Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

Το εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στις Ράχες

Αν και φύγαμε πολύ πρωί, φτάσαμε στο μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ το μεσημέρι στις μία παρά είκοσι. Εκτός από τις συχνές στάσεις που ήθελε η παρέα, περάσαμε και απ' το εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στις Ράχες. Αυτή η στάση είναι σχεδόν πάντα μέσα στο πρόγραμμα της Βούλας.
Μια φορά που δεν προλαβαίναμε και δεν περάσαμε, στην επιστροφή, στο σημείο εκείνο ακριβώς, έξω απ' το εκκλησάκι, μας έκανε προσπέραση ένα αυτοκίνητο και κοντέψαμε να σκοτωθούμε!
Σωθήκαμε από θαύμα, κι αμέσως μετά είπα στην Βούλα:
"Άλλη φορά όταν τάζεις να τηρείς τα τάματά σου! Ο Άγιος Ραφαήλ μας έσωσε, μας έδειξε το σημάδι Του και την επόμενη φορά μας περιμένει!"
Από τότε, η Βούλα περνάει πάντα από κει.

Αυτή τη φορά βρήκαμε κλειδωμένα. Η Βούλα σκέφtηκε ν' αφήσουμε τα δώρα μας απ' έξω.




Εγώ βλέποντας ένα πουλάκι κοντά στην πόρτα, ήμουνα σίγουρη πως αυτή η πόρτα θ' ανοίξει!
Και περιμένοντας λίγο, μια ευγενέστατη κυρία που την φιλοξενούσαν εκεί, μας άνοιξε!

Η χαρά μας δεν περιγράφεται, όπως δεν περιγράφεται και η ευωδία που αναδυόταν σε όλο το εκκλησάκι, όπως δεν περιγράφεται και η δική μας συγκίνηση, κυρίως της Βούλας που έκλαιγε σοκαρισμένη.





Η μεγαλύτερη χαρά για μένα ήταν που με το λαδάκι μας ανάψαμε τα καντηλάκια που ήταν έτοιμα να σβήσουν, κάτι που μου θύμισε έντονα τα εξωκλήσια του χωριού μου.
Απ' ότι μας είπε η ευγενέστατη κυρία που την ξυπνήσαμε πρωί πρωί, το εκκλησάκι δεν είχε ιερέα και δεν λειτουργούσε, γι' αυτό θα πήγαινε εκείνη σε άλλη εκκλησία να μοιράσει τις λειτουργιές μας και μετά θα τα μοίραζε εκείνη στον κόσμο.
Φύγαμε από κει χαρούμενες και ικανοποιημένες που ο Άγιος Ραφαήλ, ο Άγιος Νικόλαος και η Αγία Ειρήνη, δεχθήκανε τα δώρα μας.
Μαζί μας και ο άντρας της Βούλας φυσικά, που εδώ και τέσσερα χρόνια ξέρει πολύ καλά πια, που χρωστάει τη ζωή του...
Οι γιατροί ακόμα δεν μπορούν να το πιστέψουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια: