Η ώρα πήγε 3:36 και σκέφτομαι αν προλαβαίνω να γράψω και τα άλλα... απόψε που πήρα φόρα.
Θα ξεκινήσω... και ότι προλάβω.
Τον Οκτώβριο του 2009, ξαναπήγα πάλι στο μοναστήρι. Ήμουνα Αθήνα για δουλειές, είχα και τάμα πάλι, πήγα. Δεν θα μιλήσω απόψε για όσα ένιωσα πάλι εκείνη τη φορά (έχω πάει πολλές φορές στα τρία τελευταία χρόνια), θα γράψω μόνο τι έμαθα αυτή τη φορά, για να συνδέσω την τελευταία μου επίσκεψη την τρίτη ημέρα των Χριστουγέννων του 2009.
Τον Οκτώβρη έμεινα ένα ολόκληρο απόγευμα στο μοναστήρι, παρευρέθηκα και στον Εσπερινό που έκαναν οι καλόγριες και βρέθηκα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα, πολύ πρωτόγνωρη για μένα. Το άλλο σημαντικό εκείνης της επίσκεψης ήταν πως πέρασε απ' το μυαλό μου η Αγία Μητέρα (που βρήκε τα οστά του Αγίου), εκεί έξω που αγόραζα εικονίτσες για δώρα και είδα και την δικιά της. Είπα από μέσα μου:" Εδώ δεν ξέρουν ακόμα τον Άγιο, τι να μάθουν την Αγία Μητέρα, την Μακαρία!" και δεν πήρα εικονίτσες δικές της. Πήρα μόνο του Αγίου Εφραίμ.
.... Πήγα προσκύνησα τον Άγιο και μόλις βγήκα απ' την κύρια εκκλησία, μου φωνάζει ένας κύριος και μου λέει σε αυστηρό τόνο, ενώ μου άνοιγε μια πόρτα:
"Περάστε να χαιρετίσετε την Αγία Μητέρα! Σας περιμένει!"
Καθόμουνα και τον κοίταζα με το στόμα ανοιχτό! Ένα κλικ έγινε μέσα μου και άρχισα να συγκινούμαι και να κλαίω...
Φυσικά πήγα στον τάφο της και μετά αγόρασα και δικές της εικονίτσες!
Εκείνο τ' απόγευμα έμαθα πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπω εκεί στα κεριά, στις εισόδους κ.λ.π. είναι εθελοντές και όχι άνθρωποι του μοναστηριού!
Αυτό μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση και είπα πως την επόμενη φορά που θα πάω, θα κάνω κι εγώ κάτι, για τη Χάρη αυτού του Αγίου!
Εφόσον δεν μπορούσα να γραφτώ στο πρόγραμμα όμως και η εθελοντική προσφορά μου δεν θα μπορούσε να είναι ολοήμερη, θα έβρισκα να κάνω κάτι άλλο!
Το είπα εκείνη τη στιγμή στους εθελοντές εκείνης της μέρας.
Τι όμως μπορούσα να κάνω εγώ;
"Θα πάρω μια σκούπα και θα σκουπίσω!" είπα αυθόρμητα, χωρίς καν να το σκεφτώ.
"Μα, πρέπει να ρωτήσεις τις καλόγριες, πρώτα, αν σ' αφήνουν!" μου είπε μια εθελόντρια κοπελίτσα. "Νομίζω πως πρέπει πρώτα να εξομολογηθείς!" μου είπε η κοπέλα.
Κουφάθηκα! Το βρήκα αδικαιολόγητο. Να σκουπίσω ήθελα και όχι να μπω στο Ιερό!
"Αν είναι έτσι, αν δεν μ' αφήσουν, εγώ θα σκουπίσω έξω απ' το μοναστήρι!" της είπα. 'Εγώ πάντως όταν θα ξαναέρθω, θα φέρω σκούπα!"
Και έτσι έκανα. Πριν λίγες μέρες πήγα με σκούπα, φαράσι κ.λ.π. Μόνο που δεν ήξερα ότι θα πήγαινα τόσο σύντομα! Δεν είχα υπολογίσει το προγραμματισμένο τάμα της Βούλας που έγινε λίγες μέρες νωρίτερα απ' τη γιορτή του που είναι στις 3/1 και λόγω δουλειάς, δεν μπορούσε να πάει τότε!
(Συνεχίζεται εδώ:)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου