Το έψαξα μετά τα τραγούδια, στο σημείο που πρώτα φαντάστηκα. Κι ύστερα, πολύ αργότερα, ένα ΑΛΛΟ όνειρο, δεν ήταν όνειρο, ακριβώς. Κάποιος δεν χτύπησε την πόρτα... ΉΤΑΝ ανοιχτή και ΟΛΟΦΩΤΗ! "Μπορώ να περάσω;" Γυναικεία ΦΩΝΗ! Τί "ΠΛΑΝΟ"! ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!
Γύριζα να βρω... που το έχω κρύψει, ν' αφήσω το κόπυ...
Blogger Ο/Η Κατερίνα Σταματίου - Παπ είπε...
Χριστέ μου... ΜΑΖΙ με το ΑΓΙΟ ΦΩΣ, της ΑΓΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ, της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ, απόψε, και μετά το όνειρο... "ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...", ΠΡΟΣΚΥΝΩ, για το Θάμα του ΦΩΤΙΣΜΑΤΟΣ, σήμερα... Νύχτα ήταν και είναι... Πέμπτη προς Παρασκευή, 16 προς 17 Μάρτη, 2016. ...Καταλαβαίνω απ' τα "Έκανα λάθος" των ανθρώπων, απόλυτα, μα δεν στέκομαι εκεί. Αρκεί η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, αρκεί που δε θα είναι άλλο, εις βάρος μας. Γ' αυτή, την αποψεινή Ευλογία, "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"! Ξημέρωσαν και οι Α! Χαιρετισμοί...!
18 Μαρτίου 2016 - 2:09 π.μ.
ΜΟΛΙΣ ΕΜΑΘΑ... ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ... έγινε η συζήτηση... Μέσ' τη νύχτα... ΣΩΤΗΡΑ ΜΟΥ...!
ΔΩΣ ΜΟΥ ΖΩΗ, να πω, κάποτε στον κόσμο, ΠΟΣΟ ΖΩΝΤΑΝΗ είναι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ!
Κλαίω,... ΝΑΙ, από παράπονο, γιατί οι άλλοι δεν θέλουν να καταλάβουν, ακόμα!
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ Αυθόρμητα, εδώ, ναι! Όσο γίνεται. Δεν βλάπτεις κάποιον που συν τω χρόνω, θα μετανιώσει. Του δίνεις ευκαιρίες, κι ας σε κατέστρεψε... Όσο εξαρτάται από μένα, δεν θα τιμωρήσω. Αρκεί, ως εδώ. Βόηθα και γι' αυτό... Προσπαθώ να πείσω, ότι αυτό είναι το σωστό. Βόηθα τους να καταλάβουν και κυρίως, ΚΑΠΟΤΕ, να αρχίσουν να πιστεύουν ΣΕ ΣΕΝΑ, κι όχι στον εαυτό τους. παραμιλάω...
Να μείνει εδώ και η διόρθωση επιθέτου... Πέμπτη έγινε. http://aikaterinadespoti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_75.html?showComment=1458261986390#c6959672505045775014
Κάτι γράφω παραπάνω για τρελόχαρτο...
Άμα μπορούν, ας μού το δώσουν, μετά απ' αυτό, το σημερινό... το καθόλου τυχαίο!
ΝΑΙ, γιατί η ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ είναι από ΦΩΣ, κι όχι από φανατισμό, ούτε από παπαγαλίες ή γνώσεις.
Η ΠΙΣΤΗ, δεν μπορεί να οδηγεί στο κακό, κανενός! Άλλο να αμυνθείς, κι άλλο να βλάπτεις εν ψυχρώ.
Αχ! και να μπορούσα να γράφω μυθιστορήματα που να μη "φαίνεται" η ζωή μου! Όχι για μένα, για τους άλλους...
Δεν έχω το χάρισμα του γ' προσώπου. Επιπλέει πάντα το πρώτο πρόσωπο. Το εγώ (της Κατερίνας).
