....μου Φανερώθηκε ο Άγιος Φανούριος!

... δε ξέρω πως γράφονται τα κλάμματα...
Ήμουνα πολύ λυπημένη. Έκλαιγε πρώτα η ψυχή μου και μετά τα μάτια μου...
Δεν είχα κέφι να βγω στη γύρα, αν και τόσες πόρτες... ανοιχτές.
Μόλις είχα ξεσπάσει, αφήνοντας ένα στίγμα πόνου, εδώ. http://stapakaiti.blogspot.gr/2014/09/blog-post_43.html

Μετά, είπα να σβήσω φωτογραφίες, έτσι, στο βουβό, στο αμίλητο, να κάνω κάτι.

Κι εκεί, μου Φανερώθηκε ο Άγιος Φανούριος, με τα βιντεάκια του!

Μέρες και νύχτες τα έψαχνα απαγνωσμένα, κι απόψε.... (δύσκολη βραδιά) ήρθε να μου πει, "ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ!"

Συγκινημένη, συγκλονισμένη, αυτή η νύχτα, είναι δική ΤΟΥ!

Υγ. Έτσι είναι τα θαύματα! Ζωντανά και στην ώρα τους...!

Μεγάλη η Χάρη ΤΟΥ!