Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Απόκριες

Απόκριες
Η ελληνική αποκριά έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Συνδέεται µε την λατρεία του ∆ιονύσου, θεού του κρασιού και των εορτασµών. Η αγγλική λέξη «carnival» προέρχεται από το λατινικό «carnem levare» ή «carnis levamen», που σηµαίνει «διακοπή της βρώσης κρέατος». Στα ελληνικά χρησιµοποιείται η λέξη «αποκριά» και σηµαίνει ακριβώς το ίδιο.  Αυτή η δηµοφιλής παράδοση προέρχεται από τις παγανιστικές τελετουργίες των αρχαίων Ελλήνων και τις γιορτές προς τιµή του ∆ιονύσου, θεού του κρασιού και της ευθυµίας. Οι άνθρωποι µεταµφιέζονταν σε σατύρους ή φορούσαν µάσκες και ξεχύνονταν στους δρόµους και στις γειτονιές συµπεριφερόµενοι «προκλητικά» µε τολµηρές φράσεις και πράξεις. Αυτό εξυπηρετούσε το σκοπό να επιτρέπεται να εκφράζονται ελεύθερα ερωτικές σκέψεις ενώ έκρυβαν την αληθινή τους ταυτότητα πίσω από τις µάσκες.


Περισσότερα εδώ

Ψυχοσάββατο

Ψυχοσάββατο

Στον εβδομαδιαίο λειτουργικό κύκλο, η προσευχή της Εκκλησίας κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένη στους κεκοιμημένους, σε ανάμνηση της εις Άδη καθόδου του Χριστού κατά το Μ. Σάββατο.
Ψυχοσάββατο όμως θεωρείται κυρίως το Σάββατο πριν την Κυριακή των Απόκρεω και το Σάββατο πριν την Κυριακή της Πεντηκοστής, οπότε και τελούνται επίσημα μνημόσυνα της Εκκλησίας υπέρ των κεκοιμημένων "των επ' ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου, [...] ευσεβώς ορθοδόξων, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομόναχων, ιεροδιακόνων, μοναχών, μοναζουσών, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, αδελφών και συγγενών ημών εκ των απ' αρχής και μέχρι των εσχάτων".
Η ταξη της ημερας υπαρχει στο Τυπικό της Εκκλησίας (βλέπε π.χ. http://www.typikon.gr).
Η καθιέρωση του Ψυχοσάββατου είναι μια υπόμνηση ότι το σώμα θα αναστηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να ενωθεί με την αθάνατη ψυχή σύμφωνα με τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

περισσότερα στην Βικιπαίδεια

Πριν το ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

Καιρό έχω να "ακουμπήσω" στιγμές μου, εδώ...
Γέμισαν οι δίσκοι μου και δε θέλω να χαθούν, "άδοξα"...
Υπήρξαν πέρα από φωτογραφίες, δυνατές στιγμές που σε μένα τουλάχιστον, "κάτι" λένε.
Δε θα χρησιμοποιήσω πολλές λέξεις.
Μόνο ένα "δέσιμο", τόσο όσο, "κάτι" παραπάνω να "λένε"...

Ψυχοσσάβατο σήμερα. Παρασκευή χθες και όλες οι Ψυχές των αγαπημένων μου ανθρώπων, ελπίζω, ότι είναι αναπαυμένες!

Μια αρχή, υπάρχει .ΕΚΕΙ

...Κι ύστερα, αφού ετοίμασα το σταράκι μου, με ότι "υλικά" είχα αυτή τη φορά (γιατί κι εδώ βγήκα εκτός), πήρα τους δρόμους...πρωί πρωί, για τα δικά μου δεδομένα.

Σκεφτόμενη τον ποδαρόδρομο και στο που με βόλευαν τα λεωφορεία, να μην ανεβω-κατεβαίνω με τις τσάντες και βάση και άλλων υποχρεώσεων που είχα, δεν είχα αποφασίσει αν θα διάβαζα το σταράκι στο Παλιό Νεκροταφείο Βόλου, στον Άγιο Νεκτάριο Νέας Ιωνίας ή στην Ανάληψη του Βόλου.

Άφησα το θέμα ανοιχτό, για όπου με βγάλει ο "Δρόμος"...

Αφήνω την ΣΤΑΣΗ, για άλλη Στάση.

Λεωφορείο. Σχεδόν άδειο. Πού να καθίσω; Να εκεί. Στην μονή καρέκλα, κοντά στο παράθυρο.
Η ματιά ακόμα σε γενικό πλάνο.
Κρίμα! Φιμέ τζάμια. Δε θα βλέπω την θέα.
Κρίμα...
Να βολέψω τις τσάντες μου, κι ότι βλέπω...

Τι να δω;
Πρώτο ΣΟΚ!











Υπήρχε μια "Τρύπα" για μένα στο παράθυρο κι ο Ήλιος συχνά μού έκλεινε το μάτι...
...Συνειδητοποίησα ότι είχα αφήσει ήδη πίσω μου τον Άγιο Νεκτάριο, το προσκυνητάρι, το ποτάμι...

...Κατέβηκα στην στροφή. Τα πόδια δεν συμβάδιζαν με το μυαλό. Είχα πει απ' το σπίτι, φεύγοντας, πως... "όποια εκκλησιά βρεθεί ανοιχτή μπροστά μου, εκεί θα διαβάσω το σταράκι μου"!
Περπατούσα... και... σα να ξύπνησα βιαστικά!

"Δεν το πιστεύω!" μουρμούρισα δυνατά, με την έννοια όμως του "Πιστεύω!"
Δεν ξέρω αν το κατάλαβε αυτό η νεοκόρος του Αγίου Νεκταρίου, Βόλου!

"Συγγνώμη!... Είναι κάποιος Ιερέας μέσα;"
"Ναι."
"Μπορώ να διαβάσω ένα σταράκι;"
"Ναι."








Το ΣΟΚ μου, φάνηκε... και το εξήγησα στον παπά - Δημοσθένη.
Ο Άγιος Νεκτάριος με περίμενε εδώ!
Γιατί οι Άγιοι είναι παντού! Δεν έχουν ΣΤΕΚΙ!

Συγκλονισμένη απ' την φωνή του Ιερέα!... Ένιωθα να "τρίζει" η εκκλησιά! Τα αργά και καθαρά "λεγόμενά" του!...
Κάποια στιγμή σήκωσα το κεφάλι. Ζαλίστηκα... Ισορρόπησα μη διακόψω το κάλεσμα των Ψυχών...
Δίπλα μου, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!  Στην γιορτή του γεννήθηκα.
Δεύτερη ματιά δεξιά, τρίτη ματιά μπροστά μου, Άγιοι Γνωστοί...που μού "μιλούσαν"...

Ο ιερέας διάβαζε τα ονόματα...
Αγαπημένα πρόσωπα και άγνωστα μαζί, μα εξίσου διαβασμένα.

Εδώ, δεν έχει φωτογραφίες.

"Θα ξανάρθω, εδώ..." είπα συγκινημένη στον Ιερέα, κι έφυγα....

Απ' έξω, η κίτρινη βιολέτα και ένα άσπρο κουτάλι, με πήγαν αλλού.

Παραπέρα.... ένα κυκλάμινο σε μια βιτρίνα. Πολλές οι τιμές του εμπορεύματος. 15 είχε ο μήνας. Το κυκλάμινο δεν ήταν προς "πώλησιν". Στόλιζε μόνο, την βιτρίνα.


























...Μετά και μετά.... ΟΛΑ είναι "δρόμος". Του δρόμου...