Ίσως κάποτε, μεταφραστούν τα σχόλιά μου... Ποτέ δεν ξέρεις. Για να είμαι εδώ και να γράφω, ΣΙΓΟΥΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ!
Δεν έγραψα για τις καμπάνες... Με το που έφτασα κουζίνα, άκουσα ένα νταν! Άγιος Νεκτάριος και ρολόι. 7 και μισή, σήμαινε. Μετά, πριν χοχλάξει ο καφές, τρελάθηκαν οι καμπάνες της γειτονιάς! Τρελάθηκα κι εγώ! Κάτι, έλεγαν, επίμονα! Έπιασα την μηχανή, ο καφές θα χύνονταν, οι καμπάνες σιώπησαν, μετά... Στίγμα, να υπάρχει!
Ανέβασα και τα Άλογα τα προχθεσινά, τα δεμένα, συν καινούργια. Πέρασε κι ο παλιατζής, δεν είχαμε παλιά να δώσουμε, μόνο καινούργια... που τα κρατάμε. Κάτι γκρεμίζουν, σήμερα και πολύ άγαρμπα.Απ' το πρωί. Ελπίζω, όχι, μέχρι το βράδυ.
...Μέχρι εδώ που ... έφτανα, ήρθα. Στόχος και αλλού, σιγά - σιγά... Καλή μας ΜΕΡΑ!
ΑΝΩΤΕΡΗ ΧΕΙΡ, "κρατάει" πια, αυτό το μπλογκ. Με φέρνει, με εμποδίζει, απορίπτει, κρατάει, "ζητάει".
...Ναι, το κείμενο που δεν συγκράτησα... έλεγε "κάτι", για χρόνο, κόπο, λεφτά. Δεν χρειάζονται, έλεγε, σα να έλεγε... στο ίντερνετ, μπορείς! Ναι, μπορώ, χάριν ΧΕΙΡΟΣ! ΚΙ άλλα θα μπορέσω, το ξέρω. Πολύ παλιό το όνειρο, δεν το "κατάλαβα" από ταπεινοφροσύνη, μετά όμως του Άσσου... δεν ελέγχεται, ούτε αποφασίζω. Άλλος έχει αποφασίσει και "ρίσκαρε"... για μένα... με πολλές δοκιμασίες. Ίσως... και να πέρασα στις "εξετάσεις" ΤΟΥ!
Ναι, να γράψω κάπου, πως τελικά, ήμουνα το 8ο παιδί της μάννας που δεν γράφτηκε ένα, στα χαρτιά, γιατί πέθανε αμέσως.
Ναι, μαθαίνω. καθυστερημένη, κι όσα προλάβω.
Νέα Παράταση, μαζί με ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ. Κάποτε, θα το αναπτύξω. Κανενός η παράταση, δεν είναι τυχαία. Στοπ, κι ανακάλυψαν την κρυψώνα μου...
Για την μεγάλη, θα είμαι σύντομη. Ένα απόγευμα - βραδάκι, μπήκα σε όλα τα εκκλησιαστικά μαγαζιά. Κάτι έψαχνα, δεν το έβρισκα. Στο πρωτελευταίο μαγαζί, τα μάτια αυτής της εικόνας του Χριστού, μού μιλούσαν... Δεν είχα πολλά λεφτά... Τελικά... πήρα την εικόνα!
Το βράδυ στο σπίτι, μόνο τότε, πρόσεξα, πως τα μάγουλά Του, ήταν κοκκινισμένα... Θυμωμένος; Μαζί μου; Στεναχωρέθηκα... Μετά, κατάλαβα...
