στη ροή του, όπως ήρθαν και οι μαζεμένες αναμνήσεις, καλές και κακές
***
Εδώ, ίσως γραφτεί ένας πρόλογος που εξηγεί, ότι δεν υπήρξα ποτέ μου, ρατσίστρια.
***
1 καράβι με μπερδεμένη ψυχολογία
Όταν μια ομάδα ανθρώπων δένεται με τέτοιες καταστάσεις, δεν μπορεί παρά να γίνουν φίλοι! (;;;;)
Μπορεί ο Θεός μας να έχει διαφορετικά ονόματα... μα όλοι μας σ' Εκείνον στηρίζουμε τις ελπίδες μας!
EN SHALLAH!λοιπόν!
Έχει ο Θεός!
***
...Μα, αφού μπήκα με τεμενάδες και αγάπες, γιατί στενοχωριόμουνα για τα μικρά στενά παράθυρα;
Εκεί να δεις προσευχές και θαύματα, του Άι - Νικόλα!
***
2 Καράβι γάμου στην Ολλανδία, εν κινήσει, νύχτα.
Πάρτυ μεγάλο, πάνω από πεντακόσιοι έγχρωμοι.
Η νύφη Βραζιλιάνα, λευκό νυφικό.
Η μόνη λευκή, εγώ. Λευκό πουκάμισο και μαύρο παντελόνι.
Ο μόνος λευκός, ο άντρας μου, αλλά είναι μελαχροινός, οπότε... δεν ξεχώριζε πολύ!
Στιγμές καθαρής χαράς!
Τους σεβάστηκα, με σεβάστηκαν.
***
Εδώ, ίσως γραφτεί ένας πρόλογος που εξηγεί, ότι δεν υπήρξα ποτέ μου, ρατσίστρια.
***
1 καράβι με μπερδεμένη ψυχολογία
Όταν μια ομάδα ανθρώπων δένεται με τέτοιες καταστάσεις, δεν μπορεί παρά να γίνουν φίλοι! (;;;;)
Μπορεί ο Θεός μας να έχει διαφορετικά ονόματα... μα όλοι μας σ' Εκείνον στηρίζουμε τις ελπίδες μας!
EN SHALLAH!λοιπόν!
Έχει ο Θεός!
Εδώ λείπει κάτι. (Στα σχόλια θα έχει το νο 1)
....Ένιωσα πολύ άσχημα. Ντράπηκα που
ήμουνα Ελληνίδα και ήθελα από μέσα μου ν’ ανοίξει η γη να κρυφτώ.
Ήμασταν όμως δεμένοι σε ένα πάρκινγκ της θάλασσας και όχι στην
πραγματική στεριά…
Όπως, ούτε και στην πραγματική θάλασσα. Στο τσιμέντο, δίπλα, στα θολά νερά της…
Αν μπορούσα να γίνω αόρατη!
Αν μπορούσα να το σκάσω σαν τον κλέφτη, απ’ το παράθυρο…
Τα κοίταξα. Ήταν ανοιχτά μεν κάποια, μα τόσο στενά και μικρά που δεν χωρούσα.***
...Μα, αφού μπήκα με τεμενάδες και αγάπες, γιατί στενοχωριόμουνα για τα μικρά στενά παράθυρα;
Εκεί να δεις προσευχές και θαύματα, του Άι - Νικόλα!
***
2 Καράβι γάμου στην Ολλανδία, εν κινήσει, νύχτα.
Πάρτυ μεγάλο, πάνω από πεντακόσιοι έγχρωμοι.
Η νύφη Βραζιλιάνα, λευκό νυφικό.
Η μόνη λευκή, εγώ. Λευκό πουκάμισο και μαύρο παντελόνι.
Ο μόνος λευκός, ο άντρας μου, αλλά είναι μελαχροινός, οπότε... δεν ξεχώριζε πολύ!
Στιγμές καθαρής χαράς!
Τους σεβάστηκα, με σεβάστηκαν.
4 σχόλια:
1 Εν περιλήψει.
Ήταν αλοδαποί σε ανάγκη. Έδωσα ότι έδωσα, γενικώς, έκανα ότι μπορούσε το χέρι μου, έκανα και κάτι ξεχωριστό, μία άλλη μέρα.
Ήθελα να τους δώσω χαρά!
Πήρα μεγάλη χαρά, αλλά και λαχτάρα... ακόμα μεγαλύτερη.
Πάντα με ανοιχτή αγκαλιά για ΟΛΟΝ τον κόσμο, πέρα από χρώμα και φυλή, πέρα από Θεό και ήθη και έθιμα.
Ο πόνος, καθώς και η χαρά, ενώνει τους ανθρώπους, αρκεί να σέβονται και να δαμάζουν τον κακό εαυτό τους.
Ένα παλιό σαπιοκάραβο, δεμένο στα αζήτητα.
Μέσα του, πεινασμένοι και απλήρωτοι 11; 12 άντρες;
Πήγα μόνη μου, χωρίς παρέα.
Είχα ξαναπάει με παρέα, ένιωσα ασφάλεια αγάπης, δεν είχα εχθρό, χέρι βοηθείας ήμουνα η γυναίκα.
Για ώρες, όλα καλά, μέχρι που το πλήρωμα πήγε κάτω, στον χώρο τους.
Εκεί που μιλούσα με τον καπετάνιο, ακούστηκαν βίαιες φωνές. Τρόμαξα.
