Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

ΕΚΤΑΚΤΟ! ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΣΑΣ!

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ!

ΒΡΕΧΕΙ ΚΑΝΤΑΡΙΑ, ΚΙ ΟΜΩς, ΣΚΑΒΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΜΟΥ...
 ΣΗΜΕΡΑ!

ΕΠΕΙΓΕΙ, ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ!

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ....!
ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΤΟ ΛΕΝΕ... ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ.
ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ...
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ...
ΝΑ ΠΩ ΣΤΟΥΣ ΔΕΙΛΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΠΟΤΕ ΟΝΟΜΑΤΑ!
ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟΥΣ... ΠΟΛΕΜΑΩ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΑΑΝΘΡΩΠΟ!

"ΔΕΝ ΜΕ ΧΩΡΑΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΣ!' ΕΊΠΑ ΣΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΠΟΥ ΣΚΑΒΕΙ...

ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!

ΕΤΣΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ Τ'ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ... ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ!

ΞΥΠΝΑΤΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...

ΕΓΩ ΑΝΤΕΧΩ!

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ... ΕΝ ΗΡΕΜΙΑ...










ΧΘΕς



ΣΗΜΕΡΑ, ΜΟΛΙΣ, ΩΡΕς ΠΡΙΝ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ...

ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΑΧΟΥΝ ΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ... ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΓΟΥΝ:

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ... ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΣΟΥ...!
ΛΕς ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ...

ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ, ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΙ "ΑΝΩΤΕΡΟΙ"...
ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΩ, ΥΠΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ...

ΞΥΠΝΑΤΕ, ΕΣΕΙς!

ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΤΥΧΑΙΑ!
Υγ. Επιτρέπω να το κάνετε βούκινο, χωρίς να με ενοχλήσετε προσωπικά.
¨αλλωστε, δεν έχω, ούτε την καλή υγεία, μόνο ΨΥΧΗ, σε λίγο δε θα έχω και τα επικοινωνιακά μέσα...
¨οποτε γουστάρουν τα κόβουν, εδώ και καιρό.
Συμπτώσεις, λένε...

************************************

ΩΡα 2 και 36

Ήμουνα απότομη; Μπορεί!
«Δεν πάω καλά;» Μπορεί!
Εσείς οι λογικοί που αποβλακωθήκατε, δεν σας φαίνονται πολύ περίεργα κάποια πράγματα;
Έτσι ξαφνικά… η Κατερίνα, δέκα χρόνια στο ίντερνετ, τρελάθηκε και λέει ή δείχνει κάποια πράγματα;
Σας «βολεύει» αυτό; Σκεφτείτέ το! Δεν με πειράζει καθόλου!
Να σας ταρακουνήσω προσπαθώ, όχι να με σώσετε!
Φοβάστε;
Το Κακό φοβάται περισσότερο.
Κι αν το ταίζατε… προλαβαίνετε να το … «πεινάσετε».
Μόνο έτσι θα σώσετε τις οικογένειές σας, πραγματικά, κι όχι όπως σας τάζουν, ότι θα γλυτώσετε εσείς!
Ούτε που τους νοιάζει για σας, εκεί γελαστήκατε…
Εγώ, όχι!

Υγ. Επί προσωπικού:
Όφειλαν να με ενημερώσουν.
Στον κήπο μου μπήκαν, κόπους και ψυχή μού λεηλάτησαν.
Αν όχι η Εταιρεία, ο εργάτης, ο γείτονας, έπρεπε να με φωνάξουν, να είμαι εκεί.
Να σώσω τα λουλούδια που ήθελα.
Να μην πάθω κρίση καρδιάς, έτσι ξαφνικά, επειδή το ήθελαν…
Αυτά!
Υπάρχει ο Αληθινός Θεός όμως, ΜΙΛΑΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, είμαι ενήμερη.
ΓΙΑ ΟΛΑ.
ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΗ… από καιρό.
Αυτά! (Για τους λογικούς… και κυρίως… για τους άλλους… τους μικρούς.)

