Μωβ και Λευκοί κρίνοι του Αγίου Εφραίμ

*
!!! αρνήθηκε ν' ανέβει, εδώ!!! Και επιμένει! Θα της έδινα πρωτιά!
Δεν ανήκει στο παρελθόν, ίσως...

***

Καλημέρα μας!

...Τους Λευκούς Κρίνους τους ήξερα από παιδί. Τους λάτρευε η μάννα μου και ήταν γεμάτη η ματιά μου, γιατί ξεκινούσαν απ' τα λίγα πέτρινα στραβά σκαλιά μας και έφταναν μέχρι κάτω, στον παλιό μας κήπο...
Δεν ξέρω αν τους φύτεψε...
Νομίζω, φυτρώνουν μόνοι τους οι κρίνοι.
Και στον δικό μου κήπο, (της πόλης), ποτέ δεν φύτεψα, φυτρώνουν όμως, όπου βρουν... για να μού τους θυμίσουν.

...Τους Μωβ Κρίνους τους πρωτοείδα στην ζωή μου, στο Μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ, στη Νέα Μάκρη, κάπου εκεί στην Άνοιξη του 2007.
Τότε... που τα κεριά έκαιγαν έξω και η φλόγα και η καπνιά τους, έφταναν μέχρι τον ουρανό.

Μϊα φωτογραφική "απόδειξη", εδώ.

...Τότε που η Γη ήταν Παράδεισος και οι καρδιές των ανθρώπων, πολύ καθαρές!...

...Αργότερα, πολύ παλιά όμως, πάλι, πέτυχα και Λευκούς Κρίνους και κυκλάμινα εμπορίου και άλλα άνθη.

...Τους Πρώτους Λευκούς, νομίζω, τότε που έπλυνα τις τουαλέτες του κοινού και με μάλωσαν...
"Όταν πας να προσκυνήσεις, δεν πας να κάνεις την "καθαρίστρια"...
"Όταν πάω για προσκύνημα, δεν με νοιάζει πόσο θα ταπεινωθώ και πόσο περισσότερο θα "πέσω" στα μάτια σας..."

Παρελθόν, όλα αυτά.

***
Πάμε στο παραπρο-προχθές.

1 τ' Απρίλη 2016;

...Είδα. Ήταν μετά την Ανάληψη, άρα 30 Μαρτίου, Τετάρτη. Μετά το Νοσοκομείο και πριν τα Άλλα.

...Εκεί που "δύσκολα" κοίταζα κάτω και έλεγα "Ευχαριστώ" στα ρόδα μου... που τον χειμώνα προσπάθησα να εξαφανίσω.... κι αυτά, πάλι, άνθισαν...
(Έχω σειρά φωτογραφιών... απ' το πρώτο μπουμπούκι....)
Ήθελα να φυτέψω λευκές τριανταφυλλιές...
Δεν μ' άφησε...
(Παναγία Γοργοϋπήκοος - Ρόδο... κ.λ.π.)

κι ύστερα, αργότερα, "εβγαλα" κεφάλι... από κει.
Από δεξιά...
Και, ... "κεφαλιά"!

...Πρώτη φορά... στα σύνορά μου... μώβ!
Κίτρινες βιολέτες της μάννας... έχω ξαναδεί.

Κι ύστερα προέκυψε η ανάρτηση: "Παναγιά μου!"
Και αφορά Άγιο Νεκτάριο, που δεν ανέπτυξα...

Τα γυαλιά μου... δεν βοηθούσαν...
Σύμπτωση;
Πολλές οι εικονίτσες από χαρτί, μόνο μία πίσω της... εξηγούσε... πια ΠΑΝΑΓΙΑ, ήταν!

...Και, κι, ύστερα, το καντηλάκι επέμενε... με τον "τρόπο" του, να μην αλλάξω φυτίλι...
Έτσι, έγιναν δυο τα πάνω, από τότε.
...Πάντα θα "βρίσκει" λάδι...

... Την "ακούμπισα" δίπλα στην άλλη.
Εκεί είναι ακόμα, συν μία, του Αγίου Εφραίμ!!!

***
Τί να δείξω ή να αποδείξω...;
Συμπτώσεις τα λέτε εσείς, "Σημάδια" τα λέω εγώ.

Αφιερωμένη αυτή η ανάρτηση στον παλιό, ΚΑΛΟ, Αγνό, καιρό μας...
...
Κι ύστερα ήρθε η ΝΕΑ Τέχνη με τα κακά της τσέπης και του συμφέροντος.

Κι ύστερα ήρθε:
The combined length of all the labels must be at most 200 characters. Απόρριψη 

...Σβήσαμε μια ετικέτα και μάς δέχτηκε.

...Κι ύστερα, ποιος έζησε ΚΑΛΑ;

ΟΛΑ εξαρτώνται απ' το: "τί εννοεί ο καθένας μας, ΖΩΗ;"
και απ' το:
"ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ;"