Τα ξημερώματα ετοίμαζα, πριν την γαρδένια, μία ανάρτηση με την Ελπίδα την γάτα μου που τελικά, για κάποιο λόγο, υπήρξαν κολλήματα και δεν ανέβηκε.
Δεν πειράζει, μία ανάρτηση στα σύντομα, για να προχωράω παρακάτω, παραπάνω, παραπέρα...
***
Η Ελπίδα η γάτα μου, διεκδικεί την θέση της, σ' αυτό το μπλογκ.
"Δάκτυλος Θεού" είναι οι ασπρόμαυρες γάτες, είχα ακούσει απ' τον Τριβιζά σε μια συνέντευξή του, εκεί καταλήγω κι εγώ, βάση εμπειρίας... μαζί της.
Ήρθε μωρό, με κολλημένα πόδια με ταινία (κάποιος την είχε πετάξει στα σκουπίδια, φαίνεται και λευτερώθηκε, αλλά έσερνε την τανία μαζί της), εκεί στα πόδια μου, βραδάκι, ενώ άναβα το καντηλάκι του Αγίου Εφραίμ, του κήπου μου.
Από τότε, "χορεύουμε" μαζί, πραγματικά, χορεύουμε και οι δυο μας.
***
Για σοβαρούς λόγους τις στερούμε το εκτός σπιτιού και προχθές, στην β' βόλτα μας, όταν την είδα να στριφογυρίζει εκεί γύρω... θυμήθηκα την γνωριμία μας....!
Αρκετές οι φώτο, φέρνω στίγμα:
Υγ. Τότε είχα κεράκι, τώρα άναψα πάλι το καντηλάκι.
Οι καφέ οι κόμποι είναι απ' την βραδιά που κινδύνεψε να πέσει απ' το μπαλκόνι που μπλέχτηκε στην ψησταριά και στην σκουριά της.
Πόναγε, δεν μ' άφηνε να τους κόψω. Τώρα της έμεινε ένας. Μόνη της, τους βγάζει σιγά - σιγά.
Δεν πειράζει, μία ανάρτηση στα σύντομα, για να προχωράω παρακάτω, παραπάνω, παραπέρα...
***
Η Ελπίδα η γάτα μου, διεκδικεί την θέση της, σ' αυτό το μπλογκ.
"Δάκτυλος Θεού" είναι οι ασπρόμαυρες γάτες, είχα ακούσει απ' τον Τριβιζά σε μια συνέντευξή του, εκεί καταλήγω κι εγώ, βάση εμπειρίας... μαζί της.
Ήρθε μωρό, με κολλημένα πόδια με ταινία (κάποιος την είχε πετάξει στα σκουπίδια, φαίνεται και λευτερώθηκε, αλλά έσερνε την τανία μαζί της), εκεί στα πόδια μου, βραδάκι, ενώ άναβα το καντηλάκι του Αγίου Εφραίμ, του κήπου μου.
Από τότε, "χορεύουμε" μαζί, πραγματικά, χορεύουμε και οι δυο μας.
***
Για σοβαρούς λόγους τις στερούμε το εκτός σπιτιού και προχθές, στην β' βόλτα μας, όταν την είδα να στριφογυρίζει εκεί γύρω... θυμήθηκα την γνωριμία μας....!
Αρκετές οι φώτο, φέρνω στίγμα:
Οι καφέ οι κόμποι είναι απ' την βραδιά που κινδύνεψε να πέσει απ' το μπαλκόνι που μπλέχτηκε στην ψησταριά και στην σκουριά της.
Πόναγε, δεν μ' άφηνε να τους κόψω. Τώρα της έμεινε ένας. Μόνη της, τους βγάζει σιγά - σιγά.
3 σχόλια:
Δεν υπάρχουν σχόλια... θα συμπληρώσω ... το σήμερά μου...
Σερνόμουνα... ζαλιζόμουνα... μα μόλις συνήλθα, κι αφού είδα πως έχω λίγη λευκή λαδομπογιά... πρώτα το ανανέωμα φυτιλιού ...(και με περίμενε... απίστευτο, άκυρον, πιστευτό, το πως με περιμένει, λες και αυτορυθμίζεται...) και μετά, βρήκα και μη ξερό πινέλο, ΟΛΟ, ΛΕΥΚΟ!
Να σκεπαστούν οι καρβούνες! Χρόνια αναμμένο, μέρα - νύχτα!
Κι η κόκκινη σκεπούλα, είχε παλιές πιτσιλιές, άσπρες.
Κι αυτή, ΛΕΥΚΗ! Κι οι τρούλοι, ΝΑΙ!
"Έχω, να σού δώσω, λίγο κόκκινο, άμα, θέλεις", είπε ένα κορίτσι.
"Δεν είναι ωραίο..."
"Δεν πειράζει. Απόψε σκεπάζω τις καρβούνες. Ίσως το κάνω μπλε. Όταν κατέβω, κι όταν δεν βιάζομαι, με σωστό πινελάκι, θα το κάνω καλύτερο..." είπα.
