Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Όσο κρατήσει η ζωή, κρατεί κι ο Θάνατος

Σύνορα Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Σύνορα ημέρας Φυγής του αδελφού μου και τριμήνων, μόνη μου...
 Στον Άγιο Νεκτάριο, εκεί που συναντιούνται τα φυσικά μου με τα μεταφυσικά μου, συνάντησα τυχαία (ανέβηκα για πρώτη φορά στον γυναικωνίτη)την εικόνα του Αγίου Νικολάου που μήνες έψαχνα και δεν έβρισκα στο γκουγκλ.
Είναι η ίδια εικόνα που συνάντησα στη Νεκρώσιμη Ακολουθία στο Νεκροταφείου του Ζωγράφου που μου έδωσε δύναμη, τότε και πίσω ακριβώς στον τοίχο έχει ολόσωμη Αγιογραφία του Αγίου Εφραίμ. Ήταν το σημάδι της ημέρας μου, συν νέα άλλα... που ίσως γράψω άλλη στιγμή.

Είμαστε πολύ γελασμένοι αν νομίζουμε πως ρυθμίζουμε τις ζωές μας εμείς!

 Ήθελα να κάνω τα τρίμηνα από χθες, μα τα όλα εμπόδια είχαν τον σκοπό τους.
Δε θέλω να κουράζω εδώ.
Στίγματα θέλω να κρατάω για μένα και για τους δικούς μου.
Έτσι κι αλλιώς, είναι πολλά, δεν χωράνε, δεν προλαβαίνω.

Αιωνία σου η μνήμη, αδελφέ μου!

Ξέρω ότι είσαι καλά, παίρνω τα μηνύματά σου, τα δίνω και στους άλλους που το έχουν ανάγκη.

Ξέρω τι σε κάνει να δακρύζεις και να είναι η σκέψη σου εδώ.

Σου είπα, θα βγάλω τα μαύρα, για να μπορέσω να ανασηκωθώ, να αναστυλώσω κι άλλους. Επιβάλλεται να το κάνω.
Το χρώμα δεν δείχνει πόσο σ' αγαπώ.

Μου απάντησες "ναι" με πολλές αχτίδες φωτός.

Θα το κάνω. Αύριο, μεθαύριο... Μόλις τα βρω... Τα είχα ανεβάσει στο πατάρι... Τόσο βαθιά, τόσο βαριά...

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

ΔΙΚΗ ΣΟΥ...

Κι αυτή η κριτική, ΔΙΚΗ ΣΟΥ, Άγιε Εφραίμ!

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"....


Κυριακή, 17 Ιουνίου 2012

Κώστας Λιάπης



"Πατέρα", σήμερα "μίλησε" ο Κύριος Κώστας Λιάπης στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ!
Εγώ... ότι και να συμπλήρώσω, θα είναι άχρηστο...

Κρατάω μόνο στίγματα της ημέρας:
Σήμερα εδώ στη γη, γιορτάζουμε τους πατεράδες.
Σήμερα εδώ στην Ελλάδα, έχουμε εκλογές.
Σήμερα... απ' εδώ κάτω, απ' τη γη, έρχεται κοντά σου ένα συγγενικό και αγαπημένο σας πρόσωπο.
Σήμερα, απ' εδώ κάτω που σου γράφω, είμαι συγκινημένη και λυπημένη μαζί.
Σήμερα είναι μια μέρα πολύ "γεμάτη" από ποικίλα και μπερδεμένα συναισθήματα.
Σήμερα, εκεί πάνω, δεν ξέρω πως νοιώθετε...

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Τότε, μετά, κι απόψε

Λοιπόν! Για να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά.
Βρήκα μια ανάρτηση που λέω για το μηχανάκι μου που δεν το παίρνω πια.
Εδώ αυτή είναι η ανάρτηση.
Έτσι, τώρα που δεν δουλεύω, περπατάω συνέχεια με τα πόδια, ότι αφορά τουλάχιστον κοντινές αποστάσεις, αλλιώς, με την αστική ή με ταξί.
Τέλος πάντων, τον έχω χιλιοπερπατήσει αυτόν τον δρόμο, τον έχω χιλιοτραγουδήσει με βιντεάκια και στο γιου τιουμπ.
Έχω περάσει άπειρες φορές από κει που έζησα από θαύμα και όραμα της Παναγίας, έχω αφήσει λουλούδια, έχω προσευχηθεί, μα αυτό που μου βγήκε αυθόρμητα απόψε το βράδυ περνώντας από κει, περιμένοντας ν' ανάψει το φανάρι, να κάνω τον σταυρό μου, πολύ με προβλημάτισε!
Μια δεύτερη σκέψη... κάτι σαν τάμα μου βγήκε, δεν ξέρω αν θα εκπληρωθεί στο μέλλον.
Αν γίνει, θα σας το πω.
Αυτά. Να ψάξω τώρα να βρω το τότε όραμα.

Υγ. στην ουσία κρατάω σημειώσεις, πρώτα για μένα και μετά για σας.

Ώρα 3:33
Το βρήκα! Επιτέλους!

Το θαύμα του Περιφερειακού με την Παναγία

Ψάχνοντας για Πρόσωπα



Ψάχνοντας στο γκουγκλ για να αναγνωρίσω εικόνες... έχω πάθει μια ανατριχίλα με τον Απόστολο  Βαρνάβα! Για τον Απόστολο Βαρθολομαίο, δεν είμαι σίγουρη!
Μιλάμε για σοκ!
Προς το παρόν, συγκεντρώνω στοιχεία και σύντομα θα σας εξηγήσω.
Αυτοί οι δυο Άγιοι που εγώ δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν, γιορτάζουν σήμερα!
Εγώ απλά πήγα στην αγρυπνία, μια και έτυχε να βρω τον παππά και μ' ενημέρωσε γι' αυτήν, νομίζοντας πως η αγρυπνία είναι για τον Άγιο Λουκά, αφού έψαξα στο γκουγκλ, πριν πάω, να δω τι γιορτή είναι αύριο και η σελίδα που πήγα, μόνο αυτή τη γιορτή έγραφε!

Άκουγα κι εγώ τα ονόματά τους εκεί και παραξευνεύτηκα!
Συνάμα ... οι εικόνες μου "έδειχναν" Άλλα!
Πρόσωπα και Αγίους Άγνωστους για μένα!
Γι' αυτό ψάχνω και ψάχνομαι γενικά, τελευταίως!
Αυτούς  τους δυο Αποστόλους, τους "έβλεπα' στην εικόνα του Αγίου Φανουρίου, νομίζω!
Θα ξαναπάω να δω με το φως της ημέρας και θα σας πω!

