Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας

Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας
Ημερομηνία εορτής: 20/03/2016Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας
Τύπος εορτής: Με βάση το Πάσχα.
Εορτάζει 42 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.
Άγιοι που εορτάζουν:  Α΄ Κυριακη Των Νηστειων - Της Ορθοδοξιας


Μέγεθος γραμματοσειράς κειμένου:Font ResizeFont ResizeFont Resize





Βιογραφία
Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.).

Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.

Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του! Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και ευλάβεια. Η προσκύνηση της ιερής εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G . 32,149) και «Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356). Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας.

Η εικόνα έχει τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.

Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας.

Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ήχος β'.
Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.




Οπτικοακουστικό Υλικό
media
Ακούστε το απολυτίκιο!




Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων
Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων

Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων
Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων

Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων - Εμμανουήλ Τζανφουρνάρης, τέλη 16ου - αρχές 17ου αιώνα μ.Χ.
Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων - Εμμανουήλ Τζανφουρνάρης, τέλη 16ου - αρχές 17ου αιώνα μ.Χ.

Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων
Η Αναστηλώση των Αγίων Εικόνων





Παραπομπές

πηγή

1 σχόλιο:

Κυκλαμίνα είπε...

Ας το γράψω εδώ, να μη γεμίζω αναρτήσεις.
Την Παρασκευή συνάντησα μια αγαπημένη γνωστή.
Πολύ ΚΑΛΗ ψυχή, πολύ καλλιεργημένη και διαβασμένη (μορφωτικά), πίστευα, ότι πίστευε, ίσως, περισσότερο κι από μένα!
Έμεινα... λιγάκι.
Δεν το πίστευα, ότι δεν πιστεύει... ως προς, καθόλου!
Μα! "Πρωτοστατείς στο στόλισμα του Επιταφίου, κι εγώ ζήταγα άδεια, πέρ'σι, μόνο, να βάλω ένα ανθάκι..."!
Έχει εικόνες, έτσι, σε μια γωνιά...
Της χάρισαν και μία, για να μην προσβάλλει το δώρο, την πήρε, είπε!
Έμεινα!
'Κάνεις τον Σταυρό σου;" την ρώτησα.
Έ, καμιά φορά...
"Γιατί; Γιατί;"
Μόνο που δεν έκλαιγα.
"Κατερίνα, μία είναι η ΠΑΝΑΓΙΑ, όχι 100, όπως νομίζει εκείνη η γιαγιά!"
"Δε νομίζει, εκείνη η γιαγιά! Ξέρει, ότι λέγεται έτσι, γιατί βρέθηκε στο Τάδε σημείο, κι αναλόγως τον τόπο κ.λ.π. της δόθηκε και τ' όνομα. Κάθε Αγιογραφία που μοιάζει μ' εκείνη την εικόνα (ή εικονίτσα) αυτό θέλει να πει και μην ανησυχείς! Δεν κάνει λάθος η γιαγιά, ούτε ο κόσμος!
Όχι, δεν είναι όλα εμπόριο!
Όχι, δεν είναι εικονολατρεία!Κι εγώ κοιμάμαι με εικονίτσα. Νιώθω ότι με βοηθάει περισσότερο.
"Κι αυτοί που γεννήθηκαν αλλού; Που πιστεύουν αλλού;"
Αν τους έχει βοηθήσει η Πίστη τους, δεν μας ενοχλούν.
Εσένα, η δική μας, σε έβλαψε;
οΧι...

Τί να γράφω;

Έχει ρίζες, πάντως. Η μόρφωση την μπέρδεψε.
Κι εκεί που χωρίζαμε, θέλησε να με κάνει να γελάσω:
"Την Παναγία την Πασοκτζού, την ξέρεις;"

.... Σ' ένα μέρος, ένας είχε ένα μεγάλο ιδιωτικό εκκλησάκι. Ήρθαν εκλογές και κάποιος έγραψε στους τοίχους της εκκλησίας του: "ΠΑΣΟΚ".

...Εν συντομία, αυτός ήταν ΠΑΣΟΚ, είπε.
Κι ύστερα, όταν ο κόσμος πήγαινε σ' αυτό το εκκλησάκι, παρόλο που ο άνθρωπος το είχε ασβεστώσει ξανά και ξανά, έμεινε να λένε:

"Πού θα πας;"
"Στην ΠΑΝΑΓΙΑ την Πασοκτζού"...

Έμεινε, λέει, κι ήθελε να μου πει, πως αυτό έχει γίνει και με τις τόσες ΠΑΝΑΓΙΕΣ και τους το δίδαξε και καθηγητής, περικαλώ.

Χαιρετίσματα...

Ζήτησα απ' την αγαπημένη γνωστή που αγαπάω, να δοκιμάσει να προσευχηθεί,και να δει αυτή μου την σελίδα, που έχω πολλές προσωπικές "συμπτώσεις", κι όχι παπαγαλία, κ.λ.π. ή θρησκοληψία.
Άλλο τα κόπυ κείμενα, κι άλλο τα βιώματα, που δεν είναι ένα, ούτε δυο.
Μπορεί και να με διαβάζει, τώρα.
Ξέρει ότι την αγαπώ και προσεύχομαι ήδη, εγώ για κείνη, μέχρι να είναι έτοιμη να το κάνει από βάθος- βάθος!
Κανένας γιατρός δεν σώζει άνθρωπο, αν πίσω του δεν υπάρχει, ΧΕΡΙ ΘΕΟΥ!
Εμείς, από παιδιά, ξέραμε, ΕΝΑΝ!
Δεν κατάλαβα, γιατί η μόρφωση, τους έκανε να ψάξουν κι άλλους, και μετά να καταλήξουν στο ΤΙΠΟΤΑ!

Ξέρω πολλούς που δεν χάνουν Εκκλησίασμα για Εκκλησίασμα, μα καμία σχέση με την πίστη στην ζωή τους!

....
Δεν έπρεπε να το γράψω εδώ, μα ότι αφήνω για άλλη στιγμή, φεύγει και δεν γράφεται...
Μπορεί και να το μεταφέρω σε άλλη ανάρτηση.

Καλημέρα μας!
Η Πίστη, δεν είναι για να "φαίνεσαι", αν δεν είσαι...
Ούτε από συνήθεια, έχουμε ένα εικόνισμα σπίτι μας.

Κι η φίλη, αν σκαλίσω τις στάχτες της... ξέρω, θ' ανάψει φλόγα και μεγάλη.

Στούς νέους μας είναι το πρόβλημα.
..............
Σα να μην ανάψαμε, ποτέ φωτιά.

Γι' αυτό, έλεγα, κάπου.
Αγιογραφία, αν δεν πιστεύεις, μη την κάνεις!
Μπορώ να σου δείξω σε ποιες εκκλησιές, οι Αγιογράφοι, δεν πίστευαν!
Τόσο πολύ, φαίνονται!
Τα ταλέντα, ουδεμία σχέση με τα Άγια, όπως και τα ράσα, δεν κάνουν τον παπά, με τίποτα!
Πω πω, φόρα, και πήγε η ώρα, τόσο!