Κι αυτό:
Χρόνια το προσπαθούσαν, δεν μάζευαν υπογραφές.
Προϋπόθεση, τρία σπίτια.
Ακύρωσε ο ένας, μείναν δυο.
Και δέκα να ήταν, θα περιμένανε κανέναν χρόνο.
Κι εγώ να ήθελα, δεν γίνεται, είπαν.
Γυρίζοντας απ’ το χωριό, έσκασε η βόμβα.
Δυο τα σπίτια, χρειάζονταν όμως η υπογραφή μου.
Με πήρε το παιδί (ο Ιεχωβάς) αγκαλιά, μετά την υπογραφή μου!
Κι εγώ, το χάρηκα.

«Κι εσείς θα υπογράψετε;» με ρώτησε ο αρμόδιος.
«Μπορώ να αρνηθώ το δικαίωμα της οικονομικής θέρμανσης σε μια οικογένεια με τρία παιδιά και ένα στην κοιλιά, σ’ έναν παππού και σ’ ένα ζευγάρι;»

Με κοίταξε…

Κι ύστερα, έγιναν κι άλλα… και φτάσαμε εδώ.
Βεβαίως και να προχωρήσει το ΕΡΓΟ!
Ότι κι αν έχουν στημένο, δεν θα τους σταθεί!
Πιόνια μπορεί να έχουν πολλά, αλλά…

Είμαι ΚΑΛΗ, δεν το φοράω ως στολή…
Ως εκεί που πρέπει, όμως!

Τώρα, αυτά!  
****

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ







Ένα υστερόγραφο για να μην αφήνω κενά, πρέπει να το γράψω.
Ένα τριήμερο κράτησε ο ψυχολογικός βιασμός, με πολλή δύσκολη την 11, ναι και την 12, μέχρι τα’ απόγευμα δηλαδή, που υπήρξε κάποιος διάλογος και άρχισαν να μπαίνουν κάποια πράγματα στην σωστή τους θέση.
Τα «λαθεμένα» των ανθρώπων, με καλή τη θέληση, τα προσπερνάμε, τα ξεχνάμε, φίλοι!
Τα «εσκεμμένα» αλλωνών… τα κρατάμε προς εξερεύνησιν…
Άλλωστε, το κάθε «αύριο», μιλάει μόνο του.
Δείχνει το χθες, το πριν, το παλιότερο, μα πάντα θα ξημερώνει ένα αύριο, που θα τα βάζει όλα στην σωστή τους θέση.
Επιφυλακτικότατη, φυσικά, αλλά όχι με συγκεκριμένους ανθρώπους, ξεκαθαρίζω!
Οι άνθρωποι πάντα θα παραμένουν άνθρωποι, με τις καλές τους και τις κακές τους στιγμές, ανάλογα με τον ποιον λύκο θρέφουν μέσα τους ή ακόμα…
Και ποιος τους θρέφει.
Δεν διστάζω να ζητήσω συγγνώμη, όπου έφταιξα, αλλά και να εξηγήσω το… βάρβαρον…

Οι μη βάρβαροι, θα με καταλάβουν περισσότερο.
Το γατί, αν μπορούσε κι αυτό να μιλήσει, θα ήταν ένας πολύ καλός μάρτυρας!
Διαισθάνονται αφάνταστα τα ζώα, οι άνθρωποι υστερούν, ίσως γιατί δεν χρειάστηκε να το αναπτύξουν… ως τώρα.
Αυτά!
Ελπίζω ότι η ομάδα εργασίας με κατανόησε αρκετά, όσο για τους γείτονες, στο μέλλον.
Καταλαβαίνεις μόνο όταν μπεις στην θέση του άλλου, δεν το εύχομαι και συνάμα ζητάω συγγνώμη, προσωπικά, για την γενική αναστάτωση αυτών των ημερών στην γειτονιά μας, γιατί, χάρη στην δική μου υπογραφή, ζορίστηκαν, που φέρω και την ευθύνη της…
Τελικά, μόνο ένα σπίτι, μόνο για μια οικογένεια, γιατί όχι και όλοι, αύριο μεθαύριο!
Τόση διαφήμιση… τόση λαχτάρα… «πήγα κι ήρθα»… ας κάνουν καλύτερες τιμές… να το φτάσουμε κι εμείς, που έχουμε ΦΤΩΧΟ ΘΕΟ!
Γκε γκε;

