ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΑΛΛΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ.Πατήρ Ιωάννης ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

  ***

ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

Έλληνας. Ελληνίδα, Ελλάδα.

Και μόνο που ακούω αυτές τις λέξεις, ανατριχιάζω συνειδητοποιώντας το μεγαλείο ,και το βάρος της ιστορίας που κρύβεται μέσα τους.

Ανατριχιάζω όμως και όταν αντιλαμβάνομαι την τεράστια ευθύνη που κουβαλάει ο κάθε Έλληνας και Ελληνίδα στις πλάτες τους. Βαρύ το φορτίο.

Γιατί όπως σχεδόν σε όλα ,όσα αποκτά κάποιος, προκειμένου να διατηρεί το δικαίωμα να τα κατέχει, υπάρχουν και οι ανάλογες υποχρεώσεις ,που οι κανόνες της ζωής του επιβάλουν, έτσι και όπως όταν  λέει κάποιος ότι είναι Έλληνας, και αυτομάτως έχει το δικαίωμα να είναι υπερήφανος ,την ίδια όμως στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιεί, ότι θα πρέπει να ανταποκρίνεται ,και στις ανάλογες υποχρεώσεις , που συνοδεύουν αυτήν την ονομασία.

Είμαι Έλληνας. Έχω δικαιώματα λοιπόν πάνω σε αυτήν την λέξη, αλλά έχω και υποχρεώσεις.

Τα δικαιώματα μου σαν Έλληνας, για τα οποία είμαι υπερήφανος, μου τα παραχώρησαν οι προηγούμενες γενεές Ελλήνων, με την ιστορία τους, τους αγώνες τους, τον πολιτισμό τους, και γενικά με ότι το ωραίο δημιούργησαν στο πέρασμα των αιώνων.

Και επειδή ο Θεός με έστειλε να γεννηθώ σαν ψυχή, σε αυτόν τον Γεωγραφικό τόπο που λέγεται Ελλάδα, μπορώ λοιπόν να ασκώ το δικαίωμα μου και να καμαρώνω που είμαι Έλληνας.

Καμαρώνω για κάτι όμως, που εγώ δεν αγωνίστηκα για να το κερδίσω. Άλλοι θυσιάστηκαν, άλλοι δημιούργησαν, άλλοι μεγαλούργησαν. Εγώ απλά γεννήθηκα Έλληνας.

Αν όμως με ενοχλεί το γεγονός ,ότι εγώ δεν έκανα τίποτα το αξιόλογο για να καμαρώνω με την καταγωγή μου, τότε θα πρέπει να τραβήξω από το συρτάρι τον φάκελο με τις υποχρεώσεις μου και να τις μελετήσω.

Είπαμε σε κάθε τι που αποκτάμε, προκειμένου να το διατηρήσουμε στην κατοχή μας, υπάρχουν δικαιώματα κτήσης άλλα και υποχρεώσεις.

Υποχρεώσεις, που αν θέλω δικαιωματικά να καμαρώνω που είμαι Έλληνας, θα πρέπει να τις τηρώ.

Η βασικότερη δε από όλες μου τις υποχρεώσεις, είναι να μπορέσω αυτό που παρέλαβα σαν ιστορία, σαν αξίες, σαν πολιτισμό ,και γενικά αυτό που βρήκα ,όταν γεννήθηκα Έλληνας να το μεταβιβάσω αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον όπως το βρήκα στην επόμενη γενιά Ελλήνων. Είναι βλέπετε γνωστό και αποδεκτό το γεγονός, ότι είναι δυσκολότερο να διατηρήσεις κάτι που κατέχεις, από το να το αποκτήσεις.

Πρέπει λοιπόν όπως καμάρωνα εγώ όταν γεννήθηκα Έλληνας, να καμαρώνουν και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Τότε ίσως κάτι να έχω καταφέρει ,όσο αφορά τις βασικές μου υποχρεώσεις.

Έλα όμως που είμαι Έλληνας.

