...Εκεί που κοίταζα "υλικό" για να "κλέψω", για να κάνω αφιερώματα στην Παναγία Τρύπα, θυμήθηκα έντονα το ΣΟΚ που έπαθα το καλοκαίρι, βλέποντας την εικόνα αυτή, που ο Χριστός κοιτάζει αλλού!
Δεν είχα ξαναδεί τέτοια Αγιογραφία και την είδα κι απότομα...
Σα να στράφηκε εκείνη την στιγμή, αλλού, ο Χριστούλης, την ώρα που πήγα να χαιρετήσω βιαστική...!
Μού έχουν συμβεί τόσα, με πολλές εικόνες που δεν είμαι σίγουρη τι βλέπουν οι άλλοι και τι εγώ, σε μια εικόνα, πια!
Χαιρέτησα και έφυγα με σφιγμένη καρδιά.
Η φίλη που είχα γνωρίσει εκείνο το βράδυ και που κατεβήκαμε με τα πόδια, μέσ' τα σκοτάδια, απ' την Παναγία Γορίτσα του λόφου, που την έλεγαν Μαρία, κι ήταν αληθινή, (τελικά!) βιαζόταν, κι έπρεπε να περπατήσουμε κι άλλο...
Δε με χώραγε...
Στον λόφο δεν γινόταν να ξαναγυρίσω να δω μια άλλη εικόνα.... εκεί όμως, δεν άντεξα, ξαναγύρισα.
Ήθελα να δω ξανά, που κοιτάζει ο Χριστούλης!
Κοίταζε, σταθερά, εκεί: Κάπου.
Ή μού έδειχνε;
Πήγα εκεί που μου έδειχνε, χαιρέτησα και μετά έφυγα.
Την φωτογραφία αυτή την έκοψα, να μην φαίνεται η φίλη της Παναγίτσας.
Την ευχαριστώ, για την ευκαιρία που μού έδωσε, να την ξαναδώ και να σας την δείξω!
Την άλλη... όσο κι αν έψαξα πολλές φωτογραφίες, δεν την βρήκα.
Εκεί, ίσως να είναι και το παράπονο.... (δικό μου πρόβλημα αυτό)
Υγ. Αν και μένω στον Βόλο, στο εκκλησάκι αυτό πήγαινα νέα. Στου ΝΟΒ έγινε η πρόταση σχέσης απ' τον άντρα μου, το 1980, εκεί βαφτίσαμε την κόρη μας, πριν 30 χρόνια!
Εκεί ξαναπήγα φέτος το καλοκαίρι και το ΟΛΟΝ, αν και βιαστικό, με πλημμύρισε συναισθηματικά.
Χαίρομαι που ο φίλος μου ο Σπύρος Μακρυγιάννης εμπνέεται εκεί ποιητικά και καλύπτει τις Ανώτερες αναζητήσεις του!
Είναι τόσο κατανυκτικός ο χώρος.... (....)
Δεν ήξερα για το Ιερό και Πολιτιστικό έργο που κάνει ο Ιερέας, Γεώργιος Δεληκώστας!
"Εύγε" του!
Αυτά, στα βιαστικά και πήγε 5:18!
Τώρα, σίγουρα θα κοιμηθώ!
Τα της ΤΕΧΝΗΣ, ΕΔΩ!
Δεν είχα ξαναδεί τέτοια Αγιογραφία και την είδα κι απότομα...
Σα να στράφηκε εκείνη την στιγμή, αλλού, ο Χριστούλης, την ώρα που πήγα να χαιρετήσω βιαστική...!
Μού έχουν συμβεί τόσα, με πολλές εικόνες που δεν είμαι σίγουρη τι βλέπουν οι άλλοι και τι εγώ, σε μια εικόνα, πια!
Χαιρέτησα και έφυγα με σφιγμένη καρδιά.
Η φίλη που είχα γνωρίσει εκείνο το βράδυ και που κατεβήκαμε με τα πόδια, μέσ' τα σκοτάδια, απ' την Παναγία Γορίτσα του λόφου, που την έλεγαν Μαρία, κι ήταν αληθινή, (τελικά!) βιαζόταν, κι έπρεπε να περπατήσουμε κι άλλο...
Δε με χώραγε...
Στον λόφο δεν γινόταν να ξαναγυρίσω να δω μια άλλη εικόνα.... εκεί όμως, δεν άντεξα, ξαναγύρισα.
Ήθελα να δω ξανά, που κοιτάζει ο Χριστούλης!
Κοίταζε, σταθερά, εκεί: Κάπου.
Ή μού έδειχνε;
Πήγα εκεί που μου έδειχνε, χαιρέτησα και μετά έφυγα.
Την φωτογραφία αυτή την έκοψα, να μην φαίνεται η φίλη της Παναγίτσας.
Την ευχαριστώ, για την ευκαιρία που μού έδωσε, να την ξαναδώ και να σας την δείξω!
Την άλλη... όσο κι αν έψαξα πολλές φωτογραφίες, δεν την βρήκα.
Εκεί, ίσως να είναι και το παράπονο.... (δικό μου πρόβλημα αυτό)
Υγ. Αν και μένω στον Βόλο, στο εκκλησάκι αυτό πήγαινα νέα. Στου ΝΟΒ έγινε η πρόταση σχέσης απ' τον άντρα μου, το 1980, εκεί βαφτίσαμε την κόρη μας, πριν 30 χρόνια!
Εκεί ξαναπήγα φέτος το καλοκαίρι και το ΟΛΟΝ, αν και βιαστικό, με πλημμύρισε συναισθηματικά.
Χαίρομαι που ο φίλος μου ο Σπύρος Μακρυγιάννης εμπνέεται εκεί ποιητικά και καλύπτει τις Ανώτερες αναζητήσεις του!
Είναι τόσο κατανυκτικός ο χώρος.... (....)
Δεν ήξερα για το Ιερό και Πολιτιστικό έργο που κάνει ο Ιερέας, Γεώργιος Δεληκώστας!
"Εύγε" του!
Αυτά, στα βιαστικά και πήγε 5:18!
Τώρα, σίγουρα θα κοιμηθώ!
Τα της ΤΕΧΝΗΣ, ΕΔΩ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου