"ΚΙ ούτε θα το ξαναδούν! ΟΙ γιατροί δεν είναι θεοί! Θεός το πήρε!" - Προσευχή

....
......
.....Στο τηλέφωνο, γελούσε.
Χάρηκα!
Δεν την άφησα να μιλήσει.
Έλεγα, έλεγα, έλεγα.
...Δεν ξέρω, αν η Νέα Φίλη, γελούσε μαζί μου ή απ' την χαρά της.
Δεν μ' ένοιαζε.
Το αποτέλεσμα μετρούσε.

"Άσε! Αναβλήθηκε το χειρουργείο, γιατί ο γιατρός δεν έβρισκε τίποτα! Γυρίζει σπίτι, πάλι, χωρίς να έχει κάνει, ΤΙΠΟΤΑ!", είπε στεναχωρημένη η άλλη φίλη.
"Κι ούτε θα βρεί! Το πήρε! Πέταξε!"
"Είσαι καλά; Το είδαν τρεις γιατροί..." κ.λ.π. με μάλωνε.
"ΚΙ ούτε θα το ξαναδούν! ΟΙ γιατροί δεν είναι θεοί! Θεός το πήρε!"
"Σ' αφήνω. Δεν πας καλά, εσύ!"
"Μια χαρά, πάω... Βάλ' τε στην ζωή σας την Προσευχή, από νωρίτερα... κι όχι μόνο στην ανάγκη."

...Μετά, ρώτησα την Νέα Φίλη.
"Σου είχα πει: Κάθε εμπόδιο για ΚΑΛΟ! Να μην βιάζεσαι. Να προσεύχεσαι πρώτα."
...Και την ρώτησα: "Πες μου, μόνο: Εκτός από μένα, προσευχήθηκες κι εσύ, τον τελευταίο καιρό;"

"...Ναι..." είπε, σα και να ντρεπόταν... σαν και να μην ήθελε να το καταλάβουν, ίσως, και οι άλλοι, γύρω της...

...Κι ύστερα: "Παπάς δεν είμαι, αλλά να μ' ακούς, κι εμένα. ΚΙ από δω και πέρα, να πιστεύεις πιο πολύ....κ.λ.π." είπα.

Χαρούμενοι όλοι.
Γιατί η Προσευχή, δεν γίνεται μόνο για τον εαυτό μας. Προσευχόμαστε και για άλλους και για όλον τον κόσμο! Αρκεί να βγαίνει από βάθος, και να μην έχει μέσα, μόνο: "Σε Παρακαλώ", αλλά και πολλά "ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ", για την μέρα, για το τώρα, για την στιγμή, για την γύρω ζωή.

Αυτά, για να υπάρχει...

Έψαξα για φωτογραφία, φυσικά στάθηκα σ' αυτή, "έκλεψα" και μέρος του άρθρου, το οποίο, και δεν το διάβασα ολόκληρο, για να προλάβω να γράψω τα δικά μου.

****

20 λεπτά αρκούν!...Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙ

Του π. Ανδρέα Κονάνου

---

Όσες φορές προσεγγίζεις το χώρο της προσευχής, βλέπεις : φως, ηρεμία, γαλήνη.
Η προσευχή, πάντα πιάνει, "δουλεύει", αγγίζει.
Αρκεί να μην είναι πράξη τυπική.

Απόδειξη: μετά την προσευχή, νιώθεις ξεκούραση, χαρά, ανανέωση ανάσταση, μετάνοια.
Φρέσκια σκέψη, διαύγεια νου, έμπνευση.

Η προσευχή γίνεται ¨τοις πάσι τα πάντα¨.
Αν πας στο αφεντικό για τη δουλειά σου, θες η προσευχή να σου δώσει δύναμη.
Αν κάνεις ομιλίες, η προσευχή θα σου δώσει φώτιση.
Αν πας να παντρευτείς, η προσευχή θα σου δώσει τόνωση κι αντοχές.

Προσευχή: Καταρράκτες θείας χάρης.
Η μαραμένη σου ψυχή, ανθίζει, όταν προσεύχεσαι.
Και χαμογελάς πάλι.

"Είδα στη Θεία Λειτουργία να κάθεται δίπλα μου ένας εχθρός μου, μα ήταν η ώρα του Χερουβικού, και τον είδα αλλιώς" , είπες.
Στην προσευχή, φεύγουν τα κουτάκια κι οι ταμπέλες που λένε: εχθρός, νύφη, πεθερά, καλός, κακός, του τάδε κόμματος, δικός μας, αντίπαλος.
Μπαίνεις σε άλλο κλίμα, ευρύτερης αγάπης, πλαταίνεις, κι η ψυχή σου αποκτά θεία ευρυχωρία.

Είμαι απλό καπάκι από ένα κονσερβοκούτι. Μα όταν εκτίθεμαι μπροστά στον Ήλιο - Χριστό, λάμπει και το ευτελές αυτό καπάκι, εγώ!! (άγ. Παΐσιος αγιορείτης)

Προσευχή: εναγκαλισμός με το Χριστό.
Κι ευθύς, νιώθεις σπουδαίος. Αισθάνεσαι την ωραιότητα της ύπαρξής σου, το μεγαλείο της ψυχής σου, το βάθος του είναι σου.
Συνέχεια, ΕΚΕΙ 

Υγ. Στα σχόλια, μπορώ να γράψω περισσότερα.