... εκείνο το φράγμα, που πολύ με πόνεσε. ...
Μια περίφραξη ξεχωριστή, κι ένας διάδρομος ανάμεσα, ώστε να μην "μπερδεύονται" οι ματιές... και για να έχουμε κι εμείς οι πιστοί, μια πιο κοντινή εικόνα του παλιού μοναστηριού, ίσως δυνάμωνε το μέσα μας πιο πολύ, όσο και την διάθεση για περισσότερη οικονομική βοήθεια και για περισσότερες "φωνές" που θα πραγματοποιούσαν το όνειρο, να γίνει πράξη και όχι μόνο!


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Εγώ, που εννοείται, ενημερώθηκα λίγο, πριν πάω,
εγώ, που νόμιζα, πως με κάλεσε για Άλλον σκοπό,
εγώ, που κάνω την έξυπνη σε όλα,
εγώ που έψαχνα τα κολοκυθόσπορά μου,
εγώ, που θεωρώ ότι οι μοναχές πρέπει να προσεύχονται και να χαμογελούν στον κόσμο, για να απαλύνουν τον πόνο τους,
εγώ, που δεν θα διέθετα εύκολα την ζωή μου, σε τόση τυράγνια" στα 26 μου, στα 30, 35, για την Πίστη μου,
προσβάλλομαι να είναι αυτές οι μοναχές στο μαντρί,
ν' αρμέγουν πρόβατα,
να σκάβουν κήπους και βουνά,
όταν σε άλλα μοναστήρια, δεν μπορείς, ούτε να προσκυνήσεις απ' τον κόσμο!

Γιατί, λέτε, ο Άγιος Εφραίμ, σώπασε και μού "δείχνει" Ψηλότερα;
Γιατί, όλοι οι Άλλοι Άγιοι, υπήρξαν πολύ αργότερα!

Ώρα 4:32 και ήταν 3:17, όταν είδα λεπτομερώς, αυτά τα λόγια και κυρίως τις εικόνες, ΕΔΩΩΩΩΩ!

Ίσως, να ήμουνα ακόμα Εκεί, να φωτογράφιζα... αν είχα περισσότερη οπτική πρόσβαση!

Άι - Γιάννη μου, απορώ, πως μ' "άφησες" να γράψω ένα τέτοιο, κείμενο!
Ούτε παπάς, να ήμουνα!
Θέλει διορθώσεις!
Να το δημοσιεύσω;
Και τις μοναχές που τις είπα "καλόγριες";
Κι είναι και νιες!
Και τα ορθογραφοσυντακτικά μου;
ΕΣΥ, θα μού πεις!

Υγ. Ο άντρας μου, ξύπνησε μόνος του!
Υγ. Ο Άγιος, μάλλον "Ναι", λέει...
Υγ3 Διορθώνω μετά. Επείγει ο ΣΚΟΠΟΣ!

****
6:44 μ.μ. Σαββάτου
Διόρθωσα κάτι λίγα και "έκλεψα" και τις φωτογραφίες...

 Για όσους δεν έχουν χρόνο να επισκεφθούν την σελίδα, αναμεταδίδω τα βασικά:



Ἡ ἔντονη ἐπιθυμία τῆς ἀδελφότητας εἶναι ἡ ἀναστήλωση τῆς παλαιάς Μονής καί τοῦ καθολικοῦ μέ τίς σπάνιες καί πολύτιμες τοιχογραφίες τοῦ. Ὡς πολιτιστικό καί θρησκευτικό μνημεῖο ἔχει μεγάλη σημασία γιά τήν Ἑλλάδα ἀπό πλευρᾶς ἱστορικῆς καί καλλιτεχνικῆς, καί εἶναι ἕνα ἀπό τά ἀξιοθέατα τῆς Θεσσαλίας. Το κόστος ὅμως τῆς ἀναστηλώσεως εἶναι πολύ μεγαλύτερο ἀπό τίς οἰκονομικές δυνατότητες τῆς Μονῆς. Οἱ ἀδελφές έκτιμοῦν πολύ κάθε βοήθεια πρός αὐτήν τήν προσπάθεια.



Κοντά στήν Μονή ἔχει ἤδη ἀνοιχθεῖ ἔνα πηγάδι, ἀλλά χρειάζονται ἀκόμα μία ἀντλία καί ἡ σύνδεσις μέ τὸ ἠλεκτρικό δίκτυο, ὥστε τὸ νερό νά φτάσει στό Μοναστῆρι. Αὐτό τό πηγάδι θά ἀνακούφιζε τήν σοβαρή ἔλλειψη νερού τούς καλοκαιρινούς μήνες, κατὰ τοὺς ὁποίος δυσκολεύεται τόσο τό μοναστήρι ὅσο καί οἱ γείτονές του.


Θά πρέπει νά κτισθεῖ ένα μικρό παρεκκλήσιο στό κοιμητήριο τῆς Μονῆς.


Σέ μία πτέρυγα τοῦ κυρίως κτηρίου τοῦ “νέου” μοναστηριοῦ, τό πάτωμα ἀκόμα δέν ἔχει ὁλοκληρωθεῖ.


Κάθε οἰκονομική προσφορά βοηθᾶ σημαντικά. Ἐπἰσης εἶναι πάντα εὐπρόσδεκτη βοήθεια σέ πρακτικές ἐργασίες.
Τράπεζα Πειραιώς
BIC: PIRBGRAA
IBAN: GR 28 0171 2490 0062 4901 0118 336