Spiros Makrigiannis .
Θάλασσας θρήνος
Σαν την ψυχή σου Παναγιά
κι η θάλασσα φουσκώνει
και κλαίει και οδύρεται
στα βράχια εκεί ματώνει
σαν κάθε χρόνο στο σταυρό
που βλέπει το παιδί Σου
πιάνει κι αυτή το θρήνο της
αντάμα στην φωνή Σου.
Ω! Που εχάθη τώρα πια
Κύριε η ομορφιά Σου;
Πως τόσο Σε βασάνισαν
τα ίδια τα παιδιά Σου;
Πως άνοιξαν για Σένανε
πύλες κάτω στον Άδη;
Ο ήλιος πως εκρύφτηκε
και ήρθε το σκοτάδι;
Αυτά σαν να μου φάνηκε
η θάλασσα να λέει
πάνω που έβγαινε ο σταυρός
και τώρα ακόμα κλαίει.
Κι αν λίγο εγαλήνεψε
με την υπόσχεσή Του
δεν θα μερώσει αν δεν δει
και την Ανάστασή Του.
Αργοναύτης 28/04/2016
Γραμμένο αμέσως μετά το πέρας της θείας λειτουργίας των Παθών του Κυρίου στο προαύλιο του Ι. Ν. Παναγίας εις την τρύπα Γορίτσης.
Χθες, στην Παναγία εις την τρύπα στην Γορίτσα, λίγο πριν την έξοδο της σταύρωσης η ήδη από νωρίτερα αρκετά ταραγμένη θάλασσα μάνιασε... Εκείνη την στιγμή αυτή η εικόνα ζητούσε να γίνει στίχοι... Μόλις τελείωσε η λειτουργία κάθισα και έγραψα αυτό που κοιλοπονούσα τόση ώρα στο μυαλό...
Θάλασσας θρήνος
Σαν την ψυχή σου Παναγιά
κι η θάλασσα φουσκώνει
και κλαίει και οδύρεται
στα βράχια εκεί ματώνει
σαν κάθε χρόνο στο σταυρό
που βλέπει το παιδί Σου
πιάνει κι αυτή το θρήνο της
αντάμα στην φωνή Σου.
Ω! Που εχάθη τώρα πια
Κύριε η ομορφιά Σου;
Πως τόσο Σε βασάνισαν
τα ίδια τα παιδιά Σου;
Πως άνοιξαν για Σένανε
πύλες κάτω στον Άδη;
Ο ήλιος πως εκρύφτηκε
και ήρθε το σκοτάδι;
Αυτά σαν να μου φάνηκε
η θάλασσα να λέει
πάνω που έβγαινε ο σταυρός
και τώρα ακόμα κλαίει.
Κι αν λίγο εγαλήνεψε
με την υπόσχεσή Του
δεν θα μερώσει αν δεν δει
και την Ανάστασή Του.
Αργοναύτης 28/04/2016
Γραμμένο αμέσως μετά το πέρας της θείας λειτουργίας των Παθών του Κυρίου στο προαύλιο του Ι. Ν. Παναγίας εις την τρύπα Γορίτσης.
Χθες, στην Παναγία εις την τρύπα στην Γορίτσα, λίγο πριν την έξοδο της σταύρωσης η ήδη από νωρίτερα αρκετά ταραγμένη θάλασσα μάνιασε... Εκείνη την στιγμή αυτή η εικόνα ζητούσε να γίνει στίχοι... Μόλις τελείωσε η λειτουργία κάθισα και έγραψα αυτό που κοιλοπονούσα τόση ώρα στο μυαλό...
1 σχόλιο:
Έπαθα ένα σοκ, όταν διάβασα αυτό το ποίημα του Σπύρου!
Δε θα το αναπτύξω... στα δικά μου, με την ροή μου.
Αυτό το "ΠΑΝΑΓΙΑ εις την τρύπα", πολύ άσχημα μού χτύπησε, από πέρ' σι. Αφού μιλάμε την καθομιλουμένην, δεν πάει.
Πάνε κάποια πράγματα, με τις εποχές τους, δυστυχώς.
Παναγία Τρύπα την λέμε τώρα και ευτυχώς, καταλαβαίνουμε ακριβώς, ποια Εκκλησία εννοούμε.
Σπύρο, αν το δεις, έγραψες λόγια... που δεν ξέρω "πόσο", κατάλαβες το βάθος τους!
Για "μελέτησέ το", κι εσύ, ο ίδιος!
Δημοσίευση σχολίου