Είμαι απειθάρχητος, ατίθασος, απρόβλεπτος, είμαι ελεύθερο πνεύμα, είμαι γεννημένος δημιουργός. Η αποστολή μου από τον Θεό είναι  να δημιουργώ, τέχνες, επιστήμες, πολιτισμό, φιλοσοφία, ανθρώπινες αξίες, και να διατηρώ με όλα αυτά ανοιχτή πάντα την πύλη που οδηγεί τον άνθρωπο στον Θεό. Να διατηρώ εφικτή την επικοινωνία μας με τον δημιουργό μας.

Και αφού λοιπόν είμαι όλα αυτά, σίγουρα δεν θα πρέπει να με ικανοποιεί, ούτε να θεωρώ σαν αποστολή μου το γεγονός, να παραδώσω στα παιδιά μου την Ελλάδα όπως την βρήκα.

Σαν Έλληνας θα έπρεπε για να δικαιώσω την αποστολή μου, να την παραδώσω καλύτερη. Να είχα φτιάξει και εγώ κάτι, σε συνέχεια της ιστορίας των προγόνων μου, που οι μελλοντικοί Έλληνες θα ένοιωθαν υπερήφανοι και για αυτό.

Και κάθε γενιά Ελλήνων να πρόσθετε και από ένα λιθαράκι δημιουργίας στην δική τους πορεία. Γιατί έτσι θα είχαν εκπαιδευτεί να κάνουν.

Και η Ελλάδα θα έπρεπε συνεχώς να δημιουργεί και να δημιουργεί και να δημιουργεί.

Και η Ελλάδα να εξελίσσεται ανά τους αιώνες και να δίνει τα φώτα στους υπόλοιπους λαούς.

Αυτό θα έπρεπε να κάνω λοιπόν, σεβόμενος και τιμώντας τους προγόνους μου.

Αντί αυτού όμως τι κάνω εγώ ο Έλληνας;

Απλά προσπαθώ να διατηρήσω ότι βρήκα. Να νοιώθω υπερήφανος για αυτά που έκαναν άλλοι Έλληνες πριν από εμένα, χωρίς να δημιουργώ εγώ τίποτε. Στην ουσία χωρίς να αξίζω να φέρω το όνομα Έλληνας.

 Απλά έτυχε να γεννηθώ εδώ. Καμαρώνω χωρίς να έχω το ηθικό δικαίωμα να καμαρώνω.

Για να γίνω ποιο κατανοητός ,θα προσπαθήσω να παρουσιάσω με πολύ απλά λόγια, και αρκετή φαντασία, πως δημιουργείτε μια χώρα. Ένα Έθνος.

Όταν κάποιος είναι μόνος του, όλα είναι εύκολα για αυτόν. Κάνει ότι του αρέσει, δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, κοιμάται όποτε θέλει, ξυπνάει όποτε θέλει, τρώει ότι θέλει, λέει ότι θέλει και γενικά δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει αναφορά σε κανέναν για τις επιλογές του.

Κάποια στιγμή αν στον ένα έρθει ,άλλος ένας και γίνουν δυο, τότε αλλάζουν τα πάντα.

Δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει ο ένας πια. Έτσι κάθονται οι δυο μαζί και βάζουν κανόνες για το πώς θέλουν να ζήσουν. Τι αρέσει στον ένα ,τι δεν αρέσει, τι αρέσει στον άλλο και τι δεν του αρέσει.

Στήνουν τους κανόνες τους και μαθαίνουν να σέβονται ο ένας τις επιθυμίες του άλλου. Αν οι δυο γίνουν τέσσερις ,πέντε η δεκαπέντε αρχίζει πάλι και γίνεται το ίδιο πράγμα.

Κάθονται κάτω συζητάνε τι αρέσει στον έναν, τι στον άλλο, χαράζουν καινούργιους κανόνες και αποκτούν όλοι σιγά σιγά κοινή συνείδηση για το τι είναι καλό η κακό για το σύνολο.