Απόψε έχουμε σκοτάδια… προτιμώ να πληρώνω φέγγοντας εγώ, με  τα φωτάκια της αυλής μου, παρά μ’ αυτόν τον «μοντέρνο» στύλο… που κοιτάζει τους ουρανούς… και ρυθμίζει τάσεις… και των άλλων…
Απόψε υπολειτουργεί.
Σκοτάδια. Γενικά τα σκοτάδια, μα «βλέπουμε», εκπέμπουν τα SOS του συνεργείου… και τα δικά μας, τα εσώτερα ΦΩΤΑ.

*********************
Αποκ. 1,2           ὃς ἐμαρτύρησε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅσα εἶδε.
Αποκ. 1,2                   Αυτός ο Ιωάννης εφανέρωσε και εβεβαίωσε τας αποκαλύψεις αυτάς, τον λόγον δηλαδή του Θεού και την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού· όλα όσα είδε.
Αποκ. 1,12         Καὶ ἐκεῖ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ ἐπιστρέψας εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς,
Αποκ. 1,12                 Και εκεί εγύρισα προς τα οπίσω να ίδω Αυτόν, του οποίου ήκουα την φωνήν. Και καθώς εστράφην, είδα επτά χρυσάς λυχνίας, κατά τον αριθμόν των επτά Εκκλησιών, που φωτίζουν εις την αλήθειαν τον κόσμον.
Αποκ. 1,20         τὸ μυστήριον τῶν ἑπτὰ ἀστέρων ὧν εἶδες ἐπὶ τῆς δεξιᾶς μου, καὶ τὰς ἑπτὰ λυχνίας τὰς χρυσᾶς. οἱ ἑπτὰ ἀστέρες ἄγγελοι τῶν ἑπτὰ ἐκκλησιῶν εἰσι, καὶ αἱ λυχνίαι αἱ ἑπτὰ ἑπτὰ ἐκκλησίαι εἰσίν.
Αποκ. 1,20                Γράψε το συμβολικόν και μυστικόν όραμα των επτά αστέρων, που είδες στο δέξι μου χέρι, και των επτά χρυσών λυχνιών. Μαθε ότι οι επτά αστέρες συμβολίζουν επτά επισκόπους των επτά Εκκλησιών, και αι επτά λυχνίαι συμβολίζουν τας επτά Εκκλησίας.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ 12 (βρείτε την!)
Κι εγώ «διαβάζω» αυτή την εποχή, όσο γίνεται…


**************************
ΕΚΤΑΚΤΟ! ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΣΑΣ! HTAN TITLOS ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΕΣΕΙς.















Ήταν το κρεμασμένο χαρτάκι στις 10, το βρήκα στις 12, ο λάκκος έγινε με καταρρακτώδη βροχή στις 11, το χαρτάκι γράφει... τι;
Έκρυψα τις άλλες γειτονιές, εμείς μάλλον είμαστε θέση 12, μας κόπηκε ο νυχτερινός φωτισμός για μέρες, νύχτες... τουφεκιές ακούγονταν, εκείνες τις νύχτες,
(κάποιον ήθελαν να τρομάξουν;)
καταγγείλαμε, 
και λαμπάκια είδαμε και ξαναείδαμε...
Δείτε κι εσείς που τα ξέρετε καλύτερα, εγώ τώρα μαθαίνω.
και πάει 20, κι ακόμα, βιάζονται, όπως τα βλέπετε, έτσι είναι.
Συμβολικές οι ώρες των εργασιών, ειδικά των κουτιών, ΑΦΥΣΙΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, για απλό φυσικό αέριο.
Αυτά και να υπάρχουν στον θολό αέρα... 

