"ΤΑΜΑ" που προέκυψε, χθές! - Περιφερειακός - Παναγία 9/10/14 - Πέμπτη απόγευμα
Ευαγγελίστρια - Νέας Ιωνίας - Βόλου
Ευαγγελίστρια - Νέας Ιωνίας - Βόλου
4 σχόλια:
Το σημείωμα το σκέφτηκα τελευταία στιγμή, γιατί την προηγούμενη φορά, μία κοπέλα... με ανάγκασε να της μιλήσω, επειδή δεν της απαντούσα.
Χθες βράδυ, μετά την ανάρτηση και τις συγκινήσεις όλης της μέρας, μ' έπιασε ένα πρωτόγνωρο ρίγος.
Έτρεμα, παρόλο που φορούσα μακρυμάνικη χειμωνιάτικη μπλούζα.
Άφησα τον υπολογιστή στον γιο μου και πήγα να ξαπλώσω νωρίς.
Πρώτη σκέψη, ν' ανοίξω το πάνω ντουλάπι και να φορέσω ένα χειμωνιάτικο νυχτικό ή πυζάμες. Ότι ζεστό έβρισκα μπροστά μου.
Μόλις άνοιξα, κρεμόταν ένα ροζ μανίκι, νυχτικό της μάννας που κρατάω για ενθύμιο που της είχε χαρίσει ο αδελφός μου ο Ντίνος, απ' την Αμερική...
Συγκινημένη, το φόρεσα...
Όλοι μου οι αγαπημένοι νεκροί, παρόντες!...
Ακούν τις καθημερινές προσευχές μου, με καταλαβαίνουν...
Αν και πιο λεπτό, απ' ότι φορούσα νωρίτερα, ζεστάθηκα, αμέσως!
Ίσως, γιατί "ζεστάθηκε" και η ψυχή μου!
Ξέρω...
Όσοι με διαβάζετε, θα λέτε πως παραμιλάω...
Μπορεί!
Πάει καιρός, όμως, που έπαψα να παραδέχομαι την Ιατρική και ειδικά στο κεφάλαιο Ψυχιατριακή.
Θέλει πολλή "δουλειά", ακόμα, για να εξελιχθεί...
Ωστόσο, μόνο γράφω, δεν εξηγώ πολλά, η ζωή μου κυλάει "φυσιολογικά", ελπίζω, χωρίς να σκοτίζω πολύ τους άλλους.
Όλα αυτά που γράφω εδώ, λεπτομερώς, τα ξέρετε μόνο εσείς που τα διαβάσατε.
Κανένας άλλος!
Και μια διόρθωση:
Το πρώτο μηχανάκι που άκουσα από μακριά, δεν ήταν του γιου μου.
Μου χαρίστηκε κι άλλος χρόνος...
Ο γιος μου ήρθε, όταν στην ανάρτηση μεγένθυνα κάποιες φωτογραφίες.
...Ενδέχεται να ολοκλήρωσα αυτή την αφήγησή μου...
Ποτέ, δεν ξέρεις όμως, τι νέο μπορεί να εμφανιστεί στην συνέχεια της νέας μέρας και της κάθε μέρας...
Δημοσίευση σχολίου