Όχι, όχι! Λάθος! Και στους Άγιους Σαράντα έβλεπα μάλλον και τον Απόστολο Βαρθολομαίο!
Το θέμα είναι ότι είδα και πρόσωπα ανθρώπων σήμερα, σε συγκεκριμένες εικόνες.
Τους ειδοποίησα και νοιώθω ότι είναι για καλό.
Κάτι όμως θέλουν να μου πουν.
Τελικά, μάλλον δεν γράφονται όλα!
Θελουν όλα ηρεμία και με την σειρά.
Να το συζητήσω και με τους παππάδες, γιατί η περίπτωσή μου έχει πάρει περίεργες ερμηνείες.
Έχω δει θαύματα στη ζωή μου πολλά!
Έχω δει και σε άλλους.
Έχω δει οράματα παλιότερα, έχω δει πολλά προφητικά όνειρα, έχουν εισακουστεί πολλές προσευχές μου στο παρελθόν και στο παρόν μου, μα αυτό με τα πρόσωπα των εικόνων στις δυο αγρυπνίες που έχω πάει, μου είναι πρωτόγνωρο.
Όλα ξεκίνησαν απ' την Αγία Υπομονή. (δείτε δίπλα στα θέματα)
Προστάτης της μου τα τελευταία χρόνια είναι ο Άγιος Εφραίμ που κι Αυτόν τον γνώρισα στον ύπνο μου.
Έχω δει πολλά κοντά Του, μα μέχρι εκεί, το έλεγχα!
Τώρα, κάτι γίνεται!
Μαζί του ξεκίνησα απόψε, με τον Ίδιον έκλεισε η βραδιά, μα για τα Άλλα μηνύματα, είμαι μπερδεμένη, γιατί δεν αναγνωρίζω καλά τα πρόσωπα όλων των Αγίων, ούτε των Αποστόλων, ούτε όλων των ανθρώπων που είδα!

Υγ. περισσότερα άλλη στιγμή. Ξέρω ότι μπαίνετε πολλοί εδώ. Δεν ξέρω πόσο με πιστεύετε, ότι τουλάχιστον, μου συνέβησαν!

Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες

Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Εικόνα των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. 17ος αιώνας
Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες είναι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας που μαρτύρησαν στην Σεβάστεια της Μικράς Ασίας και η μνήμη τους τιμάται στις 9 Μαρτίου.
Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ήταν επίλεκτοι στρατιώτες τάγματος του στρατού του Λικινίου. Όταν αυτός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών ζητήθηκε από τους αγίους Τεσσαράκοντα να θυσιάσουν στα είδωλα, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Τότε συνελλήφθησαν αμέσως από τον Ἐπαρχο της Σεβάστειας Αγρικόλα, ο οποίος στην αρχή προσπάθησε να τους καλοπιάσει με επαίνους και τάζοντάς τους αμοιβές και αξιώματα, εάν θυσιάσουν στα είδωλα και απαρνηθούν την Πίστη τους. Τότε ο Κάνδιδος, ένας από τους στρατιώτες του απάντησε : «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Άλλ' ο Χριστός, στον όποιο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ό,τι του ανήκει. Και γι' αυτό στο βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή. Αν, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη πού μορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα;».
Ο Αγρικόλας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να τους μεταπείσει κι έτσι διέταξε να τους βασανίσουν. Τούς έριξαν γυμνούς σε μια παγωμένη λίμνη, για να πεθάνουν από το κρύο, και διέταξε έναν φρουρό να φυλάει μήπως και φύγουν. Η ώρα περνούσε και οι άγιοι υπέμειναν καρτερικά το μαρτύριο, ενώ όταν τα σώματά τους άρχισαν να μελανιάζουν ο ένας ενθάρρυνε τον άλλο λέγοντας : «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος. Αν υπομείνουμε αυτή τη νύχτα θα κερδίσουμε ολόκληρη την αιωνιότητα».
Κάποια στιγμή ένας από τους στρατιώτες δεν άντεξε και βγήκε από τη λίμνη. Ο ειδωλολάτρης φρουρός, ονόματι Αγλάϊος, εντυπωσιασμένος από την καρτερία των μαρτύρων και βλέποντας τους φωτεινούς στεφάνους του μαρτυρίου να κατεβαίνουν από τον ουρανό, γδύθηκε και αμέσως έπεσε στα παγωμένα νερά της λίμνης μαρτυρώντας τον Χριστό και λαμβάνοντας τον τεσσαρακοστό στέφανο του μαρτυρίου. Το πρωΐ τους έβγαλαν από τη λίμνη μισοπεθαμένους και τους τους συνέτριψαν τα σκέλη. Τα λείψανα τους βρέθηκαν από τους Χριστιανούς και ενταφιάστηκαν με ευλάβεια.
Στον Ευεργετινό αναφέρεται ότι ενώ οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες βρίσκονταν στο στάδιο της αθλήσεως έχοντας παραμείνει όλη τη νύχτα μέσα στην παγωμένη λίμνη και καθώς τους έσερναν στον αιγιαλό για να τους συντρίψουν τα σκέλη, η μητέρα ενός Μάρτυρος παρέμενε εκεί πάσχουσα με αυτούς, βλέποντας το παιδί της που ήταν νεότερο στην ηλικία από όλους, μήπως και λόγω του νεαρού της ηλικίας και της αγάπης προς την ζωή, δειλιάσει και βρεθεί ανάξιο της τιμής και της τάξεως των στρατιωτών του Χριστού. Στεκόταν λοιπόν, εκεί και άπλωνε τα χέρια της προς το παιδί της λέγοντας: «Παιδί μου γλυκύτατο, υπόμεινε για λίγο και θα καταστείς τέκνο του Ουράνιου Πατέρα. Μην φοβηθείς τις βασάνους. Ιδού, παρίσταται ως βοηθός σου ο Χριστός. Τίποτε δεν θα είναι από εδώ και πέρα πικρό, τίποτα το επίπονο δεν θα απαντήσεις. Όλα εκείνα παρήλθαν, διότι όλα αυτά τα νίκησες με τη γενναιότητά σου. Χαρά μετά από αυτά, άνεση, ευφροσύνη. Όλα αυτά θα τα γεύεσαι, διότι θα είσαι κοντά στον Χριστό και θα πρεσβεύεις εις Αυτόν και για μένα που σε γέννησα».
Τα λείψανα των Αγίων βρήκε με θεία οπτασία, το έτος 438 μ.Χ., η αυτοκράτειρα Πουλχερία κρυμμένα στο ναό του Αγίου Θύρσου, πίσω από τον άμβωνα, στον τάφο της διακόνισσας Ευσέβειας σε δύο αργυρές θήκες, οι οποίες κατά την διαθήκη της Ευσέβειας, είχαν εναποτεθεί στον τάφο της στο μέρος της κεφαλής της. Στην συνέχεια η Πουλχερία οικοδόμησε ναό έξω από τα τείχη των Τρωαδησίων.
Σπουδαία από ιστορικής απόψεως θεωρείται από νεότερους ερευνητές η Διαθήκη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, η οποία αποσκοπεί στο να παρεμποδίσει τον διασκορπισμό των ιερών λειψάνων τους μεταξύ των Χριστιανών, πράγμα συνηθισμένο στην Ανατολή κατά τους χρόνους εκείνους.
Κατά τους Παρισινούς Κώδικες 1575 και 1476 τα ονόματα τους ήταν: Κυρίων, Κάνδιδος (ή Κλαύδιος), Δόμνας, Ευτύχιος (ή Ευτυχής), Σεβηριανός, Κύριλλος, Θεόδουλος, Βιβιανός, Αγγίας, Ησύχιος, Ευνοϊκός, Μελίτων, Ηλιάδης (ή Ηλίας), Αλέξανδρος, Σακεδών (ή Σακερδών), Ουάλης, Πρίσκος, Χουδίων, Ηράκλειος, Εκδίκιος, (ή Ευδίκιος), Ιωάννης, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Ξάνθιος, (ή Ξανθιάς), Ουαλέριος, Νικόλαος, Αθανάσιος, Θεόφιλος, Λυσίμαχος, Γάϊος, Κλαύδιος, Σμάραγδος, Σισίνιος, Λεόντιος, Αέτιος, Ακάκιος, Δομετιανός (ή Δομέτιος), δυο Γοργόνιοι, Ιουλιανός, (ή Ελιανός ή Ηλιανός), και Αγλάϊος ο καπικλάριος. (Ορισμένοι Κώδικες αναφέρουν και επιπλέον των σαράντα ονόματα, όπως αυτά των Αγίων Αειθάλα, άλλου Γοργονίου κ.λ.π.).

