Τάμα ήταν

Ήταν τάμα εδώ και πολύ καιρό ν' ανοίξω ένα blog, όπου θα γράψω όλα όσα μου έχουν συμβεί κι εγώ τα κατατάσσω στην κατηγορία "θαύματα", αλλά όλο το καθυστερούσα.

Μπαινοβγαίνοντας στα Νοσοκομεία τον τελευταίο καιρό είδα κι άκουσα τόσα πολλά!
Τελικά, ο κόσμος πιστεύει και πολύ μάλιστα!
Καθημερινά γίνονται γύρω μας άπειρα θαύματα που μόνο όσοι το έννιωσαν μπορούν να το καταλάβουν και να το πιστέψουν.
Εγώ πιστεύω πολύ στην δύναμη της προσευχής, όσο και στην βοήθεια της Παναγίας και όλων των Αγίων μας!
Σ' αυτό το blog θα τα καταγράψω και δεν ντρέπομαι καθόλου γι' αυτό.
Η Θεϊκή Ύπαρξη υπάρχει γύρω μας, μας βοηθά και μας δίνει και τα "σημάδια" Της.
Ένα τέτοιο "σημάδι", με έκανε ν' ανοίξω σήμερα αυτό το blog.
Έχουμε τον χρόνο όμως, να τα πούμε σιγά σιγά.

Ξημέρωσε η 22 Νοεμβρίου, αλλά πριν μισή ώρα (δηλαδή στις 21 Νοεμβρίου) ήταν τα Εισόδια της Θεοτόκου.
"Μεγάλη γιορτή", μου είπαν, όλοι!
Η Φωτεινή, που στην Κρήτη γιορτάζουν λέει, αυτή την εποχή οι Μαρίες.
Η Βούλα που έκανε αρτοκλασία για Χάρη Της και ήρθε στο περίπτερο να μου φέρει άρτο και να μου πει τα δικά της καινούργια "σημάδια".
(Αφού δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ... Εγώ, εκεί. Δουλειά και στα δικά μου.)

Σχόλασα νωρίς απόψε και πέρασα από ένα ζαχαροπλαστείο.

Πάνω στο ταμείο είδα δυο τρία ημερολόγια του 2009 με την εικόνα της Παναγίας.
Κουφό για ένα ζαχαροπλαστείο.
Μου είπε ο κύριος ότι τα άφησε μία καλόγρια.
Αγόρασα ένα και είδα πως ήταν από το μοναστήρι της Παναγίας Γοργοϋπηκόου που είναι κοντά στο σπίτι μου, κι όμως, ΠΟΤΕ μου δεν έχω πάει!
Αλυσίδα συμπτώσεων;
Κάλεσμα;
Δεν ξέρω.
"Σημάδι" Της στην εσωτερική μου ερώτηση "αν πρέπει ν' ανοίξω αυτό το blog";
Δεν ξέρω!

Όπως και να ' χει, ήταν τάμα μου, κάποτε και απόψε έκανα την αρχή.
Ξέρω πως η αρχή ήταν δύσκολη κι αφού έγινε, έγινε για καλό!

Χθες ο πεθερός μου περπάτησε! (Στις 20)
80 χρονών, διασωληνωμένος για τρείς μέρες, έτοιμοι οι γιατροί να σταματήσουν τα μηχανήματα...
Κλινικά νεκρός, παράλυτος και χθες, ΠΕΡΠΑΤΗΣΕ!
Έχω τόσα να σας πω!