...καθώς περίμενα την σειρά μου....
Διάβασα μια προσευχή που με συγκλόνισε και με επανέφερε η χάρη του Θεού πάλι στο μονοπάτι της αυτογνωσίας....
Αξίζει να την μελετήσετε προσεκτικά...και να συναντηθούμε στο ίδιο μονοπάτι...
"Θεέ μου, κάνε με νά έχω ευγένεια. Όταν οι πόρτες δίπλα μου βροντούν, βοήθησέ με νά μιλώ ήρεμα.
Όταν οι απαιτήσεις τών άλλων ξεπερνούν τήν αντοχή μου, δώσε γλυκύτητα στή φων ή μου.
Όταν έχω νά κάνω μέ τούς άλλους πού μέ πληγώνουν, δώσε μου τή σιωπή τής ταπεινοφροσύνης.
Νάναι η φωνή μου απαλή όταν υπογραμμίζει, νάναι τρυφερή όταν υποδεικνύει, έτσι πού νά εγγίζει χωρίς νά ξεσκίζει.
Νά εισχωρεί στήν καρδιά χωρίς νά ματώνει. Άς έχω θεέ μου, ισορροπία στίς μικρές αναποδιές καί στά μεγάλα προβλήματα.
Άς συνειδητοποιήσω πώς η ευγένεια είναι η δύναμη καί όχι ο πόλεμος πού καταρρακώνει τήν αξιοπρέπεια τών άλλων καί θάβει τήν δική μου υπόληψη.
Άς μήν καταναλίσκω πολύτιμη ενέργεια μέ τήν διαπεραστική, άγρια φωνή μου, πού μόνο θύελλες ξεσηκώνει καί καμία λύση δέν δίνει.
Μαλάκωσε, Σέ παρακαλώ, τίς τραχιές άκρες τού χαρακτήρα μου, πού απομακρύνουν τούς δικούς μου από τή φωλιά τους.
Προτού σερβίρω τήν συνταγή τού σωστού, άς έρθω στή θέση τού άλλου..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου