Σκέτα λόγια

Μεσημέρι ήρθε, η ώρα πέρασε, τουλάχιστον, από πέντε και μετά θα έβρισκα παπά, αλλά...
"Γιε μου, άσε με εδώ, στο παλιό Νεκροταφείο. Δε γυρίζω σπίτι με αδιάβαστο το στάρι. Πήγαινε εσύ, εδώ θα έρθει νωρίτερα παπάς, ξέρω από παλιά.... είναι σίγουρο, θα το διαβάσω!"

Μ' άφησε τα παιδί, πήγε στις δουλειές του.

Γνωστή μεγάλη είσοδος, ένα τεράστιο χορτάτο κοράκι και μια εξίσου τροφαντή καρακάξα...
Να μην πω... τα δικά μου, για τα πουλιά, είναι αμαρτία, λέει!
Πιστεύω, ναι, και πολύ, αλλά δεν κατέχω πολλά απ' τους ιερούς κανόνες της εκκλησίας μας, δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα, και το πόσο ντρέπομαι, ή νιώθω αμαρτωλή γι' αυτό, δεν ξέρω... είμαι ειλικρινείς πολύ, ως προς αυτά που αισθάνομαι και μού συμβαίνουν.
Εξηγώ, για να μην μπερδευτείτε και νομίζετε ότι αυτά που γράφω, είναι και "σωστά".

Δημόσιο προσωπικό ημερολόγιο είναι, κάτι και σαν εξομολόγηση και είδηση (όταν αντιγράφω θέματα).
Αλίμονο, αν θεωρηθεί η σελίδα μου, τα ανακατεμένα μου και ώς σωστά!

Λόγω της περασμένης ώρας, θα ανεβάσω μόνο φωτογραφίες και δεν εξηγώ άλλα.
Είμαι πολυλογού, ίσως στα σχόλια, άλλη στιγμή.