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θείω Πνεύματι, συγκροτηθέντες, δῆμος ὤφθητε, τροπαιοφόρος, Ἀθλοφόροι Χριστοῦ Τεσσαράκοντα, διὰ πυρὸς γὰρ καὶ ὕδατος ἔνδοξοι, δοκιμασθέντες λαμπρῶς ἐδοξάσθητε. Ἀλλ' αἰτήσασθε, Τριάδα τὴν ὑπερούσιον, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Οι Άγιοι Σαράντα

Άγιοι Σαράντα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Συντεταγμένες: 39°52′33″N 20°00′40″E (Χάρτης)
Άγιοι Σαράντα


Mapalbsr.jpg
Χώρα Αλβανία Αλβανία
Νομός Αυλώνας
Πληθυσμός 32.000 (2008)
Υψόμετρο 0 m
Ταχυδρομικός κώδικας 9701-9703
Δήμαρχος Edmond Gjoka
Οι Άγιοι Σαράντα (αλβ. Saranda) είναι μια παραλιακή πόλη της Αλβανίας στην Βόρεια Ήπειρο, απέναντι από την Κέρκυρα.

Ιστορία

Η πόλη είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης του Ογχησμού, που άκμασε στους ρωμαϊκούς χρόνους καθώς ήταν εμπορικός σταθμός για το εμπόριο μεταξύ Ηπείρου και Ιταλίας. Καταστράφηκε το 552 μ.Χ. μετά από αλλεπάλληλες επιδρομές των Γότθων.
Η σημερινή ονομασία προέρχεται από τον βυζαντινό ναό των Αγίων Σαράντα, του οποίου τα ερείπια σώζονται στον λόφο πάνω από την πόλη. Ο ναός, πρωτοβυζαντινής εποχής, έχει δύο σειρές κολόνες στο εσωτερικό του και αψίδες σε ολο το μήκος των πλευρών του. Στον περίβολο του ναού λέγεται ότι υπήρχαν 40 εκκλησίες, μία για κάθε μάρτυρα της Σεβαστείας. Ο κεντρικός ναός περιγράφεται από τους ιστορικούς ως πρωτοβυζαντινής τεχνοτροπίας με δύο σειρές κολόνες στο εσωτερικό και αψίδες σε κάθε πλευρά.
Η σύγχρονη πόλη ιδρύθηκε την εποχή της τουρκοκρατίας. Στην διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, ο ελληνικός στρατός κατέλαβε την πόλη στις 18 Φεβρουάριου του 1913 και την εγκατέλειψε τον Δεκέμβρη του 1916.
Το λιμάνι της πόλης ήταν το προπύργιο των Ιταλών, καθώς το 1939 αποβιβάστηκαν εκεί και κατέλαβαν όλη την Αλβανία. Κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο που ακολούθησε, ο ελληνικός στρατός την κατέλαβε ξανά για σύντομο χρονικό διάστημα στις 6 Δεκεμβρίου του 1940, πριν τελικά αποχωρήσει λόγω της γερμανικής εισβολής.
Σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει Ελληνική κοινότητα στην πόλη, αν και μικρότερη. Βέβαια, συνεχίζουν να λειτουργούν τα Ελληνικά σχολεία, καθώς επίσης και οι εκκλησίες.

Οι Άγιοι Πάντες

Άγιοι Πάντες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Εικόνα των Αγίων Πάντων
Επειδή μεταξύ του μεγάλου αριθμού των Χριστιανών που μαρτύρησαν ή κατά οποιοδήποτε τρόπο προσέφεραν ή εργάσθηκαν υπέρ του Χριστιανισμού υπάρχουν πολλοί των οποίων τα ονόματα παρέμειναν άγνωστα, όρισαν τόσο η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία όσο και η Δυτική συγκεκριμένη ημέρα που να τιμώνται όλοι ανεξαιρέτως οι Άγιοι (οι Άγιοι Πάντες).
Έτσι ορίσθηκε από μεν την Ανατολική Εκκλησία να τιμάται η μνήμη όλων των Αγίων κατά την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, από δε τις Δυτικές Εκκλησίες (Καθολική και Προτεσταντικές) την 1 Νοεμβρίου.
Η Κυριακή των Αγίων Πάντων αναφέρεται ιδιαιτέρως στο Τυπικό της Εκκλησίας[1].

