Όσο κρατήσει η ζωή, κρατεί κι ο Θάνατος

Σύνορα Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Σύνορα ημέρας Φυγής του αδελφού μου και τριμήνων, μόνη μου...
 Στον Άγιο Νεκτάριο, εκεί που συναντιούνται τα φυσικά μου με τα μεταφυσικά μου, συνάντησα τυχαία (ανέβηκα για πρώτη φορά στον γυναικωνίτη)την εικόνα του Αγίου Νικολάου που μήνες έψαχνα και δεν έβρισκα στο γκουγκλ.
Είναι η ίδια εικόνα που συνάντησα στη Νεκρώσιμη Ακολουθία στο Νεκροταφείου του Ζωγράφου που μου έδωσε δύναμη, τότε και πίσω ακριβώς στον τοίχο έχει ολόσωμη Αγιογραφία του Αγίου Εφραίμ. Ήταν το σημάδι της ημέρας μου, συν νέα άλλα... που ίσως γράψω άλλη στιγμή.

Είμαστε πολύ γελασμένοι αν νομίζουμε πως ρυθμίζουμε τις ζωές μας εμείς!

 Ήθελα να κάνω τα τρίμηνα από χθες, μα τα όλα εμπόδια είχαν τον σκοπό τους.
Δε θέλω να κουράζω εδώ.
Στίγματα θέλω να κρατάω για μένα και για τους δικούς μου.
Έτσι κι αλλιώς, είναι πολλά, δεν χωράνε, δεν προλαβαίνω.

Αιωνία σου η μνήμη, αδελφέ μου!

Ξέρω ότι είσαι καλά, παίρνω τα μηνύματά σου, τα δίνω και στους άλλους που το έχουν ανάγκη.

Ξέρω τι σε κάνει να δακρύζεις και να είναι η σκέψη σου εδώ.

Σου είπα, θα βγάλω τα μαύρα, για να μπορέσω να ανασηκωθώ, να αναστυλώσω κι άλλους. Επιβάλλεται να το κάνω.
Το χρώμα δεν δείχνει πόσο σ' αγαπώ.

Μου απάντησες "ναι" με πολλές αχτίδες φωτός.

Θα το κάνω. Αύριο, μεθαύριο... Μόλις τα βρω... Τα είχα ανεβάσει στο πατάρι... Τόσο βαθιά, τόσο βαριά...