Οι δεκαπέντε αργότερα ,γίνονται εκατό ή διακόσιοι και σιγά σιγά γίνεται πάλι το ίδιο.

Κάθονται κάτω φτιάχνουν καινούργιους κανόνες, αφού σαν ποιο πολλοί, υπάρχουν και περισσότερες γνώμες πλέον, αλλάζουν κάτι που πιστεύουν ότι ήταν καλό για τους δεκαπέντε αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει το ίδιο καλά και με τους διακόσιους και σιγά σιγά προσαρμόζονται όλοι σε αυτό που οι περισσότεροι της ομάδας θεωρούν σωστό και αποδεκτό..

Η ομάδα μας όμως έχει αρχίσει πια να διαμορφώνεται σε μια μικρή κοινωνία. Υπάρχουν άλλοι που ζουν φτιάχνοντας το ψωμί που θα φάνε οι υπόλοιποι, άλλοι ζουν φτιάχνοντας τα ρούχα που θα φοράνε, άλλοι κάνουν διάφορες δουλειές που είναι χρήσιμες στους υπόλοιπους και πληρώνονται και αυτοί με ότι τρόπο πληρώνει αυτή η κοινωνία ,για να ζήσουν κι αυτοί όπως κι οι άλλοι.

Σιγά σιγά οι κανόνες που έχει θεσπίσει αυτή η κοινωνία ονομάζονται νόμοι και έτσι η κοινωνία αυτή αποκτά τώρα νομοθέτες, αποκτά δικαστές για αυτούς που δεν τηρούν τους νόμους και αστυνομία για να συλλαμβάνει αυτούς που παρανομούν και να τους πηγαίνει στους δικαστές.

Εμφανίζεται η ανάγκη για διασκέδαση και παρουσιάζονται οι καλλιτέχνες που αναλαμβάνουν να υπηρετούν αυτήν την ανάγκη της κοινωνίας τους.

Εμφανίζονται οι εφευρέτες, οι μηχανικοί ,οι δάσκαλοι, οι έμποροι ,οι γιατροί και κάθε είδος επάγγελμα που κάθε κοινωνία έχει ανάγκη για να υπάρχει καθώς μεγαλώνει σε αριθμό.

Ο φόβος για να μην χάσουν ότι έχουν καταφέρει ,τους αναγκάζει να φτιάξουν και στρατό ο οποίος αναλαμβάνει να υπερασπίζεται το δικαίωμα αυτής της κοινωνίας να υπάρχει, όπως όλοι μαζί έχουν αποφασίσει ότι τους αρέσει να ζουν.

Και σιγά σιγά με τα χρόνια η κοινωνία αυτή έχει μεγαλώσει τόσο πολύ, που ονομάζεται χώρα. Αρχίζει να χαράζει τα δικά της όρια , μέσα στα οποία έχει αποφασίσει να ζήσει και τα ονομάζει σύνορα.

Μέσα λοιπόν από αυτά τα σύνορα ζουν άνθρωποι που έχουν διαμορφώσει με τον καιρό κοινή συνείδηση, κοινά πιστεύω, κοινές αξίες, κοινά ήθη και έθιμα, κοινές συνήθειες και κοινά πιστεύω.

Μια ομάδα, μια κοινωνία και πόσον μάλλον μια χώρα δεν θα μπορούσε να υπάρχει αν δεν υπήρχε και ένας αρχηγός, που θα ήταν υπεύθυνος για την καλή λειτουργία της χώρας αυτής.

Όλα αυτά τα χρόνια που από ομάδα εξελίχτηκαν σε χώρα, είχαν και κάποιον διαφορετικό αρχηγό που ήταν υπεύθυνος για αυτούς και τους καθοδηγούσε.

Καθώς τα χρόνια περνούσαν άρχισαν πλέον να δημιουργούνται διαφορετικές τάσεις, που ξεκινούσαν από διαφορετικά συμφέροντα, ανάμεσα στους κατοίκους αυτής της χώρας.