Υποσημειώσεις

Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως

Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως
Ο Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (κοσμικό όνομα Валентин Феликсович Войно-Ясенецкий, Βαλεντίν Βόϊνο-Γιασενέτσκι) είναι άγιος της Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας. Ήταν Αρχιερέας και Καθηγητής - Χειρουργός.

Πίνακας περιεχομένων

Η ζωή του

Ο Αγιος Αρχιεπισκοπος Λουκας ο Ιατρος,κατα κοσμον Βαλεντιν του Φελιξ Βοινο-Γιασενετσκι,γεννήθηκε το 1877 στο Κέρτς της χερσονησου Κριμαίας. Το 1920 εξελέγη καθηγητής της ανατομίας και χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Παντρεύτηκε τη νοσοκόμα Άννα Βασιλίγιεβνα με την οποία απέκτησαν 4 παιδιά. Σε ηλικία 38 ετών έχασε τη σύζυγό του από φυματίωση. Δεν ξαναπαντρεύτηκε, και επισκεπτόταν τον τάφο της συχνά όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες της ταραχώδους ζωής του.

Το επιστημονικό έργο του

Ο άγιος Λουκάς ως ιατρός δημοσίευσε σαράντα επιστημονικά έργα. Τα πρώτα 12 χρόνια της δραστηριότητάς του είχε ήδη δημοσιεύσει τα δεκαεννέα από τα σαράντα έργα του. Τον απασχολούσε πολύ η γενική αναισθησία, που όπως έλεγε, την εποχή εκείνη «ήταν πολύ πιο επικίνδυνη από την ίδια τη χειρουργική επέμβαση». Γύρω στο 1909 κατάφερε να βρει έναν απλό και σίγουρο μαζί τρόπο τοπικής αναισθησίας . Με τη δική του μέθοδο έκανε 538 εγχειρήσεις με μεγάλη επιτυχία. Τότε ήταν 33 ετών.
Ένα κλασικό έργο του, το οποίο εκδόθηκε το 1934 είναι το βιβλίο Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων.Τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν, την κορυφαία διάκριση της προπολεμικής Ρωσίας. Ο ίδιος απείχε από την απονομή (αντίδραση αδιανόητη εκείνη την εποχή) χαρίζοντας το χρηματικό ποσό από το βραβείο στάλιν στους πτωχους. Όμως στο βιβλίο αυτό δεν φαινόταν μόνο η επιστημονική κατάρτιση του συγγραφέα, αλλά και η αγάπη του για τους ασθενείς. Σε ένα σημείο γράφει: «Ξεκινώντας την εξέταση, ο γιατρός πρέπει να έχει υπόψη του όχι μόνο την κοιλιακή χώρα, αλλά τον ασθενή εξ ολοκλήρου, τον οποίο δυστυχώς οι γιατροί συνήθως αποκαλούν 'περίπτωση'. Ο άνθρωπος φοβάται και είναι απελπισμένος, η καρδιά του σπαρταρά, όχι μόνο με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, αλλά και με τη μεταφορική της σημασία. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσετε την καρδιά του όχι μόνο με κάμφορα ή digulen, αλλά πρέπει να απαλλάξετε τον ασθενή από το άγχος και την ψυχολογική φόρτιση. Ο ασθενής δεν πρέπει να δει το χειρουργικό τραπέζι, τα έτοιμα εργαλεία, τους ανθρώπους με ιατρικές μπλούζες, με τις μάσκες στα πρόσωπα και τα γάντια στα χέρια. Κοιμίστε τον εκτός του χώρου του χειρουργείου. Επίσης φροντίστε να είναι ζεστός καθ' όλη τη διάρκεια της εγχειρήσεως, διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό.»

Ο γιατρός ως Χριστιανός

Ο άγιος Λουκάς ήταν πάντοτε πιστός Χριστιανός. Δεν έχανε λειτουργία και παρακολουθούσε όρθιος όλες τις παννυχίδες και τους όρθρους, τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις ημέρες των ορθοδόξων γιορτών. Στο χειρουργείο είχε πάντα την εικόνα της Παναγίας μπροστά στην οποία προσευχόταν για λίγα λεπτά πριν από κάθε επέμβαση. Έπειτα, μ' ένα βαμβάκι ποτισμένο στο ιώδιο, έκανε το σημείο του σταυρού στο σώμα του ασθενούς, εκεί που θα γινόταν η τομή. Μόνο μετά από αυτά έλεγε με επισημότητα «το νυστέρι». Οι άθεοι συνάδελφοί του γρήγορα τον συνήθιζαν και δεν έδιναν σημασία, ενώ οι θρησκευόμενοι τα έβρισκαν αυτά πολύ φυσικά.
Όμως στις αρχές του 1920 μια από τις επιτροπές ελέγχου του νοσοκομείου όπου εργαζόταν τότε, έδωσε εντολή να ξεκρεμάσουν την εικόνα της Παναγίας, με αποτέλεσμα ο άγιος Λουκάς να αρνείται να μπει στο χειρουργείο. Παράλληλα η σύζυγος ενός από τα στελέχη του κόμματος εισήχθη στο νοσοκομείο ως έκτακτο περιστατικό, και ζητούσε να χειρουργηθεί μόνο από τον Βόινο-Γιασενέτσκι, κι έτσι ο σύζυγός της του υποσχέθηκε ότι αν η εγχείρηση γινόταν, την επόμενη μέρα η εικόνα θα ήταν στη θέση της. Η εγχείρηση έγινε κι ήταν επιτυχής, και ο σύζυγος της άρρωστης κράτησε την υπόσχεσή του.

