Prince of Peace - "When we are most vulnerable and feel we are in danger of losing everything, Christ is our peace." http://myocn.net/prince-of-peace/
Ο πρίγκιπας της ειρήνης - " όταν θα είναι πιο ευάλωτα και νιώθεις κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα, Χριστέ μου, είναι η Ειρήνη." http://myocn.net/prince-of-peace/
Αυτή την ανάρτηση την πέτυχα το πρωί, πριν κοιμηθώ. Το αίμα στα χείλη του Χριστού, με τρόμαξε, πάλι... Όλο και "κάτι" λέει, τον τελευταίο καιρό, δυστυχώς, ΜΑΣ! Καλά κι ευλογημένα νά 'ναι τα "σημάδια" μου που άθελά μου, υπάρχουν, όμως! Όσο κι αν με την λογική, προσπαθώ να τα προσπεράσω, δεν γίνεται. Με ξαναπάει εκεί η επαλήθευση, οπότε...
Μακάρι να υπάρχουν χαπάκια... για τέτοιες περιπτώσεις... δεν το έψαξα. Δεν ξέρω, αν, είχαν πάρει χαπάκια, όλα τα αθώα θύματα στο Παρίσι, Αν, θα είχαν σωθεί... Νομίζω, δεν υπάρχουν. Οπότε, αφήστε με να ζω την φυσιολογική μου ζωή και να σας ενημερώνω χωρίς δισταγμούς, για ότι "ανεξήγητο" μού συμβαίνει και βάση της ζωής σας και των Πιστεύω σας, ίσως βοηθηθείτε κι εσείς. Έχω τετράδια, μπορούσα να σημειώνω εκεί. Θα ήμουνα όμως, εγωίστρια ή δειλή και τίποτα απ' τα δυο δεν είμαι. Αυτά. Και μακάρι, να μην ξαναγράψω "αυτά", να εξηγώ λεπτομέρειες (Νταν- ρολόι εκκλησιάς 9) ώστε, εσείς που ξέρετε κάτι παραπάνω, να καταλαβαίνετε ακόμα περισσότερα, πολύ πριν από μένα και να προλαβαίναμε πολλά.
Γιατί, αν ήξερα να ζωγραφίσω στο πρόσωπο στο προσκυνητάρι, πριν λίγες μέρες, κι αν η φωνή μου ήταν πιστευτή κι από θέση, ίσως προλαβαίνονταν αυτή η σφαγή.
Το γατί μου (δάκτυλος Θεού- κανονικότατα - ασπρόμαυρο) ήρθε και με διέκοψε, ήθελε αγκαλιά. Σπάνια το κάνει. Το "νιάου" της, σα να ήταν "Ναι". Όταν την έδιωξα απαλά, με δάγκωσε πάλι. Η διπλή όψη.... ....
1 σχόλιο:
Αυτή την ανάρτηση την πέτυχα το πρωί, πριν κοιμηθώ.
Το αίμα στα χείλη του Χριστού, με τρόμαξε, πάλι...
Όλο και "κάτι" λέει, τον τελευταίο καιρό, δυστυχώς, ΜΑΣ!
Καλά κι ευλογημένα νά 'ναι τα "σημάδια" μου που άθελά μου, υπάρχουν, όμως!
Όσο κι αν με την λογική, προσπαθώ να τα προσπεράσω, δεν γίνεται.
Με ξαναπάει εκεί η επαλήθευση, οπότε...
Μακάρι να υπάρχουν χαπάκια... για τέτοιες περιπτώσεις... δεν το έψαξα.
Δεν ξέρω, αν, είχαν πάρει χαπάκια, όλα τα αθώα θύματα στο Παρίσι, Αν, θα είχαν σωθεί...
Νομίζω, δεν υπάρχουν.
Οπότε, αφήστε με να ζω την φυσιολογική μου ζωή και να σας ενημερώνω χωρίς δισταγμούς, για ότι "ανεξήγητο" μού συμβαίνει και βάση της ζωής σας και των Πιστεύω σας, ίσως βοηθηθείτε κι εσείς.
Έχω τετράδια, μπορούσα να σημειώνω εκεί.
Θα ήμουνα όμως, εγωίστρια ή δειλή και τίποτα απ' τα δυο δεν είμαι.
Αυτά.
Και μακάρι, να μην ξαναγράψω "αυτά", να εξηγώ λεπτομέρειες (Νταν- ρολόι εκκλησιάς 9) ώστε, εσείς που ξέρετε κάτι παραπάνω, να καταλαβαίνετε ακόμα περισσότερα, πολύ πριν από μένα και να προλαβαίναμε πολλά.
Γιατί, αν ήξερα να ζωγραφίσω στο πρόσωπο στο προσκυνητάρι, πριν λίγες μέρες, κι αν η φωνή μου ήταν πιστευτή κι από θέση, ίσως προλαβαίνονταν αυτή η σφαγή.
Το γατί μου (δάκτυλος Θεού- κανονικότατα - ασπρόμαυρο) ήρθε και με διέκοψε, ήθελε αγκαλιά.
Σπάνια το κάνει.
Το "νιάου" της, σα να ήταν "Ναι".
Όταν την έδιωξα απαλά, με δάγκωσε πάλι.
Η διπλή όψη....
....
Δημοσίευση σχολίου