Ξύπνησα και δεν το πίστευα ότι ήταν όνειρο! ΣΕ ΚΑΛΟ! Πολύ ζωντανό! Περπατούσα κι ένιωσα κάτι κάτω απ' το δεξί στήθος. Βάζω την χούφτα και γκλαπ γκλαπ γέμισε αίμα, κόκικκινο καθαρό. Δεν σταμάταγε, σαν ανοιχτή βρύση. Έβαλα και την άλλη χούφτα, έτρεχε, έπεφτε κι απ' τις χούφτες μου. Ένιωσα ότι αδειάζω. Τάχα εκεί κοντά ήταν ένα Νοσοκομείο. Έπρεπε να κάνω ένα γύρο και να μπω. Και κουράγιο να φτάσω. Είδα και την μάνα και μια θεία. Εκεί, είδα νοσοκόμες, σα να κοίταξαν το σημείο, μα δεν μου έδιναν βοήθεια. Οι χούφτες μου είχαν αδειάσει, είχαν ξεραμένα αίματα. Μου έδωσαν ένα ποτήρι πορτοκαλάδα, εκεί στο όνειρο τάχα, μετά θυμήθηκα ότι το ήπια, ενώ ζητούσα βοήθεια. "Πιες ένα καφεδάκι ", κάπως έτσι μου είπαν. Μα, κάτι έγινε εδώ! Ποιο όργανο είναι κάτω απ' το δεξί στήθος; Έχασα τόσο αίμα!Κ¨ατι είπαν, δεν κατάλαβα, δεν μου έδιναν σημασία. Τότε κοίταξα, υπήρχε κάτι σαν καρούμπαλο. Εκεί ήταν κι ένα τσιμπίδι μαλλιών. Σαν να είχε μπει αυτό μέσα και άνοιξε την τρύπα. "Ποιος γνωστός σου έπεσε τον τελευταίο καιρό;" κανένας! Εγώ είχα πέσει. Προσπαθούσα να θυμηθώ όμως, που; Άφησαν να εννοηθεί ότι υπήρχε χτυπημένο αίμα και καλά έκανε που βγήκε. Γι' αυτό μάλλον δεν βιάζονταν για μετάγγιση! Μετά έβλεπα σαν ταψάκι ένα σα ρολόι που όμως εννοείται ότι αφορούσε καρδιά. Οι δείκτες γύριζαν, τάχα η καρδιά δούλευε, μα εγώ έλεγα, ενώ είναι 64ρις (τόσο αίμα έπρεπε να έχει, κοιτάξ' τε πόσο άδειος είναι! Το νούμερο 64, σαν να το είπαν οι νοσοκόμοι. Παράξενο όνειρο και ζωντανό, πολύ! Το κόκκινο το έχω για γρήγορο. Είδα και μια Μαρία που πούλησε το βιος της και πρόσεχε δυο ή 3 μωρά. Κι έναν νεαρό. Στον δρόμο στο χωριό είχε φαγητά που δεν μπορούσε να τα φάει ούτε σκυλί. Ανακατεμένα 3 όνειρα. ΓΙΑ ΚΑΛΟ κι ευλογημένο να είναι! 3 και 5 ήταν όταν κοίταξα το ρολόι. Νύχτα γερή.
Τη νύχτα με βρήκε ο άντρας μου στην κουζίνα. Του είπα μέρος του ονείρου. Τώρα μεσημέρι. Μία η ώρα τηλ. (νωρίτερα ήμουνα κάτω) Το όνειρό σου, βγήκε. Το είδα, αφού έτρεχα και άκρη δεν έβρισκα. Όχι αυτό, ΑΥΤΟ! Ο Τάδε...
Είμαι αισιόδοξη, αυτό διαισθάνομαι. http://tamenoblog3.blogspot.gr/2017/05/blog-post_18.html
22 σχόλια:
...Χάνω, ξαναβρίσκω την μικρή... ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!
ΠΙΣΤΕΥΤΟ, εννοείται!
"Μιλάει"!
Σκύβω κεφάλι, δεν είμαι άξια... Χριστέ μου!
ΒΟΗΘΑ!