Άλλοι πίστευαν αυτό σαν σωστό, άλλοι πίστευαν για σωστό κάτι άλλο, άλλοι ήθελαν εκείνο που ήθελαν και οι άλλοι αλλά με κάποιες παραλλαγές και πάει λέγοντας.

Έτσι θεώρησαν σωστό, ο κάθε αρχηγός για να μπορεί να κυβερνάει δίκαια, να έχει κοντά του και ανθρώπους που θα προέρχονται αντιπροσωπευτικά από όλες τις μεγάλες ομάδες, {βλέπε τάσεις η βλέπε κόμματα }για να μπορεί να ακούει και την δική τους γνώμη, προκείμενου να κυβερνάει δίκαια ,αλλά και αυτοί να μπορούν να τον ελέγχουν στην διοίκηση αυτής της χώρας, για να μην κάνει αυτός ότι θέλει.

Αυτό από κάποιους ονομάστηκε δημοκρατία.!!!

Κάπως έτσι λοιπόν ,ας πούμε ότι γεννήθηκε η Ελλάδα.

Και κάπως έτσι, ας πούμε ότι γεννήθηκε η Δημοκρατία στον τόπο αυτό.

Φανταστείτε τώρα πόσα πολλά κοινά, δένουν όλους αυτούς τους ανθρώπους στο πέρασμα των αιώνων. Οι δεσμοί μεταξύ τους παντοδύναμοι. Δεν είναι χώρα πλέον. Είναι Έθνος.

Αιώνες ολόκληρους δημιουργικού πνεύματος, και αξιών. Σίγουρα οι πρόγονοί μας ήταν χαρισματικοί . Κατάφεραν να ξεχωρίσουν και να τραβήξουν μαζί τους και όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Αυτοί είχαν κάθε λόγο να είναι υπερήφανοι που ήταν Έλληνες. Εγώ όμως γιατί; Τι έκανα εγώ για να αξίζω τέτοια τιμή.;

Και αυτός ουσιαστικά είναι και ο λόγος που λέω αυτά που λέω σήμερα.

Βλέπω στο ιντερνέτ τα τελευταία χρόνια, ένα ξέσπασμα Εθνικής υπερηφάνειας Ελλήνων και Ελληνίδων. Φυσικό είναι. Πόσο να αντέξει κάποιος την κατάσταση ,που μας έχουν οδηγήσει.

Φτάσαμε στο σημείο, μέσα στην ίδια μας την χώρα, να φοβόμαστε να πούμε ότι αγαπάμε την πατρίδα μας. Έτσι και πει κάποιος ότι είναι Εθνικόφρων, θα του πετάξουν λεμονόκουπες στον δρόμο και θα τον πούνε φασίστα.

Μα τι είπε ο άνθρωπος; Ότι έχει Εθνικό φρόνημα. Ότι αγαπάει την Ελλάδα. Ότι θα έδινε ακόμα και την ζωή του για να την υπερασπιστεί.

Και όμως κάτι τέτοιο στην σημερινή Ελλάδα, είναι κακό.

Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι η χρήση της λέξεως εθνικόφρονας ,είναι πλέον άρρηκτα συνδεδεμένη ,με δύσκολες για την χώρα καταστάσεις.

Αυτό όμως δεν αλλάζει το νόημα της λέξης. Ούτε θα καταργήσουμε την λέξη αυτή, από την γλώσσα μας ,επειδή στο παρελθόν έγινε κακή χρήση της.

Γίνεται όμως κατά την γνώμη μου, ένα λάθος από τους περισσότερους Έλληνες πατριώτες αυτής της εποχής . 
Είναι υπερήφανοι που είναι Έλληνες, αλλά για το παρελθόν μας.!!!!