Οι διώξεις εναντίον του

Το 1921 ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα (1923) Επίσκοπος Τασκένδης. Από τότε συνδύαζε ποιμαντικά και ιερατικά καθήκοντα. Παρέμεινε αρχίατρος του Γενικού Νοσοκομείου Τασκένδης, χειρουργούσε καθημερινά και παρέδιδε μαθήματα στην Ιατρική Σχολή, πάντα με το ράσο και το σταυρό του. Από το 1922 και μέχρι την τελευταία του πνοή γνώρισε συλλήψεις, βασανιστήρια, εξορίες και κακουχίες. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα εξασκούσε την ιατρική βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη.
Οι λόγοι των διώξεών του ήταν, οι γενικοί διωγμοί κατά των Ορθοδόξων και η ιδιαίτερη άρνηση του επισκόπου Λουκά να υποστηρίξει τη «Ζωντανή Εκκλησία», ένα εκκλησιαστικό πραξικόπημα μέσω του οποίου το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να ελέγξει τους πιστούς. Σοβαρό λόγο έπαιξε και η αντιπάθεια ενός κομματικού στελέχους ονόματι Πέτερς, ο οποίος ήθελε να καταδικάσει σε θάνατο κάποιους γιατρούς που αντιμετώπιζαν κατηγορίες αδιαφορίας απέναντι σε ασθενείς, αλλά στην πολύκροτη δίκη που ακολούθησε δεν τα κατάφερε, εξαιτίας της κατάθεσης του επισκόπου Λουκά. Οι ταλαιπωρίες αυτές ουσιαστικά κατέστρεψαν την υγεία του αγίου Λουκά, ο οποίος τα τελευταία 9 έτη της ζωής του ήταν τυφλός από γλαύκωμα.
Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου διεύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ, ενώ ήταν και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961 που πέθανε, ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης. Παράλληλα το 1947 του απαγορεύθηκε να μιλά στους φοιτητές, σταμάτησαν να τον καλούν στα ιατρικά συμβούλια και τον απέλυσαν από ιατρικό σύμβουλο, επειδή «γνώριζαν ότι δεν είχε καθαρό παρελθόν: φυλακές, εξορίες, κηρύγματα» κι επειδή αρνιόταν να πηγαίνει χωρίς το ράσο και το σταυρό του στην εργασία του και σε αυτές τις εκδηλώσεις. [1] Καθώς όμως εκείνος ενδιαφερόταν για τον ανθρώπινο πόνο έβγαλε ανακοίνωση ότι «δέχεται καθημερινά εκτός Κυριακών και εορτών, κάθε άνθρωπο που θέλει τη βοήθειά του» με αποτέλεσμα να καταφθάνουν στο διαμέρισμά του καθημερινά αμέτρητοι άνθρωποι απ' όλη την Κριμαία.

Σημεία αγιότητας

Ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς φέρεται από τους πιστούς να εμφάνισε πολλά πνευματικά χαρίσματα όσο ακόμα ζούσε. Υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ασθενών, ότι έκανε ορθή διάγνωση της ασθένειάς τους με το που τους έβλεπε, ενώ άλλοι γιατροί που τους είχαν εξετάσει τους έβρισκαν υγιείς. Πολλοί έχουν επίσης δηλώσει ότι διαπίστωσαν ότι είχε διορατικό χάρισμα, κι άλλοι ότι τους θεράπευσε με την προσευχή του, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του που δεν έβλεπε πλέον για να χειρουργεί. Διωχθηκε,συκοφαντηθηκε,φυλακιστηκε και εξοριστηκε.Τα βασανα,οι φυλακες της υπερ σιβηριας και το πολικο κρυο θα επρεπε να τον ειχαν σκοτωσει δεκαδες φορες.Η εξουσια με τις δολοπλοκιες της,θα επρεπε με την σειρα της να τον ειχε εκτελεσει. Η Θεικη παρουσια συνεχως παρεμβαινει και ενεργει στην ζωη του Αρχιεπισκοπου.Μισο αιωνα ο Αγγελος του Θεου περιβαλλει με αορατο πεπλο προστασιας εναν Ιατρο που χωρις καν να το γνωριζει εμελλε να σωσει χιλιαδες ζωες και να αγιασει σε εποχες σκοτους. Για 55 ολοκληρα χρονια προκαλουσε με την ζωη,την πιστη και τα λογια του,τις δυναμεις του κακου και τις νικουσε καθημερινα,αποδεικνυοντας το μεγαλειο της Θειας προστασιας.Ο Αγιος Λουκας αποδεικνυει περιτρανα πως οποιον ο Θεος αποφασισε να διατηρησει,ουτε δεινα πολεμων,ουτε εξοριες σε πολικες θερμοκρασιες αλλα ουτε καν οι φυλακες της υπερ-σιβηριας πμορουν να λυγισουν. Ο Κυριος στο προσωπο του Αγιου Λουκα ευλογησε και ανυψωσε την επιστημη και την ερευνα των ανθρωπων,αρκει αυτη να μενει παντα συνδεδεμενη με την πιστη και την γνωση.

Η κοίμηση και η αγιοποίησή του

Εκοιμήθη στις 11 Ιουνίου του 1961. Οι αρχές απαγόρευσαν την εκφορά του νεκρού με τα πόδια από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, πράγμα που προκάλεσε τη λαϊκή αγανάκτηση ακόμα και των αλλόδοξων. Τελικά οι αρχές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, η εκφορά έγινε στην κεντρική λεωφόρο της Συμφερούπολης και διήρκεσε τρεισήμισι ώρες. Τη νεκρική πομπή ακολούθησε πλήθος κόσμου, η κυκλοφορία σταμάτησε, ενώ τα μπαλκόνια, οι ταράτσες και τα δέντρα ακόμα, ήταν γεμάτα ανθρώπους. Παράλληλα φέρεται να σημειώθηκε ένα παράδοξο γεγονός, με ένα σμήνος περιστεριών που έκανε επί ώρες κύκλους πάνω από το λείψανο μέχρις ότου η πομπή έφτασε στο νεκροταφείο.Τον Νοέμβριο του 1995 ανακηρύχτηκε άγιος με απόφαση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.Στις 24-25 Μαιου 1996 ηρθε και η επισημη ανακηρηξη του απο το Πατριαρχειο της Ρωσιας. Στις 17 Μαρτίου 1996 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του από τον αρχιεπίσκοπο Λάζαρο και μέλη της επιτροπής, μπροστά σε 40.000 περίπου παρευρισκόμενους. Λέγεται ότι βρέθηκαν η καρδιά του και τμήματα του εγκεφάλου του αδιάφθορα ενώ άρρητος ευωδία εξερχόταν από τα λείψανά του.

