Λουλούδια... η γαρδένια για τον Άγιο Εφραίμ

Κάπου, πριν ένα χρόνο, περίπου, έγραφα για κάποιες γαρδένιες που είχα αγοράσει.
Αυτή ήταν για να την πάω στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ!
Νόμιζα!
Μετά, δεν άνοιξε Εκείνος, δρόμους να πάω.
Στην αρχή, δεν ήθελα εγώ.
Ήταν όμως, πάντα παρόν και μού έδειχνε άλλα.
Τελευταία, "άντε, να δούμε, πότε θα σου την φέρω", έλεγα, ποτίζοντάς την! "Η δικιά μου ξεράθηκε... (Είχα πάρει ίδια, μικρότερη.)
Χθες,  κοίταζα τις κατάξερες μοκαμβίλιες, και στεναχωρέθηκα. "Άντε, να τελειώσω με τις μετακομίσεις και τα χαλιά και να γεμίσω το μπαλκόνι μου λουλούδια ζωντανά", σκέφτηκα "αν και θα λείπω, συχνά" η δεύτερη σκέψη, "ποιος θα τα ποτίζει;"
Σήμερα, δηλαδή, χθες βράδυ Τετάρτης, ενώ την πότιζα, είπα πάλι το γνωστό: "άντε, να δούμε..." και τότε είδα, πως ήταν γεμάτη μπουμπούκια!
Συνάμα, η μία μοκαμβύλια, ξύπνησε!
Το πόσο χάρηκα!...
Μηχανή, φωτογραφία, ε, αφού έχω!
Κόβεται η συνήθεια;

..... Ήρθαν κι αυτές!
θα το ήθελε!
Λείπει η 1974 να το ψάξω την μέρα.