Βλέπω πολλές αναρτήσεις στο ΦΒ ,από φίλους μου που αναζητούν και αναφέρουν την ύπαρξη των Ελλήνων παντού. Οι Έλληνες πήγαν πρώτοι στην Αμερική, οι 12 Θεοί του Ολύμπου υπήρχαν 100 ή 200 χιλιάδες χρόνια, αναφέρουν ενεργειακά σημεία όπου χτίστηκαν οι αρχαίοι ναοί, οι Έλληνες έκαναν αυτό, οι Έλληνες έκαναν εκείνο και γενικά ξοδεύουν πολύ ενέργεια και κόπο για να ασχολούνται με το παρελθόν των Ελλήνων.

Δεν λέω ότι όλα αυτά που αναφέρουν δεν είναι αληθινά. Πολύ πιθανόν να είναι.

Αλλά είναι παρελθόν.

Ένα παρελθόν που σίγουρα δεν πρέπει να ξεχνάμε. Είναι η ιστορία μας. Και ένας λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να χαθεί στην λήθη.

Τότε; Τότε τι; Είναι η ιστορία μας. Αλλά είναι και παρελθόν.

Έχουμε υποχρέωση να την διδάξουμε στις νέες γενιές. Είναι υποχρέωση μας σαν Έλληνες.

Αλλά ,με μια προϋπόθεση, να μην καθόμαστε συνέχεια πάνω στις δόξες του παρελθόντος.

Όλη η ανθρωπότητα αλλά και όλοι οι Έλληνες μιλάμε για το παρελθόν μας. Λες και εμείς σήμερα δεν υπάρχουμε ,για να γράψουμε την δική μας ιστορία στην εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους ,στην εξέλιξη της πατρίδας μας ,όπως έχουμε υποχρέωση σαν Έλληνες.

Αυτό το κόλλημα με το παρελθόν μας, έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που αρχίζουν κάποιοι να διαχωρίζουν την θέση τους και από την θρησκεία. Εμείς είμαστε Έλληνες λένε.

Τι δουλειά έχουμε με την θρησκεία των Εβραίων;.

Και γυρνάνε προς τους Δώδεκα Θεούς.!!!!!!! Λες και πριν από τους 12 Θεούς δεν θα υπήρχαν άλλοι Θεοί να λατρεύουν αυτοί που ζούσαν στην Ελλάδα.

Τέλος πάντων. Θα κάνω μια μικρή παρένθεση εδώ για να απαντήσω σχετικά με την ταύτιση του Χριστιανισμού με την  θρησκεία των Εβραίων και συνεχίζω.

Η Παλαιά διαθήκη είναι γεγονός ότι παρουσιάζει την ιστορία του Εβραϊκού λαού. Ο λόγος που περιελήφθη στα Ιερά βιβλία της θρησκείας μας είναι διότι μέσα στην Παλαιά διαθήκη υπάρχουν οι προφητείες για την έλευση του Κ.Η. Ιησού Χριστού.  Δεν την έχουμε σαν ιστορία των Εβραίων ,αλλά σαν αποδεικτικό στοιχείο στα σχέδια του Δημιουργού μας, για την παρουσία του υιού του στους ανθρώπους.

Επίσης, ακούτε στις εκκλησίες να αναφέρονται οι ιερείς και οι ψάλτες σε λέξεις, όπως Ισραήλ και  Σιών. Αυτές είναι λέξεις του Ουρανού και όχι ανθρώπινες. Ισραήλ καλούσαν τον άνθρωπο που ήταν προικισμένος και άξιος. Στην σημερινή εποχή θα τον λέγαμε ξεχωριστό άνθρωπο. Σιών είναι με λίγα λόγια ,ο τόπος του Θεού όπου κατέληγαν οι Ισραήλ.

Αυτές τις λέξεις τις χρησιμοποίησαν οι Εβραίοι, δεν ήταν δικές τους. Όπως και το Αλληλούια. Και αυτό ουράνια λέξη είναι. Και δεν υπάρχει ανθρώπινη μετάφραση στην κυριολεξία για αυτήν την λέξη

Εμείς είμαστε οπαδοί, και ακόλουθοι του Χριστού. Αναφερόμαστε στην παρουσία του στην Γή ,στην διδασκαλία του, στα θαύματα του και δεν έχουμε καμία σχέση με την θρησκεία των Εβραίων. Αυτοί ακόμα περιμένουν τον Μεσσία τους.