Βιβλιογραφία

«Αρχιεπίσκοπος Λουκάς Βόινο-Γιασενέτσκι, ένας άγιος ποιμένας και γιατρός χειρουργός (1877-1961)», του Αρχιμανδρίτη Νεκταρίου Αντωνόπουλου. Εκδ. Ακρίτας, 9η ανατύπωση Αθήνα 2003.

Απολυτίκιο και κοντάκιο

Απολυτίκιο και Κοντάκιο προς τιμήν του εν αγίοις πατρός ημών Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του ιατρού, ποιηθέντα υπό πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Θερμού - Παιδοψυχιάτρου
Απολυτίκιο
«Νέον άγιον, του Παρακλήτου, σε ανέδειξεν, Λουκά η χάρις, εν καιροίς διωγμών τε και θλίψεων· νόσους μεν ως ιατρός εθεραπεύσας, και τας ψυχάς ως ποιμήν καθοδηγήσας· πάτερ τίμιε, εγγάμων τύπος και μοναστών, πρέσβευε σωθήναι τας ψυχάς ημών»
Κοντάκιο
«Ανεδείχθης ήλιος, νυκτί βαθεία διωγμού, μακάριε, διό και θάλπος νοητόν το εκ Θεού συ εξέχεας χειμαζομένοις, Λουκά πανσεβάσμιε».

Παραπομπές

  1. Χαρακτηριστικό δείγμα της στάσης του σοβιετικού καθεστώτος απέναντι στον αρχιεπίσκοπο Λουκά ήταν το σχετικό λήμμα στην Μεγάλη Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια που κυκλοφόρησε στη Μόσχα το 1958. Αναφέρει τα νοσοκομεία που υπηρέτησε, τα συγγράμματα που έγραψε, τα βραβεία που πήρε, την τύφλωσή του και την εξορία του, αλλά όχι την επισκοπική του ιδιότητα. (Βλ. «Αρχιεπίσκοπος Λουκάς» σελ. 380).

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

Απόστολος Βαρνάβας

Απόστολος Βαρνάβας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Απόστολος Βαρνάβας
Ο Απόστολος Βαρνάβας (?, Κύπρος - 61 μ.Χ., Σαλαμίνα, Κύπρος) ήταν ένας από τους πρώτους χριστιανούς, ο οποίος μαζί με τους δώδεκα αποστόλους βοήθησε στη διάδοση του Ευαγγελίου. Ακολούθησε τον Απόστολο Παύλο στις περιοδείες του και είχε για βοηθό του τον ανεψιό του Ευαγγελιστή Μάρκο. Ήταν προφήτης και δάσκαλος στην Αντιόχεια[1]. Αν και δεν ήταν ένας από τους 12 αποστόλους, περιγράφεται ως «απόστολος» καθώς "ήταν σταλμένος από το Άγιο Πνεύμα"[2].
Τιμάται ως άγιος από την Λουθηρανική, την Αγγλικανική, την Καθολική και την Ορθόδοξη εκκλησία.

Πίνακας περιεχομένων

Απόστολος του Χριστού

Υπήρξε πιθανώς ένας από τους εβδομήκοντα αποστόλους που απέστειλε ο Ιησούς Χριστός να κηρύξουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού[3]. Γεννήθηκε στην Κύπρο, αλλά όταν κλήθηκε να υπηρετήσει τον Κύριο, φαίνεται πως βρισκόταν στην Παλαιστίνη, εκεί όπου ήταν και οι δώδεκα απόστολοι[4].
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσής ή Ιωσήφ και ήταν Ιουδαίος Λευίτης. Οι απόστολοι του έδωσαν το όνομα «Βαρνάβας», το οποίο και σημαίνει «υιός παρακλήσεως», δηλαδή «γιος παρηγοριάς» (Πράξεις 4:36), ίσως επειδή παρηγορούσε τους φτωχούς και στερημένους όπως π.χ. στην περίπτωση του Πράξ. 4:37 όπου πούλησε αγρόκτημα που είχε στην κατοχή του και παρέδωσε ολόκληρο το αντίτιμο στο κοινό ταμείο της εκκλησίας. Ήταν θείος του ευαγγελιστή Μάρκου (Κολ. 4:10), αφού η μητέρα του Μάρκου ήταν αδελφή του Βαρνάβα. Το έργο του αρχίζει όταν ο Βαρνάβας συνδέθηκε στενά και συνεργάστηκε επί χρόνια με τον απόστολο Παύλο από την Ταρσό. Το Άγιο Πνεύμα είπε στους Αποστόλους να ξεχωρίσουν τον Παύλο και τον Βαρνάβα για να τους δώσει αποστολή να διδάξουν στον κόσμο. Έτσι ο Βαρνάβας ακολούθησε τον Παύλο στις περιοδείες του, αν και μετά από κάποιο σημείο χώρισαν μετά από «ζωηρή διαφωνία» οπόταν και ο Παύλος συνέχισε την περιοδεία του έχοντας μαζί του τον ευαγγελιστή Λουκά, ενώ ο Βαρνάβας έμεινε στην Κύπρο μαζί με τον Μάρκο όπου οργάνωσαν την εκεί εκκλησία[5].
Στον Απόστολο Βαρνάβα γίνεται λόγος στις Πράξεις των Αποστόλων από τον Ευαγγελιστή Λουκά, κυρίως στα κεφάλαια 4, 13 και 15.

Συγγράμματα

Διάφορα συγγράμματα κυκλοφόρησαν με το όνομα του αποστόλου Βαρνάβα. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η λεγόμενη Επιστολή Βαρνάβα η οποία όμως είναι ψευδεπίγραφη και δεν ανήκει στον απόστολο.
Δεν πρέπει να μείνει αμνημόνευτο και το λεγόμενο Ευαγγέλιο του Βαρνάβα, αρκετά γνωστό στο μουσουλμανικό κόσμο ως αυθεντική πηγή περί του Ιησού. Αν και το κείμενο, σύμφωνα με ποικίλες απόψεις της βιβλιογραφίας, έχει δημιουργηθεί σε κάποια χρονική περίοδο ανάμεσα στον 13ο και τον 16ο αιώνα από άγνωστο εξισλαμισθέντα χριστιανό[6], οι μουσουλμάνοι παραπέμπουν σ' αυτό για να τονίσουν ότι ο Χριστός υπήρξε απλά ένας πρόδρομος του Μωάμεθ, του μόνου αληθινού Μεσσία. Το κείμενο αυτό παρουσιάζει και την εκδοχή σύμφωνα με την οποία ο Ιούδας ήταν εκείνος που σταυρώθηκε αντί για τον Χριστό, εκδοχή που συμφωνεί και με το Κοράνι, που γράφει: "Αυτοί δεν τον σταύρωσαν, ένας άνδρας που του έμοιαζε μπήκε στη θέση του" (σουράτιο IV, 156)[7].
Εκτός αυτών, εξαιτίας κάποιου χειρογράφου του 11ου αιώνα το οποίο περιλαμβάνει και τον Βαρνάβα μεταξύ των συγγραφέων της Κ. Διαθήκης, μερικοί ερευνητές απέδωσαν στον απόστολο την Προς Εβραίους επιστολή η οποία έχει αποδοθεί από την εκκλησιαστική παράδοση στον Απόστολο Παύλο[8].

Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου θεωρεί τον Βαρνάβα ιδρυτή και προστάτη της[9]. Ο Απόστολος Βαρνάβας θεωρείται ο πρώτος επίσκοπος Σαλαμίνος ο οποίος ακολούθως είχε μαρτυρικό τέλος αφού πέθανε δια λιθοβολισμού στη Σαλαμίνα. Σύμφωνα με το απόκρυφο βιβλίο "Πράξεις Βαρνάβα", που υποτίθεται ότι εγράφη από τον Ευαγγελιστή Μάρκο, ο Απόστολος μάρτυς ετάφη βιαστικά, μαζί με το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Ματθαίου που κατείχε και χρησιμοποιούσε.
Κοντά στην αρχαία πόλη της Σαλαμίνας, αργότερα Κωνσταντία και σήμερα Αμμόχωστο, βρίσκεται το μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα. Εκεί βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου, όπου βρέθηκε και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Ματθαίου στο στήθος του, κατόπιν οράματος του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Ανθέμιου το 477 μΧ, οπότε και η Εκκλησία της Κύπρου επιβεβαιώθηκε ως Αυτοκέφαλη, ως Αποστολικό καθίδρυμα. Η μνήμη του αγίου εορτάζεται στις 11 Ιουνίου. Στην Κύπρο υπάρχει αριθμός ναών αφιερωμένων στον Απόστολο Βαρνάβα και η σταυροπηγιακή μονή στα Κατεχόμενα, έξω από την Αμμόχωστο, θεμελιωμένη από τον αυτοκράτορα Ζήνωνα (474-491). Στη βυζαντινή αγιογραφία συχνά παρουσιάζεται μαζί με τον Απόστολο Παύλο να κρατούν μια Εκκλησία, ή μόνος του με το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στα χέρια του.

Απολυτίκιο

Απολυτίκιο Αποστόλου Βαρνάβα - Ήχος α'
"Το μέγα κλέος της Κύπρου, της Οικουμένης τον κήρυκα,
των Αντιοχέων τον πρώτον της χριστωνύμου κλήσεως αρχιτέκτονα,
της Ρώμης τον κλεινόν εισηγητήν, και θείον των εθνών σαγηνευτήν,
το της χάριτος δοχείον του Παρακλήτου Πνεύματος τον επώνυμον,
Απόστολον τον μέγαν, τον του θείου Παύλου συνέκδημον,
των εβδομήκοντα πρώτον, των δώδεκα ισοστάσιον
πάντες συνελθόντες σεπτώς οι πιστοί, τον Βαρνάβαν άσμασι στέψωμεν,
πρεσβεύει γαρ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών"

Υποσημειώσεις

  1. Πράξεις 11:23, 24· 13:1.
  2. Πράξεις 14:14, ΜΠΚ.
  3. Λουκάς 10:1, 9, 11· Πράξεις 14:21, 22
  4. Πράξεις 4:33-37
  5. Πράξεις κεφ. 15
  6. Antes Peter, 'Μεγάλοι Ιδρυτές Θρησκειών', Παπαδήμας, Αθήνα 1995, σελ. 177
  7. βλ. Κάνφορα Λουτσιάνο, Η Χαμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1990, σελ. 126
  8. Παν. Κ. Χρήστου, Βαρνάβας, Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, Αθήνα 1963, τόμ. 3, στ. 637
  9. Δρ Ανδρέας Μιτσίδης, «Ο εκχριστιανισμός της Κύπρου», στον επίσημο ιστότοπο της Ορθόδοξης Εκκλησίας Κύπρου.

Σύνδεσμοι

Συναφή άρθρα

Απόστολος Βαρθολομαίος

Απόστολος Βαρθολομαίος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Οι 12 Απόστολοι
Last Supper by Theophanes the Cretan.jpg
Πέτρος
Ανδρέας
Ιάκωβος
Ιωάννης
Φίλιππος
Βαρθολομαίος
Θωμάς
Ματθαίος
Ιάκωβος ο Μικρός
Ιούδας
Σίμων
(Ιούδας Ισκαριώτης)
Ματθίας
Άγαλμα που αναπαριστά τον Απόστολο Βαρθολομαίο
Ο Βαρθολομαίος ή Ναθαναήλ ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού.
Καταγόταν από την Κανά της Γαλιλαίας. Θεωρείται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Ναθαναήλ, καθώς στα συνοπτικά ευαγγέλια αναφέρεται πάντοτε ο Φίλιππος μαζί με τον Βαρθολομαίο, χωρίς να αναφέρεται καθόλου ο Ναθαναήλ, ενώ στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο αναφέρεται συνεχώς ο Φίλιππος με το Ναθαναήλ, χωρίς να αναφέρεται πουθενά ο Βαρθολομαίος. Κατά τη Συριακή παράδοση ονομαζόταν Ιησούς και αναγκάστηκε να αλλάξει το όνομά του όταν προσχώρησε στον κύκλο των μαθητών του Χριστού.
Τον προσκάλεσε στον κύκλο των μαθητών του Χριστού ο φίλος του Απόστολος Φίλιππος με τα λόγια «Ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ» (Ιω. α', 46). Και γι' αυτόν είπε ο Χριστός: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι» (Ιω. α', 47).
Δίδαξε το Χριστιανισμό στους Ινδούς και μαζί με τον Ιούδα στην Αρμενία. Οι δυο τους θεωρούνται θεμελιωτές της Αρμενικής Εκκλησίας. Μαρτύρησε στην Ουρβανούπολη με σταυρικό θάνατο, με το κεφάλι προς τα κάτω, κατά διαταγή του βασιλιά Αστυάγη. Το σκήνωμα του κλείστηκε σε λάρνακα, ρίχτηκε στη θάλασσα και βρέθηκε στις νήσους Λιπάρες (Λίπαρι) κοντά στη Σικελία, όπου κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός. Αργότερα τμήματα του σκηνώματος μεταφέρθηκαν σε διάφορα μέρη (Φρανκφούρτη, Καθεδρικός του Κατέρμπουρι, κλπ).
Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 11 Ιουνίου και η ανακομιδή των λειψάνων του στις 25 Αυγούστου, ενώ στην Καθολική Εκκλησία η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου.