"Δεν είναι τίποτα, μαλώνουν συχνά", μου είπε.
Αμ, δε!
Σιδερένιο καράβι, κατσαρόλες, ποτήρια στον αέρα, μπαμ, σπαμ, φωνές άγριες, λέξεις άγνωστες για μένα.
Φοβήθηκα... πολύ.
Όταν κάτι ανησύχησε και τον καπετάνιο, έτρεξε κάτω, αφού πρώτα με κλείδωσε μέσα στο γραφείο του.
Δεν είχα ορατότητα... αλλά... μη σας τύχει!
Κουζίνα ήταν εκεί...
Πόση ώρα; Ένα τέταρτο; Μπορεί και χρόνια... Κοίταζα παράθυρα... αδύνατον να το σκάσω.
Προσευχή για (νταν νταν 7 φορές, Άγιος Νεκτάριος)Προσευχή, εκτάκτου ανάγκης...
Άγιε μου, Νικόλα μου, ΚΑΛΕ, Παναγιά μου, Χριστέ μου!...
Άκουγα και την φωνή του καπετάνιου, που προσπαθούσε να επιβάλλει τάξη.
Οιάλλες όμως, ήταν πολύ περισσότερες.
Κάποια στιγμή, ησυχία, απόλυτη.
Πάει ο καπετάνιος! σφίχτηκα.
Απόλυτη σιγή.
Έρχονται;
Παναγιά μου!
Κράτησε χρόνο η σιγή, ώσπου ακούστηκαν βήματα, κλειδιά, ψυχή στην κούλουρη!
Άνοιξε, ήταν ο καπετάνιος!
"Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να φύγω! Φοβάμαι! Τόση βία, δεν την είχα φανταστεί!"
"Μη φοβάσαι! Δεν θα τους ξανα ακούσεις"!
Γκλουπ!
"Φοβάμαι..."
"Μη φοβάσαι. Για τα λεφτά μάλωναν. Γιατί ο Τάδε να πάρει περισσότερα. Πήγαν να του τα πάρουν, κι άρχισε ο καυγάς. Έλα να σε κατεβάσω, μη φοβάσαι..."
Φοβόμουν;
Κοντέρ για τους παλμούς δεν είχα, μα τα πόδια έτρεμαν, ως να φτάσω... μακριά, μακριά!
Κι ύστερα, πήγα στον άντρα μου, χεσμένη! τρεμάμενη!
Θηρίο και κείνος!
"ΚΑΛΑ! Πήγες μόνη σου γυναίκα, εκεί;"
Τι να σας λέω!
Δεν ξέρω πως τους έκρυψε και τους σιώπησε ο καπετάνιος, δεν ξαναπήγα εκεί.
Μόνο συνέχεισα να στέλνω, ότι μπορούσα και να βοηθάω δημοσιογραφικά, ερασιτεχνικά.
Το άφησα να περάσει... μα δεν το ξεχνάω, ακόμα!
Με τις καλύτερες προθέσεις, μα, δεν με σεβάστηκαν, τουλάχιστον, να φύγω.
Κι η λογική;
Όλοι από 10 ευρώ και 20 έξτρα, αυτός που κέρδισε το φλουρί.
Γι' αυτό και για άλλα περιστατικά, και εμπειρίες της ζωής μου, κρατάω κάπως αρνητική στάση, τώρα, με το θέμα πρόσφυγες που δεν είναι όμως, όλοι πρόσφυγες!
Συν, κι ο θυμωμένος πρόσφυγας, αν πεινάει αυτός και η οικογένειά του, είναι ικανός και να σκοτώσει!
ΌΛοι οι άνθρωποι είναι ικανοί γι' αυτό, ακόμα και οι Έλληνες, πιστεύω.
Λίγοι είναι που θα περιμένουν με υπομονή, "φαί" απ' τον Θεό τους, ακόμα κι αν, τους πάρει.
Αυτά για το ένα. Πρόλογος, δε νομίζω πως χρειάζεται.
Πέρασαν χρόνια από τότε. Ήταν μια κακιά στιγμή, σίγουρα! Εύχομαι όλοι τους να είναι καλά και πιο ώριμοι στις εξάρσεις, αφού αγαπούσαν τόσο την οικογένεια!
Η ανάγκη κάνει τους ανθρώπους κακούς, εκτός απ' το στημένο και φανατικούς... των άκρων.
Δεν έχω να ντραπώ για πράγματα, ούτε να τα κρύψω. Απλά, δεν ήθελα να παραπέμψω.
ωστόσο, μάλλον πρέπει, αφού το έφερε η ροή, για να μη λέτε για φαντασίες Κατερίνας.
http://seaduentevolos.blogspot.gr/
νταν! και 7 και 25!
Ε, καλά! "Μιλημένος" ο Άγιος Νεκτάριος!
Μάλλον τα άλλα, δεν θα τα αναπτύξω.
Είναι καλά, εκτός δυο, 3, εξαιρέσεων.
Ίσως άλλη στιγμή.
Θέλω το ΚΑΛΟ ΟΛΟΥ του ΚΟΣΜΟΥ, αρκεί να με σέβεται και άλλα. Ήρθε ο άντρας μου, Καληνύχτα μας!
Είχε μείνει ανοιχτή η καρτέλα. Πρώτα σωστοί στην οικογένεια και μετά οι εδώ εξηγήσεις, ελπίζω ότι συμφωνείτε!
Δημοσίευση σχολίου