Πάλι; Πάλι!
Ναι! Ξέρω γιατί!
Θα μάθω...
Εκ - παιδεύομαι...
Σ' Ευχαριστώ!
Το έψαξα μετά τα τραγούδια, στο σημείο που πρώτα φαντάστηκα.
Κι ύστερα, πολύ αργότερα, ένα ΑΛΛΟ όνειρο, δεν ήταν όνειρο, ακριβώς.
Κάποιος δεν χτύπησε την πόρτα...
ΉΤΑΝ ανοιχτή και ΟΛΟΦΩΤΗ!
"Μπορώ να περάσω;"
Γυναικεία ΦΩΝΗ!
Τί "ΠΛΑΝΟ"!
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!
...Προέκυψε! ΓΙΑ ΚΑΛΟ! Συμπλήρωσα κι άλλες ετικέτες...
Τρελόχαρτο; Εύκολο είναι, θαρρείς;
Γύριζα να βρω... που το έχω κρύψει, ν' αφήσω το κόπυ...
Blogger Ο/Η Κατερίνα Σταματίου - Παπ είπε...
Χριστέ μου... ΜΑΖΙ με το ΑΓΙΟ ΦΩΣ, της ΑΓΙΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΟΥ, της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ, απόψε, και μετά το όνειρο...
"ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...", ΠΡΟΣΚΥΝΩ, για το Θάμα του ΦΩΤΙΣΜΑΤΟΣ, σήμερα...
Νύχτα ήταν και είναι... Πέμπτη προς Παρασκευή, 16 προς 17 Μάρτη, 2016.
...Καταλαβαίνω απ' τα "Έκανα λάθος" των ανθρώπων, απόλυτα, μα δεν στέκομαι εκεί.
Αρκεί η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, αρκεί που δε θα είναι άλλο, εις βάρος μας.
Γ' αυτή, την αποψεινή Ευλογία, "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"!
Ξημέρωσαν και οι Α! Χαιρετισμοί...!
18 Μαρτίου 2016 - 2:09 π.μ.
ΜΟΛΙΣ ΕΜΑΘΑ... ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ... έγινε η συζήτηση...
Μέσ' τη νύχτα... ΣΩΤΗΡΑ ΜΟΥ...!
ΔΩΣ ΜΟΥ ΖΩΗ, να πω, κάποτε στον κόσμο, ΠΟΣΟ ΖΩΝΤΑΝΗ είναι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ!
Κλαίω,... ΝΑΙ, από παράπονο, γιατί οι άλλοι δεν θέλουν να καταλάβουν, ακόμα!
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ Αυθόρμητα, εδώ, ναι! Όσο γίνεται. Δεν βλάπτεις κάποιον που συν τω χρόνω, θα μετανιώσει. Του δίνεις ευκαιρίες, κι ας σε κατέστρεψε...
Όσο εξαρτάται από μένα, δεν θα τιμωρήσω.
Αρκεί, ως εδώ.
Βόηθα και γι' αυτό...
Προσπαθώ να πείσω, ότι αυτό είναι το σωστό.
Βόηθα τους να καταλάβουν και κυρίως, ΚΑΠΟΤΕ, να αρχίσουν να πιστεύουν ΣΕ ΣΕΝΑ, κι όχι στον εαυτό τους.
παραμιλάω...
Φτάνει.
Να μείνει εδώ και η διόρθωση επιθέτου...
Πέμπτη έγινε.
http://aikaterinadespoti.blogspot.gr/2016/03/blog-post_75.html?showComment=1458261986390#c6959672505045775014
Κάτι γράφω παραπάνω για τρελόχαρτο...
Άμα μπορούν, ας μού το δώσουν, μετά απ' αυτό, το σημερινό... το καθόλου τυχαίο!
ΝΑΙ, γιατί η ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ είναι από ΦΩΣ, κι όχι από φανατισμό, ούτε από παπαγαλίες ή γνώσεις.
