...Δεν μπορούσα να φανταστώ, πόσο "επικίδυνα" περίμενες...
Παντού είναι ο Χριστός, όσα χιλιόμετρα κι αν κάνεις, φίλε μου!
Προς φίλο:
...Μπερδεύτηκες...
Δεν ξέρω πόσο αργά είναι για σένα, προσεύχομαι να σε Φωτήσει.
Άντε, ΚΑΛΟ μας απόγευμα και ΚΑΛΟ μας δρόμο!
Μόνο Εκείνος ξέρει, που και πως θα μας βγάλει.
Κάπου θα βρούμε ένα ξέφωτο, σίγουρα!
Παντού είναι ο Χριστός, όσα χιλιόμετρα κι αν κάνεις, φίλε μου!
Προς φίλο:
...Μπερδεύτηκες...
Δεν ξέρω πόσο αργά είναι για σένα, προσεύχομαι να σε Φωτήσει.
Άντε, ΚΑΛΟ μας απόγευμα και ΚΑΛΟ μας δρόμο!
Μόνο Εκείνος ξέρει, που και πως θα μας βγάλει.
Κάπου θα βρούμε ένα ξέφωτο, σίγουρα!
2 σχόλια:
Αφήστε με να πω τα δικά μου:
Αν φοβάσαι για τα δικά σου παιδιά, ήδη τα πρόδωσες...
Αν δεν είναι όλα τα παιδιά της Γης, ευτυχισμένα, ποτέ δε θα είναι ευτυχισμένα!
Εξαρτάται απ' το τι εννοείς: "ΕΥΤΥΧΙΑ"!
...Λεφτά.... κι αγωνίες... ΝΟΩ!
Αν είχες καταλάβει πόσο άχρηστα είναι, θα έτρωγες χόρτα, δε θα σ' ένοιαζε.
Στεναχωρέθηκα, γιατί νοιάζομαι για τους ανθρώπους, ειδικά αυτούς που "μπερδεύονται";
Τόσοι αμπέρδευτοι... όμως, ΤΙ ΔΟΛΩΜΑ!!!
"ΚΤΗΜΑ" φίλος, δεν είναι δικό σου!
Μπερδεύτηκες!
Περί "χωραφιών", επιστολή Κατερίνας... το ανάγνωσμα.
και τα δικά σου!
Το έαγε ο λύκος, ο μπλόγγερ, δεν ξέρω!
Εκεί στην ευτυχία!
Δημοσίευση σχολίου