Έλληνας και Χριστιανός είναι ταυτόσημες λέξεις. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Χύθηκε πολύ αίμα από τους προγόνους μας της νεότερης Ελλάδος, για να είναι αυτές οι δύο λέξεις άρρηκτα δεμένες σαν μια έννοια .

Και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι και για αυτούς τους προγόνους μας, που κατάφεραν να μας υπερασπιστούν, να μας ελευθερώσουν ,που κατάφεραν ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς να μην χάσουμε την γλώσσα μας.

Αδέλφια μου Ελληνες. Είναι πολύ σημαντικό να ασχολούμαστε με το παρελθόν μας. Χωρίς φανατισμό όμως. Να ανακαλύπτουμε ιστορικά γεγονότα ή ευρήματα που θα προσθέσουν στην δόξα των προγόνων μας.

Στην διαδρομή αυτή όμως υπάρχουν πολλές παγίδες. Στα κείμενα που διαβάζω στο ιντερνέτ, παρατηρώ τάσεις ρατσισμού, τάσεις απομάκρυνσης από τον Χριστό, βλέπω θυμό, μίσος για τους άλλους, και κάθε τι διαφορετικό από εμάς. Τους Έλληνες.

Και η κυριότερη αν θέλετε από όλες τις παγίδες, που μπορεί να πέσουμε χωρίς να το καταλάβουμε, είναι να προσκολληθούμε τόσο πολύ με το παρελθόν και την ιστορία των προγόνων μας, και να αποκοπούμε από το παρόν, αλλά και ποιο οδυνηρό ακόμα, να αποκοπούμε από το μέλλον μας σαν Έλληνες.

Αυτό που πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς για τα παιδιά μας.

Οι πρόγονοί μας έγραψαν την δική τους ιστορία και είμαστε υπερήφανοι για αυτούς.

Όμως τώρα είναι η δική μας εποχή. Το δικό μας πέρασμα από την Ελλάδα και τον τίτλο του Έλληνα.

Όλοι γνωρίζεται τι είπε ο Κίσινγκερ την δεκαετία του 80, για τον τρόπο που μπορεί κάποιος να αφανίσει τους Έλληνες. Όλοι ξέρουμε τα σχέδια τους. Ας μην του κάνουμε το χατίρι, ούτε σε αυτόν, αλλά ούτε και σε κανέναν άλλο, να χάσουμε τις αξίες μας, την θρησκεία μας, την ανθρωπιά μας, τους οικογενειακούς δεσμούς, τα ήθη και τα έθιμα μας.

Ας απομακρύνουμε τον φανατισμό από την ζωή μας και τα σχέδια μας. Ας κρατήσουμε ζεστή στην καρδιά μας ,την αγάπη και την παρουσία του Χριστού.

Στα χρόνια που έρχονται , όλοι μας θα δοκιμαστούμε σαν Έλληνες αλλά προ πάντων σαν άνθρωποι. Πρέπει λοιπόν να προσέξουμε , όπως είμαστε υπερήφανοι εμείς για τους προγόνους μας, να είναι και οι μελλοντικοί απόγονοι μας ,υπερήφανοι για εμάς για την ιστορία που γράφουμε τώρα. Μην μας χαρακτηρίσουν γραφικούς.

Είναι δικαίωμα μας να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες, αλλά είναι και υποχρέωση μας, αφού φέρουμε αυτόν τον τίτλο, να παραδώσουμε την Ελλάδα στις επόμενες γενιές ,καλύτερη από ότι την παραλάβαμε.

Μπορεί να μην έχουμε τα μέσα για τις δημιουργίες των προγόνων μας, άλλα έχουμε μέσα μας τα πνευματικά μέσα και τα ουράνια όπλα ,για να αναπτύξουμε την ανθρωπιά σε αυτόν τον πλανήτη, να διαδώσουμε την αγάπη, την ευγένεια ψυχής, την καλοσύνη, την ψυχική ποιότητα. Είναι αλήθεια ότι είμαστε εκλεκτοί του ουρανού.

Στα δύσκολα χρόνια που μπορεί να έρθουν, ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ανοικτή την πύλη που οδηγεί στον ουρανό, για τους ανθρώπους. Αυτό να έχουμε σαν αποστολή.

Να καλυτερέψουμε ποιοτικά σαν άνθρωποι, σαν ψυχές, σαν πνεύματα και να γίνουμε δάσκαλοι για τους υπόλοιπους λαούς μεταδίδοντας τους την ποιότητα μας και όχι το μίσος μας. Παρουσιάζοντας  την σωστή έκφραση της Ορθοδοξίας σε όλους τους λαούς. Δείχνοντας τους τον δρόμο ,που οδηγεί στον ουρανό, και όχι στο σκοτάδι.

Χωρίς μίσος και φανατισμό .Αν ενωθούμε όλοι μας σε αυτόν τον σκοπό και τα καταφέρουμε, τότε όλες οι επόμενες γενιές θα μιλάνε για τον δικό μας άθλο.

Ακόμα και στον Ουρανό θα μιλάνε για τον άθλο των Ελλήνων.!!!!!!!!!

Για το πώς κατάφεραν μια χούφτα Έλληνες να αλλάξουν τα σχέδια του Θεού, και αντί να έρθει η αποκάλυψη, να έρθει με μεγάλη χαρά από τον Θεό, μια ακόμη ευκαιρία στην ανθρωπότητα. Να στόχος, για έναν που με υπερηφάνεια λέει ότι είναι Έλληνας.

 Είναι δύσκολο τελικά να είσαι Έλληνας.!!!!!!!! 
Να έχεις μέσα στο D.N.A σου το κύτταρο της δημιουργίας και να μην μπορείς να δημιουργήσεις τίποτα.

Και όμως αδέλφια μου μπορούμε. Μπορούμε να επιδιορθώσουμε και να αναδημιουργήσουμε τον εαυτό μας. Να αναγεννήσουμε μια νέα Ελλάδα με κομμάτια από το παρελθόν, το παρόν και να την σπρώξουμε ξανά δοξασμένη στο μέλλον.

Μια Ελλάδα που αν το πιστέψουμε, θα μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.

Γιατί παιδιά μου ο 3^ος παγκόσμιος πόλεμος που όλοι φοβόμαστε μην γίνει, έχει Ίδη ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια. Όχι με όπλα και βόμβες όπως περιμέναμε.

Είναι ένας πνευματικός παγκόσμιος πόλεμος που διεξάγεται αόρατος στο γυμνό μάτι, αλλά τα αποτελέσματα και τις απώλειες τις βλέπουμε καθημερινά. 
Και δυστυχώς εμείς οι Έλληνες χάνουμε σε αυτόν τον πόλεμο.

Χάνουμε αξίες, χάνουμε ήθη και έθιμα, χάνουμε την αγάπη και τον σεβασμό από τις οικογένειες μας, χάνουμε την ποιότητα μας σαν άνθρωποι, χάνουμε ακόμα και τον Χριστό από δίπλα μας.

Ας ανασκουμπωθούμε λοιπόν , ας δούμε τι γίνεται γύρω μας ,και ας ετοιμαστούμε για αντεπίθεση. Να σωθούμε εμείς, η Ελλάδα και η ανθρωπότητα.

Αδέλφια μου  Έλληνες. Είμαι ένας από εσάς. Υπερήφανος για την ιστορία της χώρας μου και το παρελθόν της, και αισιόδοξος για τις δυνατότητες που έχει στο μέλλον, με αρχηγό τον Χριστό.

Να είστε ευλογημένοι.

Πατήρ Ιωάννης

ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ

 

πηγή