Με αφορμή τις σκέψεις μου για τον θάνατο του Νίκου Κακαουνάκη, θυμήθηκα αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο του HANS KILLIAN, κι ακόμα περισσότερο την συγκλονιστική νύχτα που έφτασε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο, για τη δική μου ζωή.Ήταν μια νύχτα που ήξερα βάση γιατρού, ότι δεν θα ξημερώσω...
Κι αυτό το βιβλίο, ο τίτλος του δηλαδή, (ποιος προλάβαινε να διαβάσει εκείνη τη νύχτα;μόνο να γράψω, αλλά εκείνα είναι προσωπικά...) επέμενε να μου στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας.
Τι να πρωτογράψει τώρα κανείς, όταν η ζωή τρέχει τόσο γρήγορα;
Σ' αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας και γιατρός παραδέχεται πως Άλλος είναι ο Μεγάλος Γιατρός και συμφωνώ απόλυτα μαζί του, όχι από έπαρση, αλλά επειδή είμαι η ίδια πολλές φορές, παθούσα.
Της παρατάσεως, δηλαδή...
Μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις και τους γιατρούς, αλλά και τους ανθρώπους.
1 σχόλιο:
το έχεις διαβάσει;;.. α.. άψογο!!!
Δημοσίευση σχολίου