Η ΠΙΣΤΗ, δεν μπορεί να οδηγεί στο κακό, κανενός!
Άλλο να αμυνθείς, κι άλλο να βλάπτεις εν ψυχρώ.
Αχ! και να μπορούσα να γράφω μυθιστορήματα που να μη "φαίνεται" η ζωή μου!
Όχι για μένα, για τους άλλους...
Δεν έχω το χάρισμα του γ' προσώπου. Επιπλέει πάντα το πρώτο πρόσωπο. Το εγώ (της Κατερίνας).
Ίσως κάποτε, μεταφραστούν τα σχόλιά μου... Ποτέ δεν ξέρεις.
Για να είμαι εδώ και να γράφω, ΣΙΓΟΥΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ!
Θα ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΩ με τα κλειστά τα μάτια...
!!!!
Dyo όνειρα ... πολλά τα όνειρα... δυο, θυμάμαι.
Καθυστέρησα λίγο να σηκωθώ, για να "μεταφράσω" καλά την έννοια τους...
"Τα Άλογα... δίνουν ενέργεια..." Θυμήθηκα τις φώτο με τα δεμένα...
"Η Αίτηση... δεν στοιχίζει λεφτά..."!!!
Χριστέ μου!
Άγιε Εφραίμ!
Δεν έγραψα για τις καμπάνες...
Με το που έφτασα κουζίνα, άκουσα ένα νταν! Άγιος Νεκτάριος και ρολόι. 7 και μισή, σήμαινε.
Μετά, πριν χοχλάξει ο καφές, τρελάθηκαν οι καμπάνες της γειτονιάς!
Τρελάθηκα κι εγώ!
Κάτι, έλεγαν, επίμονα!
Έπιασα την μηχανή, ο καφές θα χύνονταν, οι καμπάνες σιώπησαν, μετά...
Στίγμα, να υπάρχει!
!!!
Πήγα στο Γιουτιούμπ, να ψάξω... κάτι, σχετικά με ΑΙΤΗΣΗ (Παράκληση)
Άγιο ΕΦραίμ θα έψαχνα... μα ήταν εκεί, ΣΑ ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ, η ΠΑΝΑΓΙΑ!!!
ΘΑΥΜΑ, το είπα, προχθές, ακόμα, όμως, δεν τα έγραψα...
Κι Άγιος ΘΕΡΑΠΩΝ;
Συγκλονισμένη!
Έκανα βιαστική ανάρτηση, "ακούω" την ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ και ψάχνω για Άλογα...
http://tamenoblog.blogspot.gr/2016/03/blog-post_22.html
Δε μπορεί να σήμαινε μόνο, το νετ, όμως...
ΚΑΙ τα ΑΛΟΓΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ!!!
http://tamenoblog.blogspot.gr/2016/03/blog-post_15.html
Ανέβασα και τα Άλογα τα προχθεσινά, τα δεμένα, συν καινούργια.
Πέρασε κι ο παλιατζής, δεν είχαμε παλιά να δώσουμε, μόνο καινούργια... που τα κρατάμε.
Κάτι γκρεμίζουν, σήμερα και πολύ άγαρμπα.Απ' το πρωί. Ελπίζω, όχι, μέχρι το βράδυ.
...Μέχρι εδώ που ... έφτανα, ήρθα.
Στόχος και αλλού, σιγά - σιγά...
Καλή μας ΜΕΡΑ!
Πάντα κοιμόμουνα σε σπαστές ώρες, πόσο μάλλον, τώρα... (υγεία, θεραπεία, κ.λ.π)
Ένας κύκνος, πολύ όμορφη η εικόνα του.
Μετά, τα λόγια:
"Συντόνισε τον ΥΜΝΟ σου, σε Ανώτερες Συχνότητες..."!
Προσπαθούσα να συγκρατήσω την φράση σωστά.
