Όταν ανακατεύεσαι με πολλά, πρέπει να βρίσκεις και τρόπους να τα καταφέρνεις...
Κάπως έτσι...
Είναι κι αυτός ένας τρόπος να προλάβω να κάνω όσα"πρέπει" και όσα θέλω!
(συνεχίζεται)
Υγ. Σαββάτο βράδυ
Την Παρασκευή πέρασα απ' την ανοιχτή εκκλησία, γιατί ο δρόμος μου ήταν πάλι από κει.
Βρήκα τον παππά και του είπα τι είχα δει το βράδυ της αγρυπνίας και το Ψυχοσάββατο.
"Εγώ να δεις τι είδα, μέσα στο Ιερό!" μου είπε και μου άνοιξε την κλειστή Ωραία Πύλη!
"Βλέπεις; Κοίτα κι εδώ!..."
Μου έδειξε τι είχε κρατήσει η φωτογραφική μηχανή στο κινητό του.
Έφυγα άλαλη.
" Να βοηθήσει ο Θεός να μην έρθει το κακκό!" είπε.
1 σχόλιο:
Ας υπάρχει εδώ.
Τις τελευταίες μέρες των διακοπών μας στο χωριό (που σήμαινε για μένα πολύ κούραση, πέρα απ' τις σωματικές αντοχές μου, ένα βράδυ πήρα στο μαξιλάρι μου την εικονίτσα της Αγίας Υπομονής.
Την είδα, είχα ανάγκη να με βοηθήσει, ανησυχούσα ότι θα βρεθώ εκτάκτως Νοσοκομείο, από ένα πρόβλημα που επιδυνώθηκε, κ.λ.π.
Το πρωί ξύπνησα ακούγοντας μια γυναικεία φωνή!
Ήταν πρώτη φορά που άκουσα γυναικεία ΦΩΝΗ!
Είπε μια φράση που με στύλωσε.
Δεν ξέρω αν είχε κάποιο χιούμορ η Αγία στην ζωή της, πάντως, η φράση της είχε δόση "ειρωνίας" που σου έδινε απάντηση, όμως και σωστή και εν γνώση μου, βέβαια!
Άλλο ένα σημάδι της είχα στο καντήλι, μια νύχτα.
Μετά την χάρισα σε έναν ασθενή φίλο, την έχασε όμως!
Είχα προλάβει όμως να την δείξω και να μάθουν την Ύπαρξή της, δύ γυναίκες που δεν ήξεραν.
Όπου κι αν είναι, θα βοηθήσει κι άλλους, είναι σίγουρο!
Δημοσίευση σχολίου