...Κούνησε το κεφάλι τη; Δεν το κούνησε... θα σε γελάσω.
Έβαφα, νύχτωνε, ζαλιζόμουνα, πάλι, με περίμενε κι ένα τηγάνι και δυο άντρες, συν, ένα γατί.
Μαζί μου, ήτανε.
χαιρότανε...
"Ποιο πέρα, Ελπίδα, θα γίνεις, λευκή!"
Κουνούσε ουρές, πολλές!
Η κοπέλα, ίσως ξέρει, ήδη, πως ΛΕΥΚΟ, θα τ' αφήσω!
Μένει η μέσα καρβούνα, τώρα.
Εκεί είναι τα δύσκολα.
Άλλη μέρα, που θα έχω πιο υψηλή πίεση, θα τα καταφέρω!
Το κοιτάζω από πάνω.
Λάμπει, μέσ' τα σκοτάδια της γειτονιάς και της νύχτας!
Κι επειδή, γιορτάζουν λέει οι ερωτευμένοι...
Έλειπε απ' τις 5 παρά το πρωί ο άντρας μου και ήρθε 9 παρά, βράδυ.
Δούλευε, είχε και ποδόσφαιρο, έπαιζε.
Έτυχε... να μού ευχηθεί με μήνυμα, σήμερα...
Απάντησα, απάντησε.
Και μπαίνει στην πόρτα μας:
Καλώς, τονα!
"Χρόνια μας Πολλά" και φιλί!
Να είμαστε γεροί, άντρα μου! Κάτσε, σου έχω στρώσει. θα σου φέρω αυτό.... κ.λ.π.
"ΏΧ! και ξέχασα να σου φέρω, λουλούδι!"
Χαίρομαι! χαίρομαι, που ξέχασες, άντρα μου! Αλλιώς, θα σε μάλωνα, όπως κάθε χρόνο!
Κ.λ.π. κ.λ.π.
Πριν λίγο, αφού τον σκέπασα, μαλώνοντάς τον και λιγάκι, γιατί πνίγεται στον βήχα και δεν έπινε σιρόπι, γιατί -τάχα, ήπιε λίγο κρασί.
Αγκρρρ και ήπιε.
"Αυτό είναι αγάπη, άντρα μου! Δυο χέρια που θα σε σκεπάσουν και μια προστατευτική φωνή που θα σε νοιάζεται και θα σε μαλώνει, όταν κάνεις σαν παιδί, ενώ γερνάμε..."
"Ποιος, γέρασε; Δεν κατάλαβες!"
...Λες και δεν τον ξέρω, τον σκορπιό!
Κοιμήσου, καλέ! Εδώ θα είμαστε και αύριο!
Εδώ είναι και οι καρδιές και τα πουλιά...!
Αχ! άντρες!
Οι γκόμενες... δεν φέρνουν παντόφλες...
Αυτά και δεν είναι εδώ η θέση τους, μα, ας μείνει!
Δεν έχω κρυφά, αλλά δεν μ' αρέσει πια, να κάνω κούκου, με νέες αναρτήσεις.
Σκόρπια, γιατί έτσι, προκύπτει, κι όχι, επειδή είμαι και στην ζωή, βεβαίως, βεβαίως!
Να είναι καλά όλοι οι ερωτευμένοι κι αυτός ο έρωτας, να γίνεται αγάπη με βάθος, κι όχι φλόγα και φωτιά, που μόνο καίει!
Τα εγκαύματα αφήνουν σημάδια και πονάνε, όποτε κι αν τα σκαλίσεις!
Άγιος Υάκινθος, ακόμη και ως λουλούδι, πόσο πιο "ωραίο", απ' το τριαντάφυλλο!
Κι έξω σιγοβρέχει, εδώ και ώρα. τσίγκος, γαρ!
Στο προσκυνητάρι μου, θα γλιστράει! Μ' αρέσει!
Έχει τσουλήθρα ... η λαδομπογιά!
Κι η τηλεόραση με τα ποδόσφαιρα, τέρμα!
Ροχαλίζει! Ψόφιο το κορμί απ' την κούραση, άμα πάω να την κλείσω "βλέπω!" πάλι, θα πει!
Άντρες, τα μεγάλα μας παιδιά, αλλά και άντρες, όταν το θέλουμε εμείς, οι γυναίκες!
Γιατί, αν όχι, τότε είναι βία.
Μ' αρέσει! Μια χαρά, εκτονώθηκα!
Να πάρω και κανένα ντεπονάκι και να την κάνω κι εγώ, νωρίς - νωρίς!
Το ίντερνετ, δεν τελειώνει, ούτε οι ειδήσεις, ούτε οι φίλοι και μη.
Η ζωή είναι στο κουπί, έτσι κι αλλιώς!
Δημοσίευση σχολίου