Δυο λόγια

Θα συγκεντρώσω τις πληροφορίες μου εδώ και άλλη στιγμή θα σας πω τα "ανεξήγητα" για όλους δικά μου.
Εγώ αναγκάστηκα πια να τα "μεταφράζω" αλλιώς.
Όσοι πιστοί, προσέλθετε!
Οφείλω και πρέπει να τα πω, όσα εμπόδια κι αν σταθούν ακόμα μπροστά μου!
Έτσι μου έρχονται εμένα στη ζωή. Μαζεμένα.
Δε θα πω για τ' άλλα, αλλά πέθανε ο αδελφός μου και βγήκε το βιβλίο του πεθερού και πατέρα.
Λύπη από δω, χαρά από κει.
Μπέρδεμα.
Ακόμα και στην γιορτή του πατέρα, έχουμε εκλογές! Έλεος!
Ένα ένα, βρε ζωή!
Γιατί βιάζεσαι και συ;

Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Νέα αγρυπνία

Πέστο, ρε, Βικιπαίδεια και μπερδεύτηκα τόσο πολύ απόψε!

Πύλη:Ορθοδοξία/Εορτολόγιο/11 Ιουνίου

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Ο καβαλάρης



Σήμερα.
Περίμενα τους άντρες να έρθουν απ' τη θάλλασα. Δεν είχα κέφι σήμερα να μείνουμε πολύ.
Κάθισα σ' ένα σκαλί κοντά στ' αυτοκίνητο και τότε άκουσα καλπασμούς.
Κάτι σκεφτόμουνα, ώς συνήθως και δεν πρόλαβα να "καμαρώσω" το άλογο και τον καβαλάρη του!
Πιο πολλά κράτησε η μηχανή.
Εγώ κράτησα τις σκέψεις μου και την σύπμτωση με τον ξάδελφο μετά στο αυτοκίνητο που τραγουδούσε: " Άγγελος, Αρχάγγελος!"
Αμέσως τον ρώτησα: "Πώς σου ήρθε αυτό και το τραγουδάς, Δημήτρη;"
"Ξέρω ' γω! Μού 'ρθε!"
Ένα τέταρτο μετά τον καβαλάρη!...

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Να μη φοβάστε!


Ο Πατέρας Ελπίδιος απ' την θέση του μπορεί να πει πολλά, χωρίς να παρεξηγηθεί! Μακάρι να βγει Ψεύτης, όχι μόνο στον χρόνο, αλλά σε όλα! "Να μη φοβάστε!" είδα κι εγώ! Αν "δέσετε" τα λίγα που σας "μαρτύρησα", κάπου συμπίπτουν.

πλάτη χελώνας

...πλάτη χελώνας




Αυτή την χελώνα την βρήκαμε στον δρόμο μας το Ψυχοσάββατο, γυρίζοντας απ' την θάλασσα, μετά το στάρι... μετά τον Άγιο Εφραίμ με τ' άσπρα...

 "Γούρι!είπαμε και πολύ την χαρήκαμε.
 Ο άντρας μου σταμάτησε και την φωτογράφησα, όσο προλάβαινα μέχρι εκείνη να κρυφτεί, όχι στο καβούκι της αλλά στα χορτάρια στην άκρη του δρόμου.

Φεύγοντας είδα άλλη μία μικρότερη, σε άλλο σημείο, αλλά δεν είπα στον άντρα μου να σταματήσει, γιατί η σκέψη μου είχε χαθεί στην πλάτη της... και στο πόσο μεγάλη ιστορία κουβαλάει πάνω της.

Την ένιωσα για γιαγιά και πολύ σοφή, γιατί δεν κρύφτηκε στο καβούκι της φοβισμένη (αναγνωρίζει τους ανθρώπους φαίνεται και ίσως ξέρει από ποιους να προφυλαχθεί!) και συνάμα πολύ έξυπνη, γιατί έτρεξε γρήγορα, γιατί, μπορεί να σταματήσαμε εμείς, ο δρόμος όμως ήταν διπλής κυκλοφορίας κι εκείνη ίσως το ήξερε ότι κινδύνευε. (Εδώ, για να είμαι ειλικρινής, απ' ότι θυμάμαι, κοντοστάθηκε και με κοίταξε και λίγο!)

Μετά στο σπίτι κοίταζα τις φωτογραφίες, τις μεγέθυνα και προσπαθούσα να "διαβάσω" τα σημάδια της ζωής της.
Η φαντασία μου δεν ξέρω πόσο κοντά έπεσε στην αληθινή της ιστορία.
Δυστυχώς οι χελώνες δεν μιλάνε, ούτε και ξέρω αν θα την ξαναδώ, για να την ρωτήσω, κι ας μη μου απαντήσει!
Εύχομαι να είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος της και ασφαλής!
Θα ήθελα να μάθω τι "διαβάζετε" εσείς στην πλάτη της, γιατί εγώ βλέπω "Άλλα", πάλι!

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Φωτοσκιάσεις - αποδείξεις - Άγιος Εφραίμ 2


OLzY/s400/psixosabbato%2B12%2B065.jpg" width="300" />
Εγώ είδα πολύ "άσπρο", μα άλλα τα μάτια τα δικά μου... άλλα της μηχανής! Κι ότι κράτησε εκείνη, ήταν πολύ "Κατόπιν εορτής"! Για μερικά πράγματα, δεν υπάρχουν αποδείξεις! Ευτυχώς, εγώ μπόρεσα να κρατήσω "κάτι" απ' το "κάτι"... Με την ψυχή στο στόμα, μα ανακουφίστηκα που επιτέλους, κατάφερα με τον όποιον τρόπο, να αφήσω εδώ ένα στίγμα...

ΥΓ.2016
Κι ΕΔΩ