1 σχόλιο:

Κυκλαμίνα είπε...

Ήμουνα απότομη; Μπορεί!
«Δεν πάω καλά;» Μπορεί!
Εσείς οι λογικοί που αποβλακωθήκατε, δεν σας φαίνονται πολύ περίεργα κάποια πράγματα;
Έτσι ξαφνικά… η Κατερίνα, δέκα χρόνια στο ίντερνετ, τρελάθηκε και λέει ή δείχνει κάποια πράγματα;
Σας «βολεύει» αυτό; Σκεφτείτέ το! Δεν με πειράζει καθόλου!
Να σας ταρακουνήσω προσπαθώ, όχι να με σώσετε!
Φοβάστε;
Το Κακό φοβάται περισσότερο.
Κι αν το ταίζατε… προλαβαίνετε να το … «πεινάσετε».
Μόνο έτσι θα σώσετε τις οικογένειές σας, πραγματικά, κι όχι όπως σας τάζουν, ότι θα γλυτώσετε εσείς!
Ούτε που τους νοιάζει για σας, εκεί γελαστήκατε…
Εγώ, όχι!

Υγ. Επί προσωπικού:
Όφειλαν να με ενημερώσουν.
Στον κήπο μου μπήκαν, κόπους και ψυχή μού λεηλάτησαν.
Αν όχι η Εταιρεία, ο εργάτης, ο γείτονας, έπρεπε να με φωνάξουν, να είμαι εκεί.
Να σώσω τα λουλούδια που ήθελα.
Να μην πάθω κρίση καρδιάς, έτσι ξαφνικά, επειδή το ήθελαν…
Αυτά!
Υπάρχει ο Αληθινός Θεός όμως, ΜΙΛΑΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, είμαι ενήμερη.
ΓΙΑ ΟΛΑ.
ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΗ… από καιρό.
Αυτά! (Για τους λογικούς… και κυρίως… για τους άλλους… τους μικρούς.)

Κι αυτό:
Χρόνια το προσπαθούσαν, δεν μάζευαν υπογραφές.
Προϋπόθεση, τρία σπίτια.
Ακύρωσε ο ένας, μείναν δυο.
Και δέκα να ήταν, θα περιμένανε κανέναν χρόνο.
Κι εγώ να ήθελα, δεν γίνεται, είπαν.
Γυρίζοντας απ’ το χωριό, έσκασε η βόμβα.
Δυο τα σπίτια, χρειάζονταν όμως η υπογραφή μου.
Με πήρε το παιδί (ο Ιεχωβάς) αγκαλιά, μετά την υπογραφή μου!
Κι εγώ, το χάρηκα.

«Κι εσείς θα υπογράψετε;» με ρώτησε ο αρμόδιος.
«Μπορώ να αρνηθώ το δικαίωμα της οικονομικής θέρμανσης σε μια οικογένεια με τρία παιδιά και ένα στην κοιλιά, σ’ έναν παππού και σ’ ένα ζευγάρι;»

Με κοίταξε…

Κι ύστερα, έγιναν κι άλλα… και φτάσαμε εδώ.
Βεβαίως και να προχωρήσει το ΕΡΓΟ!
Ότι κι αν έχουν στημένο, δεν θα τους σταθεί!
Πιόνια μπορεί να έχουν πολλά, αλλά…

Είμαι ΚΑΛΗ, δεν το φοράω ως στολή…
Ως εκεί που πρέπει, όμως!
Τώρα, αυτά!