Χτύπησαν τηλ. 'Ενα, δυο, πήρα κι εγώ ένα.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, Κυρία Ειρήνη και ΚΥΡΙΕ ΖΩΗ!
Θα σας θυμάμαι.
Αθάνατοι!
Το ΦΩΣ στη δική μου Υγεία, ίσως "φέξει" και για την θεία, που έχει πιο ελαφριά παρόμοια συμπτώματα.
Μακάρι, να είναι αυτό και για κείνη!
Πάω. Να βρω, να συντονιστώ...
Γίνονται πολλά στον Κόσμο και "κάτι" μού ζητάει...
...Μαθαίνω... Μαθαίνω! Προσπαθώ, τουλάχιστον...
ΑΝΩΤΕΡΗ ΧΕΙΡ, "κρατάει" πια, αυτό το μπλογκ. Με φέρνει, με εμποδίζει, απορίπτει, κρατάει, "ζητάει".
...Ναι, το κείμενο που δεν συγκράτησα... έλεγε "κάτι", για χρόνο, κόπο, λεφτά.
Δεν χρειάζονται, έλεγε, σα να έλεγε... στο ίντερνετ, μπορείς!
Ναι, μπορώ, χάριν ΧΕΙΡΟΣ!
ΚΙ άλλα θα μπορέσω, το ξέρω.
Πολύ παλιό το όνειρο, δεν το "κατάλαβα" από ταπεινοφροσύνη, μετά όμως του Άσσου... δεν ελέγχεται, ούτε αποφασίζω.
Άλλος έχει αποφασίσει και "ρίσκαρε"... για μένα... με πολλές δοκιμασίες.
Ίσως... και να πέρασα στις "εξετάσεις" ΤΟΥ!
Ναι, να γράψω κάπου, πως τελικά, ήμουνα το 8ο παιδί της μάννας που δεν γράφτηκε ένα, στα χαρτιά, γιατί πέθανε αμέσως.
Ναι, μαθαίνω.
καθυστερημένη, κι όσα προλάβω.
Νέα Παράταση, μαζί με ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ.
Κάποτε, θα το αναπτύξω.
Κανενός η παράταση, δεν είναι τυχαία.
Στοπ, κι ανακάλυψαν την κρυψώνα μου...
Τελικά, υπάρχουν γραμμένες, κάποιες εξηγήσεις για την μικρή εικονίτσα του Χριστού, εδώ:
http://tamenoblog.blogspot.gr/2015/11/blog-post_73.html
Για την μεγάλη, θα είμαι σύντομη.
Ένα απόγευμα - βραδάκι, μπήκα σε όλα τα εκκλησιαστικά μαγαζιά. Κάτι έψαχνα, δεν το έβρισκα.
Στο πρωτελευταίο μαγαζί, τα μάτια αυτής της εικόνας του Χριστού, μού μιλούσαν...
Δεν είχα πολλά λεφτά...
Τελικά... πήρα την εικόνα!
Το βράδυ στο σπίτι, μόνο τότε, πρόσεξα, πως τα μάγουλά Του, ήταν κοκκινισμένα...
Θυμωμένος;
Μαζί μου;
Στεναχωρέθηκα...
Μετά, κατάλαβα...
Αυτά. Του Ευαγγελισμού, σήμερα, ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!
Υγ. Ακόμα, δεν έχω πάρει, εκείνο που έψαχνα...
Δεν με πειράζει. Όταν!
Ξύπνησα και δεν το πίστευα ότι ήταν όνειρο! ΣΕ ΚΑΛΟ! Πολύ ζωντανό!
Περπατούσα κι ένιωσα κάτι κάτω απ' το δεξί στήθος. Βάζω την χούφτα και γκλαπ γκλαπ γέμισε αίμα, κόκικκινο καθαρό. Δεν σταμάταγε, σαν ανοιχτή βρύση. Έβαλα και την άλλη χούφτα, έτρεχε, έπεφτε κι απ' τις χούφτες μου.
Ένιωσα ότι αδειάζω. Τάχα εκεί κοντά ήταν ένα Νοσοκομείο. Έπρεπε να κάνω ένα γύρο και να μπω. Και κουράγιο να φτάσω. Είδα και την μάνα και μια θεία. Εκεί, είδα νοσοκόμες, σα να κοίταξαν το σημείο, μα δεν μου έδιναν βοήθεια. Οι χούφτες μου είχαν αδειάσει, είχαν ξεραμένα αίματα.
Μου έδωσαν ένα ποτήρι πορτοκαλάδα, εκεί στο όνειρο τάχα, μετά θυμήθηκα ότι το ήπια, ενώ ζητούσα βοήθεια.
"Πιες ένα καφεδάκι ", κάπως έτσι μου είπαν.
Μα, κάτι έγινε εδώ! Ποιο όργανο είναι κάτω απ' το δεξί στήθος; Έχασα τόσο αίμα!Κ¨ατι είπαν, δεν κατάλαβα, δεν μου έδιναν σημασία.
Τότε κοίταξα, υπήρχε κάτι σαν καρούμπαλο. Εκεί ήταν κι ένα τσιμπίδι μαλλιών. Σαν να είχε μπει αυτό μέσα και άνοιξε την τρύπα.
"Ποιος γνωστός σου έπεσε τον τελευταίο καιρό;"
κανένας! Εγώ είχα πέσει.
Προσπαθούσα να θυμηθώ όμως, που;
Άφησαν να εννοηθεί ότι υπήρχε χτυπημένο αίμα και καλά έκανε που βγήκε.
Γι' αυτό μάλλον δεν βιάζονταν για μετάγγιση!
Μετά έβλεπα σαν ταψάκι ένα σα ρολόι που όμως εννοείται ότι αφορούσε καρδιά.
Οι δείκτες γύριζαν, τάχα η καρδιά δούλευε, μα εγώ έλεγα, ενώ είναι 64ρις (τόσο αίμα έπρεπε να έχει, κοιτάξ' τε πόσο άδειος είναι!
Το νούμερο 64, σαν να το είπαν οι νοσοκόμοι.
Παράξενο όνειρο και ζωντανό, πολύ!
Το κόκκινο το έχω για γρήγορο.
Είδα και μια Μαρία που πούλησε το βιος της και πρόσεχε δυο ή 3 μωρά.
Κι έναν νεαρό.
Στον δρόμο στο χωριό είχε φαγητά που δεν μπορούσε να τα φάει ούτε σκυλί.
Ανακατεμένα 3 όνειρα.
ΓΙΑ ΚΑΛΟ κι ευλογημένο να είναι!
3 και 5 ήταν όταν κοίταξα το ρολόι. Νύχτα γερή.
Ακόμα νιώθω το πως ήταν η αίσθηση του ζεστού παχύρευστου αίματος στις χούφτες μου! ΣΕ ΚΑΛΟ!
Τη νύχτα με βρήκε ο άντρας μου στην κουζίνα. Του είπα μέρος του ονείρου.
Τώρα μεσημέρι. Μία η ώρα τηλ. (νωρίτερα ήμουνα κάτω)
Το όνειρό σου, βγήκε.
Το είδα, αφού έτρεχα και άκρη δεν έβρισκα.
Όχι αυτό, ΑΥΤΟ! Ο Τάδε...
Είμαι αισιόδοξη, αυτό διαισθάνομαι. http://tamenoblog3.blogspot.gr/2017/05/blog-post_18.html
Του βάλανε 8 φιάλες αίμα;
Είναι το αίμα που έχανα τη νύχτα. Θα σωθεί ο Φίλος μας, το ΠΙΣΤΕΥΩ!
Εκτός.... ένα εκτός, υπάρχει, που δεν θέλω να το γράψω.
Δημοσίευση σχολίου